Babubhai Bajaniya is a resident of Detroj village of Ahmedabad District. He makes a daily commute to Kadi town to work in a fabrication workshop as a skilled workman. The everyday commute and indefinite working hours took a toll on his health. He was advised to stay home and take adequate bed rest. The bed rest of 4 months made him jobless as well. With no other job on hand he began working on daily basis as fitter for tin shades. It was not a fixed job and working as a fabricator all his life, he was too good at it so this was not something he enjoyed doing. He loved his earlier job. Fed up with the uncertainties of searching of work everyday he decided to set up his own fabrication unit. But how to go about it, an enterprise requires funds?? This ain’t some kind of work that could be done on a road side!! Such a unit requires a proper shop, three phase power supply! What to do was the big question he faced.
Detroj was soon going to be a town place and people knew Babubhai well, they wished he start a workshop in Detroj itself. If a fabrication workshop came up in Detroj it had the potential of doing good business. The only issue was of the start up capital. Babubhai a dedicated community leader, is an active VSSM volunteer, always present when needed. He shared his concern to VSSM’s Jayantibhai, asking him to inquire if any bank would loan him some funds. Jayantibhai conveyed to him that VSSM will support his endeavour, asked him to go ahead with his plan.
Babubhai eyed a shop situated on the outskirts of Detroj on the Ahmedabad-Bechraji road. Babubhai approached Kantubha Jhala the owner of the shop with the proposal to rent it.
‘How much is the investment?’ inquired Kantubha.
’30,000’ Babubhai replied.
‘ Would that be enough? Fabrication unit requires lot more!! continued Kantubha.
‘Yes, I know. I do not have funds, organisation is helping be with Rs. 25,000 the rest 5,000 I shall manage.’ said Babubhai
‘ Partner with me, I shall invest some money, I already have a shop.’ proposed Kantubha.
Babubhai was quick to accept the proposal. It was decided that the rent will go Kantubha, Babubhai will take Rs. 9000, the salary of a skilled worker and the profit shall be equally shared between both.
Today Babubhai, apart from the monthly fixed salary of Rs. 9,000 takes home Rs 10,000 to 12,000 a month.
He also supports the other nomadic family who are in need of small loans. ‘I am unable to give my time but since I earn well the least I can do is give money. Its my responsibility towards others.'
We are thankful to Shri. Rameshbhai Kacholiya and Girishbhai Sherdalal for enabling us to provide interest free capital to such nomadic families.
In the picture .. Babubhai at work in his workshop.
જીવ તો વેલ્ડીંગના કામમાં જ..
બાબુભાઈ બજાણિયા અમદાવાદ જીલ્લાના દેત્રોજગામમાં રહે અને કડીમાં વેલ્ડીંગની દુકાનમાં કારીગર તરીકે કામ કરવાં જાય. રોજ દેત્રોજ થી કડી અપડાઉન અને વળી જવાનો સમય નક્કી હોય પણ આવવાનો નક્કી નહિ. તબિયત બગડી. ચાર મહિના પથારીમાં રહેવું પડ્યું એટલે નોકરી પણ છૂટી ગઈ. છેવટે પતરાં ફીટ કરવાનું કામ શરુ કર્યું. પણ આ કામ કાયમી મળે જ એવું નહીં. વળી જીવ તો વેલ્ડીંગના કામમાં જ. વર્ષોથી એ કર્યું હતું એટલે એ વધારે ગમતું પણ.
વેલ્ડીંગનો સ્વત્રંત વ્યવસાય કરવાનું નક્કી કર્યું. પણ એ માટે નાણા જોઈએ. વળી આ કંઈ રોડ પર છાપરું નાખીને શરુ કરી શકાય એવું કામ નહિ. દુકાન જોઈએ. થ્રી ફેઝ લાઈટનું જોડાણ પણ જોઈએ. શું કરવું? ગામમાં રહેતાં લોકો એમના કામને જાણે વળી દેત્રોજ પણ હવે તાલુકો બન્યો છે એટલે દેત્રોજમાં જ વેલ્ડીંગની દુકાન થાય તો ઘણો લાભ થાય એમ હતું. પણ પૈસાની વ્યવસ્થા કયાંથી કરવી? બાબુભાઈ vssmના કામને ખુબ સારી રીતે જાણે અને જરૂર પડે સાથે આવીને ઉભા પણ રહે. ટૂંકમાં અમારા સક્રિય આગેવાન. એમણે પોતાની મૂંઝવણ vssmના કાર્યકર જયંતીભાઈને કરી અને કોઈ બેંક લોન આપે તો અપાવવામાં મદદરૂપ થવાં વાત કરી. જયંતીભાઈએ એમને vssm માંથી લોન મળશે એમ કહ્યું અને ધંધા સંદર્ભે તમામ આયોજન કરવાં પણ કહ્યું.
દેત્રોજમાં જ અમદાવાદ બેચરાજી રોડ પર જેમની દુકાનો હતી એવા કાન્તુભા ઝાલાને ભાડેથી દુકાન આપવા બાબુભાઈએ વાત કરી. કાન્તુભાએ બાબુભાઇને પૂછ્યું કે, ‘કેટલાનું રોકાણ કરવાનું છે?’ ‘રૂ.૩૦,૦૦૦નું.’
‘વેલ્ડીંગમાં તો ઘણું થઇ શકે?
‘હા પણ મારી પાસે મૂડી નથી સંસ્થા મને રૂ.૨૫,૦૦૦ ની લોન આપશે અને રૂ.૫૦૦૦ હું કાઢીશ.’
‘મારી સાથે ભાગીદારી કર. હું થોડું રોકાણ કરું. દુકાન તો મારી પાસે છે જ’
બાબુભાઈ એ આ વાતને વધાવી લીધી. કારીગર તરીકે એમને રૂ.૯,૦૦૦ નો પગાર, દુકાનનું નક્કી ભાડું કાન્તુભા લે અને નફો થાય એ અડધો અડધો. એમ નક્કી કર્યું.
હાલમાં રૂ.૯,૦૦૦ ના પગાર સિવાય એવરેજ મહીને રૂ.૧૦,૦૦૦ થી રૂ.૧૨,૦૦૦ બાબુભાઈ કમાઈ લે છે.
વિચરતી જાતિના કોઈ પણ કામમાં નાની આર્થિક મદદ પણ એ કરે છે.. એ કહે છે, ‘હું સમય નથી આપી શકતો પણ પૈસા કમાઉ છું એટલે મારી શક્તિ પ્રમાણે મદદરુપ થઈશ અને એ મારી ફરજ પણ છે’
વિચરતા પરિવારોને વગર વ્યાજે લોન આપવામાં મદદરૂપ થનાર શ્રી રમેશભાઈ કાચોલિયા અને શ્રી ગીરીશભાઈ શેરદલાલના આભારી છીએ.
ફોટોમાં બાબુભાઈ એમની વેલ્ડીંગની દુકાનમાં ..
No comments:
Post a Comment