“For the first time in my life I got an opportunity to donate Rs. 5000, and I am very much thankful to the organization for this.”
Alpeshbhai Prabhubhai Parmar and his wife live in Gajivada of Rajkot and do cutlery business. They have four children including two daughters and two sons. Alpeshbhai belongs to Kangasiya community. Their traditional business was to prepare combs from wood and horns of animals. But with the passage of time this occupation stopped and died out. Alpeshbhai works as a labor whereas his wife does cutlery business. As the market was large, they had to bring products in bulk. To bring this goods into market they had to pay Rs 300-350/- as rickshaw fare. Alpeshbhai knew how to drive rickshaw and hence he took rickshaw at a rent of Rs. 150/- daily, he also had to pay Rs. 50/- to fill gas in the rickshaw. In this way, he started saving Rs. 100-150/- daily. Now he thinks that if he would buy a new rickshaw he would be able to save the rent of Rs. 150/-.
Alpeshbhai Parmar selling his cutlery items |
With the help of the organization Alpeshbhai bought a rickshaw and after completing the loan. He also wished to donate Rs. 5000/- for children hostel and he also donated the amount. He also wishes to expand his cutlery business. We wish that Alpeshbhai progresses on his path.
“ જીવનમાં પહેલીવાર ૫,૦૦૦નુ દાન કરવાનો અવસર મળ્યો. આ માટે હું સંસ્થાનો ખૂબ ખૂબ આભારી છું. “
રાજકોટના ગંજીવાડામાં રહેતા અલ્પેશભાઈ પ્રભુભાઈ પરમાર અને તેમના પત્ની હાલ કટલરીનો ધંધો કરે. તેમને બે દિકરી અને બે દીકરા એમ ચાર બાળકો. અલ્પેશભાઈ કાંગસિયા સમાજમાંથી છે. જેમનો પરંપરાગત વ્યવસાય લાકડા અને શિંગડામાંથી કાંસકીઓ બનાવવાનો પરંતુ સમય જતા આ કામ બંધ થઇ ગયું. હવે અલ્પેશભાઈ મજૂરી કરવા લાગ્યા અને તેમના પત્નીએ કટલરીના સામાનનું વેચાણ શરૂ કર્યું. બજાર મોટું એટલે સામાન પણ ઝાઝો લાવવો પડે. સામાન બજારમાં લઇ જવા માટે રીક્ષાનો ૩૦૦ થી ૩૫૦ રૂપિયા ખર્ચ થતો. અલ્પેશભાઈને રિક્ષા ચલાવતા આવડતું તેથી તેઓ રોજના ૧૫૦ રૂપિયા ભાડેથી રિક્ષા લાવ્યા અને તેમાં ગેસ પુરાવવાના રૂપિયા ૫૦ થતા. આમ, હવે રોજના ૧૦૦ થી ૧૫૦ રૂપિયા બચવા લાગ્યા. તેમને એવો વિચાર આવ્યો કે જો પોતાની રિક્ષા થઇ જાય તો રીક્ષાના ૧૫૦ રૂપિયા ના આપવા પડે.
“અલ્પેશભાઈ કહે, એકવાર હું અને મારી પત્ની બંને રીક્ષા માટે ફાઈનાન્સ કંપનીમાં લોન માટે ગયા. અમને પોસાય નહીં તેવું વ્યાજ તેમણે કીધું. અમે નિરાશ થઇ ઘરે પાછા ફરતા હતા એ વખતે અમારા કાંગસિયા સમાજના આગેવાન રવજીભાઈ એ અમને VSSM વિષે માહિતી આપી. VSSMના કાર્યકર કનુભાઈ અને છાયાબેનને અમે વાત કરી. સંસ્થામાંથી રીક્ષા લેવા માટે મને રૂપિયા ૫૦,૦૦૦ની લોન મળતા મે જૂનામાં રીક્ષા ખરીદી લીધી. જો લોન ના મળી હોત તો ફાઈનાન્સ કંપનીવાળાને વધારાના પૈસા ચૂકવવા પડત અને ઘરની રીક્ષા થાત જ નહીં. લોન મળતા મહિનાના ૬૦૦૦ રૂપિયા જે ભાડાની રીક્ષાના વધારાના જતા હતા તે બચી ગયા. હવે ફક્ત ૧૫૦૦ રૂપિયાનો જ ખર્ચ થાય છે. બધું કાઢતા જે પૈસા વધતા તેમાંથી જ લોનનો હપ્તો ભરતા. હવે તો લોન પણ પૂરી થઇ ગઈ. સંસ્થાની મદદને કારણે અમારૂ રીક્ષાનું સ્વપ્ન પુરૂ થયું. આજે હું રીક્ષાનો માલિક બની ગયો. “
સંસ્થાની મદદથી અલ્પેશભાઈ એ રીક્ષા લીધી તેમજ લોન પૂરી થતા સંસ્થા દ્વારા ચાલતી બાળકોની હોસ્ટેલ માટે રૂપિયા ૫૦૦૦નું દાન આપવાની તેમણે વાત કરી અને તેમણે દાન આપ્યું પણ ખરું. તેઓ પોતાના કટલરીના ધંધાને હજૂ ખૂબ આગળ વધારવા માંગે છે. અલ્પેશભાઈ પ્રગતિના પંથે આગળ વધતા રહે તેવી શુભેચ્છા...
No comments:
Post a Comment