We stand by you, however, to succeed you need to put in hard work and plan better: Dungarbhai's Story

We are right beside you however, to succeed you need to put in hard work and plan better.....

Non-Possession was one of the eleven vows Gandhiji practiced and preached. However, when it comes to installing the habit of earning for living and planning finances with the nomadic families, we need to make them understand the value of regular savings and investing in decent quality of life. For them this would be children’s education, attaining two proper meals a day and money to receive medical services when required. 

Dungarbhai working on the Ganesha Idol in his house

Dungarbhai Marwadi Devipujak (Bawari) was constantly told about the need to save by Kanubhai and Chhayaben. The continuous lecturing has brought about successive change in their life. The small scale interest free loan has helped them earn well. This year they made POP statues of Lord Ganesha. Hopefully, next year we expect them to make the eco-friendly mud Ganesha. The problem they face with the mud Ganesha is of storing them once they are made because even minor exposure to water will distorts the shape of the mud statue. We are sure to find ways to protect the statues against the elements and once they have their own pucca homes they will hardly have to worry about such issues. VSSM is striving to ensure families like Dungarbhai acquires land and assistance from government to build their own homes.

Let’s listen to what Dungarbhai has to say on VSSM’s support...

To watch Dungarbhai's Story, click: https://www.youtube.com/watch?v=oQ-ZG-m7vJg

Ganesha Statues made by Dangarbhai

ગુજરાતીમાં અનુવાદ

ચાલ અમે તને ટેકો કરિયે... અમે છીયે તમારી સાથે... પણ મહેનત કરો અને આયોજન પણ શીખો...

ગાંધીજી અપરિગ્રહ માટે કહેતા. પણ તમે થોડો પરિગ્રહ રાખો અને જુઓ તમે ક્યાં પહોંચી જશો. ડુંગર ભાઈ મારવાડી દેવીપૂજક (બાવરી) બસ આવી જ નાની વાતોમાંથી એ શીખ્યા. કનુભાઈ, છાયા બેન સતત સમજાવે ને જીવનમાં બદલાવ આવ્યો.. વગર વ્યાજની લૉન થાકી સારું કમાતા થયા. એમના જ શબ્દોમાં એમને થયેલો ફાયદો સાંભળો..અને હા ખાસ એમને પીઓપી માંથી આ વખતે ગણેશજી બનાવ્યા છે. માટી માંથી કે ઇકો ફ્રેન્ડલી બનાવવા અમે કહ્યું છે. આવતા વર્ષે કદાચ એ માટીનો ઉપયોગ કરે. પણ માટીમાં પ્રશ્ન મૂર્તિ સઁગ્રહ કરવાની જગ્યાનો છે. વરસાદનું પાણી અડી જાય ને માટીની મૂર્તિ પીગળી જાય એટલે એનું શું કરવું. ખેર રસ્તા એનાયત નીકળશે. સરકાર રહેવા કાયમી જગ્યા આપશે ને પાકું ઘર થશે પછી બહુ વાંધો નહિ આવે ને એ માટે અમે મથીયે છીયે... ડુંગરભાઈને vssm ના લીધે થયેલો ફાયદો એમના જ શબ્દોમાં સાંભળીયે...

To watch Dungarbhai's Story, click: https://www.youtube.com/watch?v=oQ-ZG-m7vJg

Jivabhai's life got Transformed with the help of VSSM Interest Free Loans

Jivabhai with his family

Who trusts the person who keeps smoking and drinking and does nothing?

I was not considered a good person!

My wife also used to get upset with me and go back to her parents’ place.

But Kanubhai (VSSM field worker) trusted me and gave me the loan. 

Now I have got reputation in Bawri community.

I got some jewellery made for my wife. I also got a bracelet, and earrings worth Rs. 20,000/-. I have saved some money in the bank too. 

Jivabhai, who did not even care for being alive when he was drinking, his life has transformed. He has become well to do with the help of the loan.   

He wishes to make his own house and wants to get rid of the shanty.  

Hear the story of Jivabhai in his own words… You will enjoy…

Youtube link: https://www.youtube.com/watch?v=UhPyN_7VkiM

ગુજરાતીમાં અનુવાદ

ગાંજો અને દારૃ પીને પડ્યા રહેનારનો ભરોષો કોણ કરે?

હારા માણહમાં આપણી ગણતરી જ નો થાય...

ઘરવારીએ રીહાઈને વારે ઘડીએ પિયર વઈ જાતીતી..

પણ કનુભાઈ (VSSMના કાર્યકર)એ ભરોષો કઈર્યો ને મને લોન દીધી.

હવે મારા બાવરી સમાજમાં મારી ગણના થવા માંડી.

ઘરવાળીના દાગીના કરાઈવ્યા. મેય હાથનું કડુ, કાનની વીહ હજારની કડલીઓ કરાઈવી ને બેંકમાંય થોડા પૈસા ભેગા કઈરા..

એક સમયે પીધા પછી પોતાના દેહનુંયે ભાન ન રહેતું એવા જીવાભાઈની જિંદગી બદલાઈ ગઈ છે. લોનથી સદ્ધર થયા છે. 

પોતાનું ઘર થાય ને છાપરાંમાંથી મુક્તિ મળે તેવી તેમની ઈચ્છા છે.. 

જીવાભાઈની વાત એમની જ જુબાનીમાં સાંભળો.. મજા પડશે..

Youtube link: https://www.youtube.com/watch?v=UhPyN_7VkiM

Pratapbhai's Life Changed with the help of VSSM Livelihood Programme

Mittal Patel with Pratapbhai and his wife

"Ben, please take care of us like you do now."

"Why? How did I take care of you?"

"Arre, Ben. You don’t know! You gave 30,000/- at such a fortunate moment that the entire picture changed. I earned a lot and we are living happily. You actually help the most starved progress in their lives. Now not even police harass us. You exposed nomadic tribes to the entire world."

Pratapbhai Vansfoda called me today and when I asked her how I took care of him and he spoke everything he wanted to share. But I am glad he did.

They became stable. Thirty Thousand is not a big amount. But he saved some bit out of it. He told on the phone only, “I got some silver jewellery, like the one you like, made for my daughter. I saved some money too.”

When we went to Pratapbhai's house four months ago, we had made a small video. I am uploading it here hoping that you all will like it. (https://www.youtube.com/watch?v=H2qica8BBG4)

He offered the food with same pleasure as he eats his meals. Let’s believe that the food he offered us was the same as he eats every day. But now he doesn’t have to sleep empty stomach.

VSSM workers Kanubhai, Chhayaben and Mahesh have become helpful to these families while being with them every time. Thank you to them! We express our gratitude to all dear ones who gave us money for loans…

'બેન હાલ જેવું ધ્યાન રાખો સો એવું કાયમ રાખજો.'

'કેમ મે શું ધ્યાન રાખ્યું?'

Mittal Patel and guests relishing food at Pratapbhai's house

'અરે બેન તમને ખબર નથ પણ 30,000/- તમે ક્યા શકનના આલ્યાતા તે આ તીસ મલ્યા પસી આખી શીકલ જ બદલાઈ ગઈ. હું ઘણું કમાણો ખુશ સીએ અન મોજથી ખઈએ સીએ. હાચેન ભૂખ્યા માણહને તમે આગળ લાવો સો. હવે તો પોલીસેય હેરાન નથ કરતી. વિચરતી જાતિને તમે દુનિયામાં બાર પાડી દીધી. આભાર બેન...'

પ્રતાપભાઈ વાંસફોડાનો આજે ફોન આવ્યો ને એમને મે ધ્યાન કેમ રાખવાનું એવું પુછ્યુું ને સામે એમણે જેટલું બોલવું હતું એ બધુંએ બોલી નાખ્યું. પણ સાંભળીને આનંદ થયો. 

તેઓ બે પાંદડે થયા. ત્રીસ હજાર કાંઈ બહુ મોટી રકમ નથી પણ એમાંથી થોડો અવેર કર્યો ને ફોન પર જ કહ્યું, મારી દીકરી હાટુ ચાંદીનું ઘરેણું તમને ગમે એવું લીધુ છે ને થોડી ઘણી બચેતેય કરી છે.

પ્રતાપભાઈના ઘરે ચારેક મહિના પહેલાં ગયેલા ત્યારે તેમનો નાનો વિડીયો લીધેલો આપને સાંભળવો ગમશે એ આશાએ અહીંયા મુકુ છું. (https://www.youtube.com/watch?v=H2qica8BBG4)

અને જે મોજથી એ ખાય છે એવું મોજથી અમનેય જમાડ્યું. રખેને માનતા એ રોજ અમને જમાડ્યા એવું જમે છે. પણ હવે પાણી પીને સુવાનો વારો નથી આવતો.

સંસ્થાના કાર્યકર કનુભાઈ, છાયાબહેન અને મહેશ આપણા આ પરિવારોની સતત સાથે રહીને તેમને આગળ લઈ જવામાં મદદરૃપ થાય છે. તેમનો આભાર ને લોનરૃપી રકમ આપનાર સૌ સ્વજનો પ્રત્યે કૃતજ્ઞતા..

Mafatkaka's desire to make his Grandchildren exemplary in the community gets fulfilled with the help of VSSM

Mafatkaka with his family and Mittal Patel

I want my daughter to be a doctor. But she got less marks so, I sent her to Philippines to study medicine. But expenses are high there. I applied to get the loans from the government for the children who go to study abroad. I had some hopes from the government so, I sent my daughter abroad using all my savings but my application got rejected. 

I told him, “you should have taken the permission before sending your daughter abroad.” But he said, “What to do ben, I am adamant on making my daughter a doctor. In Devipujak community, many people don’t study much. But I want to make my daughter a doctor and provide an example in the community. But I don’t have much money and the fees of second semester are yet to be paid. You have to help me. Now where shall I go and ask for money? We consider the government to be our guardian but it also turned its back from us. You give me loan, I will pay the instalments every month.”

Mafatkaka, Aarti’s grandfather is class-III government servant. He wanted his sons to study but they did not study much. Elder son got married. Mafatkaka had hope to make his daughter study. Today, Aarti’s mother- Mafatkaka’s daughter-in-law- Hiralben is working as a nurse in Palanpur Civil Hospital. Mafatkaka made Aarti’s elder brother Kalpesh an aeronautical engineer. 

Mafatkaka said, “Education is necessary to bring change in the society. I want to make my children exemplary in my community that’s why I made them reach this level of education although I was not financially capable. All my efforts will pay off when the other children of the community will start studying.”

We gave the loan of Rs. 1 lakh to Mafatkaka for Aarti’s education. Along with that, we gave the loan of Rs. 50 thousand to Hiralben for Kalpesh’s education. Hiralben has toiled hard to make her children take education. Right now, she has to face financial scarcity but she thinks that there will be bright future once her children will start working. 

We pray that Mafatkaka and Hiralben’s efforts become successful… 

This photo was taken when both children come to Ahmedabad for a vacation and came to the office with Mafatkaka and Hiralben…. 

‘મારે મારી દીકરીને ડોક્ટર બનાવવી છે. પણ એના ટકા ઓછા આવ્યા એટલે મે એને ડોકટરી ભણવા ફીલાપાઈન્સ મૂકી છે પણ ત્યાનો ખર્ચ વધારે છે. વિદેશમાં ભણતા વિદ્યાર્થીઓને ભણવા માટે સરકાર લોન આપે છે મે ફાઈલ મુકી પણ એ નામંજુર થઈ. મને સરકારમાંથી લોનની આશા હતી એટલે જ મે દીકરી આરતીને મારી પાસે જે સગવડ હતી એને લઈને વિદેશ મોકલી દીધી પણ મારી ફાઈલ સરકારે નામંજુર કરી. એમણે કહ્યું, તમારે દીકરીને મોકલતા પહેલાં મંજુરી લેવી જોઈતી હતી. શું કરુ બેન મારી દીકરીને ડોક્ટર બનાવવાની મારી જીદ છે. દેવીપૂજક સમાજમાં બધા બહુ ભણે એવું નથી. મારે મારી દીકરીને ડોક્ટર બનાવી સમાજમાં ઉદાહરણ પુરુ પાડવું છે. પણ પૈસાની સામટી સગવડ નથી અને એની બીજા સેમીસ્ટરની ફી ભરવાની બાકી છે. તમારે મને મદદ કરવી પડશે. હવે કોની પાસે જઈને પૈસા માંગુ. સરકારને માઈ બાપ માનીએ પણ એણે તો મોઢું ફેરવી લીધુ. તમે લોન આપો હું દર મહિને પૈસા ભરી દઈશ.’

મફતકાકા આરતીના દાદા. સરકારમાં ત્રીજા વર્ગના કર્મચારી તરીકે નોકરી કરતા. પોતાના દીકરાઓ ભણે તેવી હોંશ હતી પણ તે બહુ ભણ્યા નહીં. મોટા દીકરાના લગ્ન કરીને વહુને ઘરે લાવ્યા. વહુને ભણાવવાની હોંશ તેમણે રાખી ને આજે આરતીની મમ્મી અને મફતકાકાના મોટાદીકરાની વહુ હીરલબેન પાલનપુર સીવીલ હોસ્પીટલમાં નર્સ તરીકે ફરજ બજાવે છે. આરતીના મોટોભાઈ કલ્પેશને પણ મફતકાકાએ એરોનોટીકલ એન્જીનીયર બનાવ્યો.

મફતકાકા કહે, ‘કોઈ પણ સમાજના બદલાવ માટે ભણતર જરૃરી છે. મારા સમાજમાં મારા બાળકો ઉદાહરણ પુરુ પાડે તેવા બનાવવા છે ને એટલે જ આર્થિક ક્ષમતા ના હોવા છતાં મે મારા બાળકોને શિક્ષણના આ સ્તરે પહોંચાડ્યા છે કાલે એમને જોઈને સમાજના બીજા બાળકો ભણતા થાય તો મે કરેલું બધુ લેખે લાગશે.’

મફતકાકાને રુ.એક લાખની લોન આરતીના ભણતર માટે આપી. સાથે કલ્પેશના ભણતર માટે હીરલબહેનને રુ. પચાસ હજારની લોન આપી. હીરલબેને પણ પોતાના બાળકોના ભણતર માટે જાત ઘસી નાખી છે. હાલ આર્થિક તંગી વેઠવી પડે છે પણ કાલ સોનાનો સૂરજ મારા બાળકો કામે લાગશે ત્યારે ઊગશે તેવું હીરલબેન કહે છે.

મફતકાકાને હીરલબેનની મહેનત સફળ થાય તેવી પ્રાર્થના..

બંને બાળકો વેકેશનમાં ઘરે આવ્યા ત્યારે અમદાવાદ ઓફીસ મફતકાકાને હીરલબેન સાથે મળવા આવ્યા.તે વખતે તેમની સાથે પડાવેલી તસવીર..

Karshan Kaka and His Fixed Deposit

Karshankaka, with his loading rickshaw, talking to Shri Rashminbhai Sanghvi

‘Ben, please give me the loan of Rs. 50,000 this time.’

‘But now what do you need the loan for? Everything is settled now.’

‘Yes, but I need to make papers for the Fixed Deposit (FD) from the bank Madhuben suggested.’

‘Wow, Kaka! You take interest free loan and then put it in FD and get the interest from the bank.”

“That is true. This time we will give you the interest but you have to give us the loan. You gave us loan of Rs. 2 lakh to buy this loading rickshaw (chhakada). We had to pay the installment of Rs.10,000/- per month. So, there used to be tension to pay the money and that made us pay the installment. But now there is only one installment left. But after we pay it then one thousand rupees won’t be saved by us. That will be spent only. We told Madhuben (The fieldworker) about our concern and she told us to make an FD.  

Bhalabhai and his wife showing the passbook

You keep that paper once it is issued and we will pay the installments. When we gather some 5-10 papers like these, you give us the space to make a house."

I felt high regards for Karashankaka when I came to knew his understanding.

When you have money, you can’t save it that is true. But we don’t give loans for FDs. However, I feel like experimenting about it with Karashankaka at personal level.  

We planted dreams in this settlement. The people who used to buy and eat spices of 5 rupees and cook with the oil worth Rs.10, got an income to pay the monthly installment of 10 thousand Rupees. 

We are happy about it. Along with that, we taught investment to Karashankaka and he also learnt it like a school going kid. If he keeps doing as we say, he will be able to make his own house too. 

Bhalabhai making the brooms

The photo is taken with the loading rickshaw purchased by Karshankaka by loan, when Shri Rashminbhai had come to Karshan Kaka’s settlement. The other photo is of Bhalabhai with the passbook showing that only one instalment of the loan is left out of the loan of Rupees one lakh. And also an image of Bhalabhai making the brooms on which he earns the living. 

ગુજરાતી અનુવાદ

‘બેન આલી ખા પચા હજારની લોણ આલજો.’

‘પણ હવે તમારે લોન કેમ જોઈએ? હવે તો બધુ સેટ છે.’

‘હા પણ મધુબેને કીધુ તે બેંકમાંસી એફ.ડી.નું કાગર કરાબ્બાનું સે.’

‘વાહ કાકા વગર વ્યાજની લોન લઈને તમે એફ.ડી. કરાવો ને બેંક તમને વ્યાજ આપે.’

‘ઈ હાસુ બાપલા તે આલીખા અમે તમુને વ્યાજ શીખે આલી દેસું પણ લોણ તો આલવી જ જોશે. આ છકડાં બલ્લે તમે બે લાખની લોણ આલી તે દર મહિને દહ હજાર(10,000)નો હપ્તો ભરવાનું માથે ટેલશન રેતું ને હપ્તો ભરાતો જતો. હવે આના પસી એક જ હપ્તો ભરવાનો બાકી રીયો. પણ એ ભરાઈ જશે પસી દહ હજાર અમારી પાહે નો બચે. ઈ વપરાઈ જ જાય. મધુબેનને(VSSMના કાર્યકર) અમારી ચિંતા કીધી તે ઈમને આ એફ.ડી.નું કાગર કઢાબ્બા કીધુ. તે કાગર નીહરી જાય પસી તમારી કને જ રાખવાનું અને હપ્તા અમે ભરે જાસું. આવા પાંચ દસ કાગર થઈ જાય પસી તમે ઘર હાટુ ક્યાંક જગ્યા લઈ દેજો.’

સાંભળીને કરશનકાકાની સમજણ પર ઓવારી જવાયું. 

પાસે હોય તો પૈસા ના બચે એ વાત સો ટકાની. પણ એફ.ડી.માટે લોન આપવાનું અમે કરતા નથી. જો કે વ્યક્તિગત ધોરણે એક પ્રયોગ કરશનકાકાને લઈને કરવાનું મન પણ છે. 

આ વસાહતમાં અમે સપનાં રોપવાનું કર્યું. પાંચનું મરચુ ને દસનું તેલ લાવીને ખાતા આ પરિવારોની માસીક આવક દસ હજારનો હપ્તો ભરી શકે એટલી થઈ છે. એનો રાજીપો ને સાથે તમે ક્યો એમ કરશું બાપલા કહેતા મારા પપ્પા કરતાંય મોટા કરશનકાકાને પૈસાનો વહીવટ કેમ કરવો તે અમે સમજાવ્યું ને નિશાળમાં ભણતા નાના બાળકની જેમ એ શીખ્યા પણ ખરા. બસ થોડું વધુ કહીએ એમ કરશે તો ઘરેય થઈ જશે. પછી છાપરાંમાંથી છુટકારો...

આદરણીય રશ્મીનભાઈ કરશનકાકાની વસાહતમાં આવ્યા તે વેળાની તસવીર લોનથી લીધેલા તેમના છકડાં સાથે, ભલાભાઈ એક લાખની લોનનો છેલ્લો જ હપ્તો રહ્યો છે તે ચોપડીમાં બતાવતા ને જે ધંધા માથે એ નભે છે તે સાવરણી બનાવતા ભલાભાઈ.

Earlier, there was not enough work, but after taking interest free loan from VSSM my profit increased ...

Dilipbhai Devipujak with his Rickshaw

Dilipbhai Jayarambhai Viramgamiya himself is doing seasonal business and his wife Cutlery sales. One of his sons goes to work with them and other little boys still study. First time, Dilipbhai was given a loan of rupees thirty thousand for business in which he had to pay two thousand rupees per month to complete the loan in fifteen installments,instead he completed the loan in four installments since he had good business. Subsequently  second loan was given for Rs.60,000/- by the organization for purchase of a ‘chhagada’ (Six wheeler Auto) . Dilipbhai Jayarambhai says ...

Ben, there are  ten members in my house. I am doing seasonal business, was earning small amounts on daily basis.  With this amount, we were just meeting household expenses,  but if there is an event in the house or some unexpected work, where to get the money? If you have to do some major work on the house or have a big event, you need to borrow  money from someone or you will have to take loan  on interest. But after taking  loan from  VSSM,  all these things have been come to an end.   Now  we have  started to save money slowly.   Before getting  the  loan,  sales were in very small quantities,  but now  after getting the loan, the sale volume has increased, so that the profits also increased. I took ‘chhagda’ on loan from a Finance Company,  and I repaid the loan with the help of loan received from VSSM. It is almost twelve months since I brought ‘Chhagda’ .  Had I not repaid the  loan, I  would have to pay a penalty. When we were going to sell goods earlier taking a ‘lorry’, we could go to one village only and now we can go to more villages.    Now we two and one of our boys  go village to village with  this ‘chhagda’  to sell the goods.  We also save a little bit and pay the instalments of loan installment taken from the organization.   Now I want to go for a mini  loading truck so that I can expand my business and progress well. As my business improved, I also plastered my house. This kind of help extended to poor people like us by VSSM, makes lot of difference.  We are relieved from the exploitation of  money lenders   and you have put shutter to their business.

પહેલા ઓછું કામ થાતું હતું લોન લીધા બાદ નફો વધી ગયો...

દિલીપભાઈ જયરામભાઇ વિરમગામીયા પોતે સિઝનેબલ ધંધો તેમજ તેમના પત્ની કટલરીનો ધંધો કરે છે. તેમનો એક દીકરો તેમની સાથે ધંધો કરવા જાય છે અને બીજા નાના દિકરાઓ હજી ભણે છે. દિલીપભાઈને પહેલા ધંધો કરવા માટે રૂપિયા ત્રીસ હજારની લોન આપવામાં આવી જેમાં બે હજારનો હપ્તો રાખી પંદર હપ્તામાં લોન પૂરી કરવાની હતી જેની જગ્યાએ ધંધો સારો થતા તેમણે ચાર જ હપ્તામાં લોન પૂરી કરી દીધી. જેથી તેમને સંસ્થામાંથી છકડો લેવા માટે બીજી લોન રૂપિયા સાહીઠ હજારની આપવામાં આવી. દિલીપભાઈ જયરામભાઇ કહે...

બેન મારા ઘરમાં દસ સભ્યો છે. હું આમ તો સિઝનેબલ ધંધો કરું છું. પહેલા રોજ થોડું લાવી કમાતા હતા. જેમાં ઘર તો ચાલી જાતું પણ ઘરમાં કોઈ પ્રસંગ આવે કે અચાનક કંઈક કામ આવી પડે તો પૈસા લાવવા ક્યાંથી? મકાનમાં કંઈક કરાવવું હોય કે કોઈ મોટો પ્રસંગ હોય ત્યારે ઝાઝી મૂડીની જરૂર પડે ત્યારે કોઈનાથી માંગવા પડે અથવા વ્યાજવા લાવવા પડે. પરંતુ લોન લીધા બાદ આ બધું બંધ થઇ ગયું. હવે તો ધીરે ધીરે બચત કરતા થઇ ગયા. લોન મળી તે પહેલા થોડું લાવી થોડું વેચતા હતા લોન મળતા વધારે માલ લાવી વેચતા થયા જેથી નફો વધી ગયો. છકડો મેં લોન ઉપર લીધો હતો જેના હપ્તા પણ હવે પૂરા થઇ ગયા. છકડો લીધે બાર મહિના જેવું થઈ ગ્યું. છકડાની લોન ના ભરી હોત તો પેનલ્ટી ભરવી પડત. લારી લઈને પહેલા માલ વેચવા જતા ત્યારે એક જ ગામ ફરી શકતા હતા હવે તો વધારે ગામમાં ફરી શકીએ છીએ. હવે અમે બે માણહ અને મારો એક છોકરો રિક્ષા લઇ ગામડે ગામડે માલનું વેચાણ કરવા જઈએ છીએ. હવે થોડી થોડી બચત પણ કરીએ છીએ અને સંસ્થામાંથી મળેલ લોનના હપ્તા પણ ભરીએ છીએ. હવે તો છોટા હાથી લઇને ધંધો કરવો છે જેથી ઝાઝો વેપાર કરી શકાય અને ઝાઝું આગળ જવાય. મારો ધંધો સારો થતા મેં મારા મકાનમાં પ્લાસ્ટર પણ કરાવ્યું. અમારા ગરીબ માણહ માટે આવી રીતે સંસ્થા મદદ કરે છે તેનાથી ઘણો ફેર પડે છે. અમારા રોજ રોજ ના રૂપિયા એ શાહુકાર ખાતા હતા તે બંધ થઇ ગયા. બેન તમે તો વ્યાજવાવાળાની દુકાન બંધ કરાવી દીધી...

Shardaben could take a sigh of relief with the support of VSSM...

Shardaben Devipujak selling his cutlery

Shardaben bhavabhai Rathod stays at Dudhrej area of Vadhvan Taluka at Surendranagar District in Gujarat. She does her traditional business of selling cutlery. Her husband Bhavabhai moves around the surrounding villages riding on his chhakda and sells Peanuts and Chickpea. Initially they used to purchase the material as per the capital they were having. Shardaben said, “if there is lesser material, it gets sold faster and sometimes we have to go to purchase the material for two times in a day. She had to spend on the local commuting two times a day. Sometimes disability to purchase the material for second time, made my day wasted. If I could purchase more material, I may earn well and could save money on travel expenses. Even it could save my time and I could do more business but less capital is the issue. Harshadbhai the VSSM field worker used to visit Shardaben’s village frequently. She told her problem to Harshadbhai. VSSM gave her loan of Rs. 15,000/- on Harshadbhai’s recommendation. She used the money in to her cutlery business as well as gave some amount to her husband for his business. Apart from loan she had Nagarpalika card on the basis of the information she had from Harshadbhai. She got a place nearby Tanki Chawk which is three km away from her village. She daily sells her cutlery material sitting there. During the wedding season, she moves around the surrounding villages to sell cutlery material. Shardaben has the opinion that, “now after having the loan she can purchase more material and that saves her extra expenses. She can do little saving also. I will re-pay this loan early so that I can have another big loan to expand my business.”  Shardaben is staying in a joint family. Her elder son is married and her younger daughter is studying. Her son goes with his father to help him in the business. Shardaben’s monthly installment decided was Rs. 1000/- per month but she is regularly re-paying Rs. 1500 to close her first loan at the earliest. She has decided to expand her business and her husband’s business by taking new loan of Rs. 40,000/-. She says that, “she never thought of to expand her business like this but when VSSM supported, we could understand business mechanism and it gave us courage think to expand our business. I could work up on to issue Nagarpalika Card on my name. I am thankful to VSSM.”

VSSM wishes Shardaben to progress more and more in her business and her dreams may come true. 

VSSMની લોન દ્વારા શારદાબેનને મળ્યો હાશકારો...

શારદાબેન ભવાભાઈ રાઠોડ સુરેન્દ્રનગર જીલ્લાના દૂધરેજમાં વસવાટ કરે. તેઓ પોતે તેમનો વંશ પરંપરાગત કટલરીનો ધંધો કરે જયારે તેમના પતિ ભવાભાઈ આજુબાજુના ગામોમાં છકડો લઇ સીંગ ચણાની ફેરી કરે. VSSMમાંથી લોન મળ્યા પહેલા શારદાબેન એમની પાસે જેટલી મૂડી હોય એટલો સામાન લાવે અને ગામમાં વેચવા જાય. શારદાબેનનું કહેવું છે કે માલ ઓછો હોય તો જલ્દી વેચાઈ જાય, ઘણીયે વાર માલ દિવસમાં બે વાર લેવા જવું પડે જેનાથી દિવસમાં બે વાર ભાડું થાય.. કેટલીયે વાર બીજી વાર માલ લેવા ના જવાય અને બેકાર બેસી રહેવું પડે. ઝાઝો માલ હોય તો ધક્કો ના થાય. શારદાબેનના ગામમાં VSSMમાંથી હર્ષદભાઈ અવાર નવાર આવે, હર્ષદભાઈને વાત કરતા સંસ્થામાંથી શારદાબેનને ૧૫,૦૦૦ની લોન આપવામાં આવી. આ રકમનો ઉપયોગ શારદાબેને પોતાના કટલરીના ધંધામાં તો કર્યો જ સાથે સાથે પોતાના પતિના ધંધામાં પણ કર્યો. એ સિવાય હર્ષદભાઈ પાસેથી મળેલી માહિતીનો ઉપયોગ કરી શારદાબેને નગરપાલિકા દ્વારા કાર્ડ મેળવ્યું. જેના કારણે તેમના ગામથી ત્રણ કિ.મી. દૂર તેમને ટાંકી ચોક પાસે જગ્યા આપવામાં આવી છે જ્યાં તે દરરોજ પોતાના કટલરીના માલનું વેચાણ કરે છે. તે સિવાય શારદાબેન ગામમાં આજુબાજુ મેળામાં અને લગ્ન પ્રસંગે માલ વેચવા જાય છે. શારદાબેન કહે છે કે લોન મળતા હવે તો બચત થાય છે તેથી લોન વ્હેલા પૂરી કરી દેવી છે અને બીજી મોટી લોન લઇ મોટો ધંધો કરવો છે. શારદાબેન સંયુક્ત પરિવારમાં રહે છે તેમના મોટા દીકરાના લગ્ન થઇ ગયા છે અને નાની દિકરી ભણવા જાય છે. દીકરો પિતાની સાથે છકડામાં માલ વેચવા જાય છે. શારદાબેન હાલ રૂ. ૧૦૦૦ની જગ્યાએ રૂ. ૧૫૦૦નો હપ્તો નિયમિત ભરે છે જેથી આ લોન વહેલી પૂરી થાય. તે બીજી લોન રૂ. ૪૦,૦૦૦ની લઇ પોતાના ધંધાની સાથે સાથે પોતાના પતિના ધંધાને પણ વિકસાવવા માંગે છે. શારદાબેન કહે છે કે ક્યારેય આવી રીતે પોતાના ધંધાને વિકસાવવા માટે વિચાર્યું જ નહોતું સંસ્થાએ હાથ ઝાલ્યો તો સમજણેય આવી અને હિમ્મ્તેય આવી જેથી હું જાતે નગરપાલિકા જઈ કાર્ડ કઢાઈ શકી આ માટે સંસ્થાનો ખૂબ ખૂબ આભાર. સંસ્થા તરફથી એ જ પ્રાર્થના કે શારદાબેન દિવસે ને દિવસે પ્રગતિ કરે અને પોતાના સપના પૂરા કરે...

Due to VSSM, we could get meal/ bread to eat...

Bahadurbhai Marwadi with his curlery items

Bahadurbhai  Khodabhai Marwadi lives in Vahanvatinagar. Vahanvatinager is a settlement in Dudhrej village of Vadhavan Taluka in Surendranagar District.  Currently Bahadurbhai is living with his wife, three sons, a daughter-in- law and two grandchildren.  Bahadurbhai who belongs to Bawari community; used to sale cutlery items. Earlier he was given Rs. 10,000 as loan from VSSM, which he used for cutlery business.  By the time, he started gaining command over this business, hence he thought of starting to sale fiber items too.  Bahadurbhai paid installments regularly of the loan he was given from VSSM. He even managed to do some savings from that. However, for fiber item’s business, he needed more money.  Whatever money he had he invested all in business, but still at time there was a need for more stock. Bahardubhai used to buy stock in retail, thus he has to end up paying the dealers, in whichever rate they ask for.  By bringing this in front of VSSM worker Harshadbhai, Bahadurbhai was given interest free loan of Rs. 30,000, which he used for buying fiber goods. Now, Bahadurbhai brings more stock in wholesale from the city market.In this way he has to pay less. Now, since he has more stock, he sells that in nearby villages. Earlier it was very difficult to run their livelihood, but in a present day profit is gained, since he is getting goods in much lower rates. Moreover, from savings, his house is running quite well. He said with a smile, ‘Now finally we could get a meal…’ 

સુરેન્દ્રનગર જીલ્લાના વઢવાણ તાલુકાના દૂધરેજના વહાણવટીનગરમાં બહાદુરભાઇ ખોડાભાઈ મારવાડી રહે. તેમના પરિવારમાં હાલ તેમના પત્ની ત્રણ પુત્રો, એક પુત્રી, એક પુત્રવધુ અને બે પૌત્રો છે.બાવરી સમાજમાંથી આવતા બહાદુરભાઇ પહેલા કટલરીના માલનું વેચાણ કરતા હતા. પહેલા તેમને VSSMમાંથી રૂપિયા દસ હજારની લોન આપવામાં આવી. જેનો ઉપયોગ તેમણે કટલરીના વેપારમાં કર્યો. આ વેપારમાં ફાવટ આવતા તેમણે ફાયબરના ધંધાનું વેચાણ કરવાનું વિચાર્યું. VSSMમાંથી મળેલ લોનના હપ્તા બહાદુરભાઇ એ નિયમિત ભર્યા તેમજ તેમણે થોડી બચત પણ કરી. પરંતુ ફાયબરના માલના વેચાણ માટે વધારે પૈસાની જરૂર હતી. જેટલા પૈસા હતા તેનો ઉપયોગ તો ધંધામાં કર્યો પરંતુ ઘણીયે વાર વધારે માલની જરૂર હોય. બહાદુરભાઇ છૂટકથી માલ લાવતા હોવાથી વેપારી માંગે તે ભાવ આપવો પડે. VSSMના કાર્યકર હર્ષદભાઈને વાત કરતા તેમને સંસ્થામાંથી બીજી વાર વગર વ્યાજની રૂપિયા   ત્રીસ હજારની લોન આપવામાં આવી. જેનો ઉપયોગ તેમણે પોતાના ફાયબરનો સામાન લાવવા માટે કર્યો. હવે બહાદુરભાઇ શહેરમાંથી ફાયબરનો વધારે એટલે કે હોલસેલમાં સામાન લાવે છે જેથી ભાવમાં પણ તેમને સસ્તું પડે છે. વધારે માલ હોવાથી હવે તેઓ તેમની આજુબાજુના વધુમાં વધુ ગામડાઓમાં જઈને માલ વેચે છે. પહેલા તેમને પરિવારના ભરણપોષણમાં ખુબ જ તકલીફ પડતી હતી પરંતુ હવે સસ્તો માલ હોવાથી વધુ નફો થાય છે અને બચત થતા તેમનું ઘર સારી રીતે ચાલે છે અને તેઓ તેથી જ હસતા મુખે કહે છે “ હવે અમે રોટલા ભેગા થયા...”

Govindbhai Bajaniya got free from labour work and establish his own buisness with the help of VSSM...

Govindbhai Bajaniya with his fruit cart...

I thank a lot to Mittalben and organization, that because of VSSM I could establish my own business, and could get free from labour work. If I couldn’t have received loan, then I would still be doing labour...

Sanand market is very active except on Mondays. All shops stay closed but fruit and vegetable carts keep running; without any holidays. From grains to vegetables, vessels to clothes anything we want, will be available in Sanand market. Govindbhai Jethabhai Bajaniya living in Geebapura; is running a fruits cart in Sanand since last one year.  Before he started this business, he used to go to farms to do labour work, where he used to harvest wheat, millet, rice and cotton.

Govindbhai said, ‘when I work from early morning till late noon, then somehow I get Rs. 100 as daily wage. And that too only when it’s a harvest season other than that I had to sit idle. I often go to Sanand market for work. One day by talking to friends I got to know that sales is good in Sanand and fruit business have good amount of profit too.  Thus I thought of starting a fruit cart struck into my mind. From whatever money I had, plus some I borrowed from others and from that money we started this business. From this amount of sales, major part used to go in paying back borrowed money and from left out money, somehow we used to manage household expenses. During that time, we came across to VSSM worker Ilaben. By talking about this situation to her, we received Rs. 20,000 as interest free loan. This money I used it in business and from the money which was left, I used for paying my debt. Now my business is running well and I can even do some savings. There were days when we couldn’t manage to eat due to labour work. Today, because of organization’s help, I don’t have to worry about household expenses, and I am able to pay installments regularly. Moreover, now I can even manage savings. My daily income went to Rs. 200-300 after cutting all house expenditure. I am thanking the organization and Mittalben, who started this organization for people like us. God knows what would have been, our fate without the support of this organization…’

મિત્તલબેન અને સંસ્થાનો ખૂબ ખૂબ આભાર, VSSMના પ્રતાપે આજે હું સ્વેચ્છાએ પોતાનો ધંધો કરી શકું છું, જેથી મને મજૂરીમાંથી છુટકારો મળ્યો, જો લોનના મળી હોત તો આજે પણ હું મજૂરી જ કરતો હોત... 

સાણંદનું બજાર સોમવાર સિવાય ધમધમતું જ હોય, દુકાનો તો બંધ હોય પણ ફળો અને શાકભાજીની લારી ચાલતી જ હોય એની ક્યારેય રજા ના પડે. અનાજથી લઈને શાકભાજી, વાસણોથી લઈને કપડા જે જોઈએ એ મળી જાય સાણંદ બજારમાં. ગીબપુરા ગામમાં રહેતા ગોવિંદભાઈ જેઠાભાઈ બજાણીયાને સાણંદમાં ફ્રુટની લારીનો ધંધો કરતા એકાદ વરસ જેવું થયું. ફ્રુટનો ધંધો શરૂ કર્યો તે પહેલા ગોવિંદભાઈ ખેતરમાં મજૂરી કરવા જાય. જેમાં જાર, બાજરી, ડાંગર વાઢવાના હોય અથવા કપાસ વીણવાના હોય. 

ગોવિંદભાઈ કહે, સવારથી લઇ બપોરે સુધી કામ કરીયે તો માંડ સો રૂપિયા દાડી મળે અને એમાય જયારે ખેતીની સિઝન હોય ત્યારે જ કામ બાકી તો અમે નવરાધૂપ. સાણંદ બજાર કામથી અવારનવાર જવાનું થતું. ભાઈબંધો હારે વાત કરતા ખબર પડી કે સાણંદમાં વકરો હારો થાય અને ફ્રુટના ધંધામાં નફોય ખરો. જેથી મેં લારી કરવાનું વિચાર્યું. થોડા ઘણા પૈસા જે હતા તે અને બાકીના ઉછીના લાવી ધંધાની શરૂઆત તો કરી પણ જે વકરો થાય તેમાંથી ઉછીના પૈસા આપતા કાંઈ જ ના બચે, માંડ માંડ ઘર હાલે. એવામાં ઇલાબેન મળ્યા તેમને વાત કરતા મને VSSM સંસ્થામાંથી વગર વ્યાજની રૂપિયા વીસ હજારની લોન મળી. જેમાંથી મેં એ પૈસાનો ધંધામાં તો ઉપયોગ કર્યો હારે હારે જે મૂડી વધી તેમાંથી થોડું દેવું પણ ભર્યું. હાલ તો ધંધોય હારો ચાલે છે અને બચતેય થાય છે. મજૂરીમાં તો કેટલીયે વાર ચૂલોય નહોતો સળગતો. સંસ્થાની મદદ ને કારણે આજે ઘરમાં ઘરખર્ચની કોઈ ચિંતા નથી, લોનના હપ્તા નિયમિત તો ભરાય જ છે, હારે હારે હવે તો બચતેય થાય છે. મારી રોજની આવક ઘરખર્ચ કાઢ્યા બાદ બસોથી ત્રણસો રૂપિયા થઇ ગઈ છે. ફરીથી સંસ્થાનો અને મિત્તલબેનનો ખૂબ ખૂબ આભાર કે જેમણે અમારા જેવા લોકો માટે આ સંસ્થા ખોલી, સંસ્થા ના હોત તો ભગવાન જ જાણે અમારું શું થાત...

Rajeshbhai Devipujak starts his own kiosk with the help of VSSM...

Rajeshbhai Devipujak at his kiosk

When we talk about the Organisation, we can’t decide about Mittalben whether to call her “Didi” or “Mother”.  Whenever we talk about her, tears of happiness are simply flowing realizing that there is somebody to take care about us.  A lot of blessings for ‘ben’ from depth our heart.

Rajeshbhai Waghela lives with his family in Amrapar Village of Chotila Taluka of Surendranagar District.  There are ten members in family, his wife, mother and seven daughters.   Rajeshbhai says earlier his condition was so poor that though wanted to give education to his daughters but I could not.  Some time ago my father met with an accident I was not having money even to meet expenses for his treatment, hence he could not survive.  I was very much shattered as the responsibility of entire family was upon me. Earlier I used to go from village to village hence I could not give time to my family.  Day and night only work still I could earn only Rs.7000 to 8000 which was hardly sufficient for household expenses.  Before I got the loan, my condition was like motherless child.  I told my condition to Harshadbhai, he told me try to make some savings at that time I told my I could save if I have some money, I have to do business but how can I do?  Harshadbhai discussed the matter in VSSM and arranged a loan of Rs.30,000 for me.  Earlier I used to sale some nasta items in front of school in the day time and at night I used to go for labour work.  Now after getting loan I have taken one cabin on rental basis and sale items at School.  Now gradually there is improvement in my condition and there is positive change in my thoughts as well.  Earlier I could not fetch study material for daughters but now I am ready to fulfill all needs of my daughters.  Earlier my daughter was the only girl in her class not having school uniform.  Now apart from school dress she attends the school with school bag, books and other necessary items.   I am now very happy that I am able to have meals along with my family.  My ultimate expectation now is that to have my own shop so that I can avoid/save Rs.400 being paid as cabin rent.

When we talk about Rajeshbhai, though the circumstances were so hard, he has faced all the situations successfully and fearlessly.  He has completely repaid all the installments of VSSM.  Many times he used to pay Rs.3000 as against the fixed instalment of Rs.2000.  Now a days it is difficult to have such a reliable people in money matters.

અમે જ્યારે સંસ્થા વિશે વાત કરતા હોઇએ ત્યારે મિત્તલબેનને ‘દીદી’ કહેવા કે પછી ‘મા’ તે સમજાતુ નથી, અમે જ્યારે પણ તેમની વાત કરીએ તો હરખના આંસુ આવી જાય કે અમારા દુ:ખ, પરિસ્થતિને સમજનાર પણ કોઈ છે. અમારા બેનને ખૂબ ખૂબ આશિર્વાદ...

સુરેન્દ્રનગર જિલ્લાના ચોટીલા તાલુકાનુ અમરાપર ગામમા રાજેશભાઇ વાઘેલા પોતાના પરિવાર સાથે રહે છે. તેમના પરિવારમા તેમની માતા, સાત દીકરીઓ અને તે પોતે બે જણા એમ નવ સભ્યો છે. રાજેશભાઇ કહે...

પહેલા એટલી બધી પરિસ્થિતિ ખરાબ હતી કે દીકરીઓને ભણાવવાની બહુ ઇચ્છા હતી પણ હુ ભણાવી શકતો નહી. થોડા સમય પહેલા મારા પિતાનુ એક્સીડ્ન્ટ થતા મારી પાસે એટલા પણ પૈસા ન્હોતા કે હુ એમનો ઇલાજ કરાવી શકુ. જેના કારણે તેઓ મ્રુત્યુ પામ્યા. આ સમયે તો મારા પગ નીચેથી જમીન ખસી ગઈ હોય એવુ મને લાગ્યુ કારણ કે ઘરની બધી જવાબદારી મારા ઉપર આવી ગઈ. પહેલા તો હુ ગામડે ગામડે કામ કરવા જતો જેના કારણે મારા પરિવારને પણ હુ ન્હોતો મળી શક્તો. રાત દિવસ કામ ને કામ અને તેમાય મળે ફક્ત સાત કે આઠ હજાર રૂપિયા. તેમાથી તો માંડ ઘરનુ ગુજરાન ચાલે. લોન મળ્યા પહેલા તો એવુ લાગતુ જાણે “મા” વિનાનુ બાળક. હર્ષદભાઈને બધી વાત કરી તો તેમણે મને બચત કરવા માટે જણાવ્યુ ત્યારે જ મેં તેમને કહ્યુ કે પૈસા હોય તો બચે ને, ધંધો કરવો છે પણ થાય ક્યાંથી? હર્ષદભાઈ એ VSSM સંસ્થામાં વાત કરતા તેમના થકી મને રૂપિયા ત્રીસ હજારની લોન આપવામાં આવી. લોન ન્હોતી મળી ત્યારે હુ દિવસે સ્કુલની પાસે નાસ્તો વંહેચતો અને રાતે મજૂરી કરવા જતો. લોન મળતા હવે સ્કુલની પાસે એક કેબીન ભાડે રાખી ત્યાં જ વસ્તુનુ વેચાણ કરૂ છુ. હવે ધીરે ધીરે મારી પરિસ્થિતિમાં પણ સુધારો થવા લાગ્યો છે તેમજ મારા વિચારો પણ બદલાવવા લાગ્યા છે. પહેલા હું મારી દીકરીઓ માટે ભણવા માટેની વસ્તુઓ ન્હોતો લાવી આપતો પરંતુ હવે દીકરીઓની દરેક ઈચ્છા પૂર્ણ કરવા તૈયાર છુ. પહેલા મારી દીકરી એક જ એના ક્લાસમાં એવી હતી જેની પાસે સ્કુલ ડ્રેસ ન્હોતો. પરંતુ હવે તો તે પણ સ્કુલ ડ્રેસની સાથે સાથે સ્કુલ બેગ, ચોપડા અને અનેક જરૂરી વસ્તુઓ લઈને શાળાએ ભણવા જાય છે. મને સૌથી વધારે એ વાત નો આનંદ છે કે હવે હું મારા પરિવાર સાથે જમી શકુ છુ. આગળ એટલી જ ઈચ્છા છે કે મારી પોતાની દુકાન હોય જેથી મને ચારસો રૂપિયા કેબીનનુ ભાડુ ના ચૂક્વવુ પડે...

રાજેશભાઈની વાત કરીએ તો ભલે પરિસ્થિતિએ તેમની પરીક્ષા લીધી હોય પણ તેમણે દરેક પરિસ્થિતિનો સામનો નિડરતાથી કર્યો છે. VSSMમાંથી લીધેલ લોનના હપ્તા તેમણે સમયસર ભરપાઈ કરી દીધા છે. તેમણે રાખવામા આવેલ રૂપિયા બે હજારના હપ્તાની સામે કેટલીયે વાર ત્રણ હજારનો હપ્તો આપેલ છે. આજના જમાનામા પૈસાને લઈને આવી વફદારી મળવી ખૂબ જ મુશ્કેલ છે...

 

VSSM is proud of the fact that the people for whom it works are reliable...

Manjibhai with their broomstick buisness

Manjibhai came in the office for repayment of last instalment at that time he said ‘Ben’ earlier we used to do business of Brooms (savarni), no having any support.  Till today, we took many loans, don’t remember, but paid instalments in time.  Earlier we could not purchase the goods we wanted to but now we are able to purchase as much as we want and business is also going well.  Now we are able to save also but earlier what we earned all were spent.  Now it is determined not to take loans.  Whatever savings are made we will deposit in bank, we would think something big.  Because of loan we got there was better business we could bring lot of house hold goods and also learned to save something.  Initially started with recurring account of Rs.100 then it was increased to Rs.300 but now we could make it Rs.500.  Still we live in tin houses.  With the help of VSSM we have filled application form for construction of house.  Now I want to take driving license and would go to Mehsana, Vijapur and Visnagar for doing business.  What to say about VSSM and Mittalben.  This organization and Mittalben has helped and would continue to help to people like us.  We can’t find enough words to convey our thanks. 

In 2015 VSSM gave loan of Rs.30000 each to Manjibhai, Bhalabhai and Chhaganbhai who were engaged in business of selling brooms.  Those three brothers collectively bought bundle of grass for  making brooms.  They started together selling brooms.  Each family can easily make about 1500 brooms and can sell the same.  With the increase of profit Bhalabhai and Chhaganbhai could purchase luna in cash and now they started selling brooms on luna.  With the advice of Mittalben they and other families started making savings.  When they came after the period of six months of taking loans, they came with Bank Pass Book.  The matter of joy is that apart from repayment of instalments they were able to make savings in Bank.  Mittalben was very happy to see savings of Rs.5000 in passbook of each of them.  All those families live in Tin Houses at Adinathnagar, Ahmedabad.  Efforts were made for them to get their Ration Card, Election Card etc., even the Organisation has filled forms for them to get Govt. Houses.  For the business of brooms they were given loan of Rs.30000 for second occasion and Rs.50000 on third occasion.  They have repaid all the instalments of three loans given to them.  They had paid instalments regularly.  When they could not pay any instalment they paid double instalment in next month.  We appreciate Manjibhai for the timely payment of instalment, now a days there are many people who don’t repay the loan taken.  They enjoy with the money they get as loans but when it comes to repayment of loan taken, even big ones leave the country and run away.  VSSM is proud of the fact that the people for whom it works are reliable. 

 

મનજીભાઈ ઓફિસમાં છેલ્લો હપ્તો આપવા આવ્યા ત્યારે તેમની સાથે વાત થઇ તો મનજીભાઈ કહે, બેન પહેલા સાવરણીનો ધંધો કરતા હતા, કોઈ જ આધાર નહોતો. અત્યાર સુધી તો ઘણી લોન લીધી યાદ જ નથી પણ હા હપ્તા સમયસર ભર્યા છે. પહેલા જેટલો માલ જોઈએ નહોતા લઇ શકતા, હવે તો જેટલો માલ જોઈએ લઇ શકીએ છીએ અને હવે તો ધંધોય હારો ચાલે છે.  હવે તો આટલા બચેય છે પહેલા તો જે આવતા એ જતા રહેતા. બેન, હવે તો નિર્ધાર કર્યો છે કે લોન લેવી જ નથી. જે પૈસા હવે ધંધામાંથી બચે તેને બેંકમાં ભરતા જવું છે, પછી કંઇક બમણું વિચારીશું. લોન મળતા ધંધો સારો થયો જેથી ઘરમાં ઘણોય સામાન લાવ્યા અને બચત કરતા પણ શીખ્યા. પહેલા સો સો રૂપિયાથી રીકરીંગ ખાતું ખોલાવ્યું હતું પછી ત્રણસો રૂપિયા કર્યા અને હવે તો પાંચસો રૂપિયા કરી નાંખ્યા. હજીયે છાપરામાં રહિયે છીએ મકાન માટે સંસ્થાની મદદથી ફોર્મ ભરેલ છે. હવે તો લાયસન્સ કઢાવવું છે અને ગાડી લઇ મહેસાણા, વિજાપુર અને વિસનગર બધે ધંધો કરવા જવું છે. VSSM સંસ્થાનો અને મિત્તલબેન માટે શું કહેવું? આ સંસ્થા અને મિત્તલબેન અમારા જેવા લોકોની મદદ કરતા આવ્યા છે અને કરતા જ રહેશે એમનો જેટલો આભાર માનીએ ઓછો છે...

સંસ્થા તરફથી ૨૦૧૫માં સૌથી પહેલા સાવરણીનો વ્યવસાય કરતા મનજીભાઈ, ભલાભાઈ અને છગનભાઈ ત્રણેયને રૂપિયા ત્રીસ ત્રીસ હજારની લોન આપવામાં આવી. ત્રણેય ભાઈઓ ભેગા મળી સાવરણી માટેનો ઘાસની ગાંસડી લાવ્યા. એક સાથે સાવરણી લાવી વેચવાનું શરુ કર્યું. એક જ પરિવાર મહિનામાં પંદરસો જેટલી સાવરણી આરામથી બનાવી લે અને તેનું વેચાણ પણ થઇ જાય. નફો વધતા ભલાભાઈ અને છગનભાઈ તો રોકડેથી લ્યુના પણ લાવ્યા અને હવે લ્યુના પર સાવરણીનો ધંધો કરવા લાગ્યા. મિત્તલબેને કરેલી બચતની વાતને ધ્યાનમાં રાખી તેમણે તેમજ બાકીના બીજા પરિવારો એ પણ બચત કરવાની શરૂઆત કરી. જયારે તેઓ લોન લીધાના છ મહિના પછી આવ્યા તો પોતાની બેંકની પાસબુક સાથે લાવ્યા. ખુશી ની વાત એ હતી કે તેઓ લોનના હપ્તા ભરવાની સાથે સાથે બેંકમાં પણ બચત કરવા લાગ્યા હતા. તેમના દરેકની પાસબુકમાં પાંચ હાજર રૂપિયા જમા જોઈ મિત્તલબેન ખૂબ ખુશ થયા. આ દરેક પરિવાર અમદાવાદના આદિનાથનગરના છાપરામાં વસવાટ કરે. દરેક પરિવારને રેશનકાર્ડ, મતદારકાર્ડ વગેરે સુવિધા મળી રહે તે માટે પણ પ્રયત્ન કરવામાં આવ્યા, એટલે સુધી કે સંસ્થા તરફથી તેમને સરકારી મકાન મળી રહે તે માટેના ફોર્મ પણ ભરવામાં આવ્યા છે. સાવરણીના ધંધા માટે જ તેમને બીજીવાર રૂપિયા ત્રીસ હજાર અને ત્રીજીવાર રૂપિયા પચાસ હજારની લોન આપવામાં આવી. સંસ્થા તરફથી આપેલ ત્રણેય લોનના હપ્તા તેમણે નિયમિત ભરેલ છે જો કોઈ વાર હપ્તા ભરવાના રહી ગયા હોય તો બીજા મહિને એમણે ડબલ હપ્તા ભરેલ છે. મનજીભાઈની સમયસર હપ્તા ભરવાની દાનતને માન આપવું પડે કારણ કે આજના જમાનામાં પણ ઘણા એવા લોકો પડ્યા છે જે લોન તો લે છે પણ ભરપાઈ કરતા નથી. મળેલ પૈસાથી મોજ તો કરે પણ જયારે પૈસા પાછા આપવાના થાય એટલે મોટા મોટા મહારથીઓ જીવ છોડાવી વિદેશ ભાગી જાય છે. આ વાતનો જ સંસ્થાને આનંદ છે કે એ જેવા લોકો માટે કામ કરે છે તેઓ પ્રમાણિક છે..

 

We could rise up only due to VSSM’s help...

Gordhanbhai Kangsiya with his family

Gordhanbhai Danabhai Parmar lives with his wife, one daughter and two son; in Chunarwada of Rajkot.  Gordhanbhai and his wife both together do cutlery and hosiery business. They do this business since many generations. They purchase goods from the dealers and used to end up buying goods at the rates dealers ask for. In that, whatever profit is gained, is not sufficient. VSSM worker Kanubhai knew about his situation, that if a help can be given to him then his profit can be increased. By bringing this situation to organization, Gordhanbhai was given interest free loan of Rs. 50,000. For his cutlery and hosiery business. Only on the condition that he has to pay loan installments regularly, and with that he even has to do savings. A part from that Kanubhai also recommended a shop from where he can get goods at much lower cost than be. This way Gordhanbhai started earning good profit too. From the saving, he could even repair his ancestor’s kachha house. Normally, in this time, there are many people who take loan from the bank and don’t pay back or they run away. But if we talk about Gordhanbhai, he was very regular. His monthly installment was fixed as Rs. 2500 and he used to pay Rs. 4000 instead. He has never missed even a single installment.  But at times he has paid Rs. 8000 as installment then his decided installment Rs. 4000. Currently he has savings of Rs. 7000. He wishes to grow his business by saving even more. Gordhanbhai has to say that…

‘We could rise up only due to VSSM’s help. Our ancestors were accustomed to this way of doing business, but because of VSSM’s help, we could progress, and we moved from kacca house to pacca house. Currently we don’t have our own property, but because of Kanubhai’s help we have done an application for government residential plot. We have faith that one day we will have our own house…

Gordhanbhai Kangsiya and his wife
with thier cutlery items

VSSMની મદદ ને કારણે અમે તો બચત કરતા શીખ્યા અને એ જ બચતનો ઉપયોગ કરી છાપરુય હરખું કરાવ્યું...

ગોરધનભાઈ દાનાભાઈ પરમાર રાજકોટના ચુનારાવાડમાં વસવાટ કરે, પરિવારમાં તેમના પત્ની, એક દીકરી અને બે દીકરા છે. ગોરધનભાઈ અને તેમના પત્ની બંને મળી કટલરી અને હોઝિયરીનો ધંધો કરે, બાપદાદા વખતથી જ તેઓ આ વેપાર કરતા હતા. વેપારી પાસેથી માલની ખરીદી કરે પણ તેમાં વેપારી જે ભાવ માંગે તે ભાવ આપવો પડે. જેમાં જેટલો નફો થવો જોઈએ થાય નહિ. VSSMમાં કામ કરતા કનુભાઈને જાણ હતી કે જો તેમને મદદ કરવામાં આવે તો તેમનો નફો પણ વધી શકે છે. સંસ્થામાં વાત કરતા ગોરધનભાઈને કટલરી અને હોઝિયરીનો વ્યવસાય કરવા માટે રૂપિયા પચાસ હજારની વગર વ્યાજની લોન આપવામાં આવી. શરત એક જ હતી કે તેમણે લોનના હપ્તા નિયમિત ભરવાના છે અને સાથે સાથે બચત પણ કરવાની છે. તે સિવાય કનુભાઈએ એક એવી દુકાન પણ તેમને શોધી આપી જ્યાં તેમને પહેલા કરતા સસ્તા ભાવે માલ મળી રહે. આમ ગોરધનભાઈને ધંધામાં ઘણો ફાયદો થયો. થયેલી બચતથી તેમણે પોતાના બાપદાદાનું જે કાચું મકાન હતું તે સરખું કરાવ્યું. આજ ના યુગમાં કેટલાય એવા લોકો પડ્યા છે જે બેંક પાસેથી લોન લે છે પણ નિયમિત ભરતા નથી અથવા ક્યાંક ભાગી જાય છે. પરંતુ ગોરધનભાઈની વાત કરીએ તો તેમને જયારે લોન આપવામાં આવી ત્યારે હપ્તો અઢી હજાર રૂપિયાનો રાખવામાં આવ્યો હતો તેની જગ્યાએ તેઓ નિયમિત ચાર હજાર રૂપિયાનો હપ્તો ભરે છે. એવું ક્યારેય થયું નથી કે તેઓ હપ્તા ચૂકી ગયા હોય, હા એવું જરૂર બન્યું છે કે તેમને એક જ મહિનામાં ચર હજારની જગ્યાએ રૂપિયા આઠ હજાર ભર્યા હોય. હાલ પણ તેમની પાસે રૂપિયા સાત હજારની બચત છે. તેઓ વધુ બચત કરી પોતાનો ધંધો વધારવા માંગે છે. ગોરધનભાઈનું કહેવું છે કે...

અમે તો VSSMમાંથી મળેલ લોનથી જ ઊંચા આવ્યા. અમારા બાપદાદા પહેલાથી આવી જ રીતે ધંધો કરતા હતા પણ હવે અમે VSSMની મદદથી કાચા મકાનથી પાકા મકાનમાં આવ્યા. આમ તો અમારા નામે હાલ કશું જ નથી. કનુભાઈની મદદથી સરકારી પ્લોટ માટે અરજી કરવામાં આવેલ છે અને અમને પૂરો વિશ્વાસ છે કે એક દિવસ અમારું પોતાનું ઘર હશે જ...

Bharatbhai Raval's Sugarcane Juice Center blooms with the help of VSSM...

Mittal Patel with Bharatbhai Raval at his Sugarcane
Juice center

Bharatbhai Raval's daughter Neelam studying at VSSM
Unnati girls hostel

 Bharatbhai Raval runs his home doing small business. He lives in Umbari village of Kankrej block. He has three children. Neelam is very clever among three of them. We always talk to Nomadic families that there is no upliftment without financial stability. Bharatbhai also understood this thing well so he began looking for independent and profitable business which he can do. The more he explored various businesses, more he got confused. Eventually, he could zero in on the business of making sugarcane juice. He decided not to start an ordinary sugarcane juice centre. Then started the journey of exploring the sugarcane juice centres of South Gujarat to Maharashtra . After a long trajectory he decided to make the sugarcane centre as it can be seen in the photo. 

He asked us for loan of Rs. 50,000/- but it was not possible for us to give the same immediately, so he borrowed some money and started the sugarcane juice centre. He requested us to give him loans as soon as possible. We gave him loan when it was possible for us and he repaid the money he had borrowed. 

Bharatbhai Raval with his family at his Sugarcane Juice center

Bharatbhai runs his sugarcane juice centre in the villages on the way to Shihori from Patan. He adds pineapple juice in the sugarcane juice so, it becomes even more tasteful.  

From the mudhouse in Umbari, now Bharatbhai is living in a rented house in Shihori. He is getting good income and all the more he is paying the instalments regularly. 

Bharatbhai’s daughter Neelam is studying in 11th std and living in our Ahmedabad Hostel. He is very clever and wise. This girl is always found in the corner with a book. We pray to god that Neelam’s dream of becoming a doctor and Bharatbhai’s dream of buying his own house get fulfilled. 

We are glad to be the part of being helpful in somebody’s difficulties. But thanks to all the people who helped, our worker Naran, Ishwar and Kanubhai Raval who work with us like a fieldworker. These three friends are working for making VSSM reach deprived people. 

Bharatbhai with his juice centre and his daughter with a book in our hostel in the photos.                 

#MittalPatel #VSSM #Raval #NomadsOfindia #NomadicTribes #Employment#interestfreeloanforlivelihood #Livelihood #गन्नेकारस #Swawlamban

ભરતભાઈ #રાવળ નાનુ મોટુ કામ કરીને પરિવારનું ગુજરાન ચલાવે. કાંકરેજ તાલુકાના ઉમરીગામમાં એમનું રહેવાનું. પરિવારમાં ત્રણ બાળકો. એમાં નીલમ તો ભણવામાં ખુબ હોંશિયાર. #આર્થિક સદ્ધરતા વગર ઉધ્ધાર નથી એવું હંમેશાં વિચરતી જાતિના પરિવારો સાથે વાત કરતા કહીએ. ભરતભાઈ પણ આ વાતને પોતાની રીતે બરાબર સમજેલા એટલે જ પોતાનો સ્વતંત્ર ધંધો અને પાછો સારી આવક થાય તેવો શોધવા તેમણે મહેનત આદરી. જુદા જુદા વ્યવસાયોને સમજતા ગયા તેમ તેમ ગુંચવણ વધી છેવટે શેરડીના રસ પર આવીને મન અટક્યું. પણ ચીલા ચાલુ શેરડી રસનું સેન્ટર નહીં બનાવવાનું તેમણે નક્કી કર્યું અને પછી સફર શરૃ થઈ દક્ષિણ ગુજરાત થી લઈને મહારાષ્ટ્રમાં ચાલતા શેરડીના રસના સેન્ટરને જોવાની. ઘણા પ્રવાસ પછી હાલમાં દેખાય છે તેવું સેન્ટર બનાવવાનું નક્કી કર્યું. 

અમારી પાસેથી 50,000ની લોન માંગી પણ લોન તત્કાલ આપી શકાય તેમ નહોતું આથી તેમણે #વ્યાજવા પૈસા લાવીને #શેરડીરસ સેન્ટર બનાવી દીધુ અને લોન ઝટ આપવા વિનંતી કરી. સગવડ થતા અમે લોન આપી ને ભરતભાઈએ લીધેલી ઉધારી ચુકતે કરી દીધી. 

ભરતભાઈ શેરડીના રસનું આ સેન્ટર પાટણથી શિહોરી જતા રસ્તે આવતા ગામમાં ચલાવે. પાછો શેરડીના રસમાં અનાનસ પણ નાખે એટલે રસ વધારે ટેસ્ટી લાગે. 

ઉમરીમાં માટીથી ચણેલા ઘરમાં રહેતા ભરતભાઈ હવે સીહોરી ભાડાના મકાનમાં રહે છે. મહિને દિવસે પ્રમાણમાં સારી એવી આવક થયા છે ને સૌથી અગત્યનો હપ્તો નિયમિત ભરે છે.

એમની દીકરી નીલમ અમારી અમદાવાદમાં આવેલી હોસ્ટેલમાં ધો.11માં ભણી રહી છે. ખુબ હોંશિયાર ને ડાહી દીકરી હંમેશાં ચોપડીઓના થોથા સાથે જ ખુણો શોધીને ભણવા બેસેલી જોઈ શકાય. નીલમનું સ્વપ્ન #ડોક્ટર બનવાનું ને ભરતભાઈનું પોતાનું ઘર ખરીદવાનું. બંનેના સ્વપ્ન સાકાર થાય તેવી ઈશ્વરને પ્રાર્થના..ને અમે આ પરિવારની તકલીફોમાં કોઈ વતી નિમિત્ત બન્યા તેનો હરખ... પણ આભાર મદદ કરવાવાળાનો અને અમારા કાર્યકર નારણ, ઈશ્વર અને અમારી સાથે કાર્યકરની જેમ કામ કરતા કનુભાઈ રાવળનો. આ ત્રણે મિત્રો તકવંચિતો સુધી VSSMને પહોંચાડવાનું કરી રહ્યા છે. 

ફોટોમાં ભરતભાઈ એમના રસ સેન્ટર સાથે ને એમની દીકરી અમારી હોસ્ટેલમાં ચોપડીના થોથા સાથે...

#MittalPatel #VSSM #Raval #NomadsOfindia #NomadicTribes #Employment #interestfreeloanforlivelihood #Livelihood #गन्नेकारस #Swawlamban

VSSM fulfills the dream of Sanjaybhai Devipujak to earn his livelihood...

Mittal Patel visited Sanjaybhai Devipujak's road side Kiosk

Neniben Bawari is a good friend of mine.

She would be around 24 years old, when her husband passed away. After that it was all her responsibility to grow up her three children. She had wished that her children can pursue their education but that couldn’t happen. Her children were very sensible; they could see how much struggle their mother was facing. By looking at that, from very young age they started working, according to their capacity.

Neniben , Puniben and Karshankaka Devipujak attended
IRAMA lecture with us

Kamlesh, Bechar and Balu are her three children and she got them married. After Balu’s marriage, she was worried and was hoping thart Balu’s husband set up his good business. 

Sanjaybhai , Puniben and Neniben Devipujak at his Kiosk

Neniben shows her little rightfulness towards us and sometime even her sweet bullying. Now with her even her cousin ‘Puniben’ joined us. ‘Ohh god!! Seriously, you work a lot. God bless you.’ And that’s how by saying this she expresses all other things she wants to address. Our VSSM worker Amiben says.’Puniben make others do what she wants them to do, by having such sweet conversation. These 2 sisters are very active in Ramdevnagar. They care about everyone. I had a lecture in Irama. They both came with me and were introduced to students. There,students had enjoyed  hearing to Puniben’s tone.

Let’s get back to Balu’s story. Naniben took Rs. 30,000 loan from us for Balu’s husband Sanjay, to do a business. And he raised his business at a great level. Balu has one son. Balu, Sanjay and Naniben wishes to get him educated well. Sanjay wishes to expand his business. The loan which he took from organisation is about to finish. Now he is on the verge of taking another loan.

Neniben was insisting me to see Sanjay’s business. So while we were coming back from Irama, Anand, we visited Sanjay’s road side kiosk.

Sanjay said now, ’Our dreams are bigger now. Hence help should be done;’

Nomadic people are not dreaming big; that compliant we won’t have to do. Because there are lot of people like Sanjay, who has started dreaming.

Neniben had a question to herself and worried about raising her children alone, when she became widow. Second marriage was just far away. By raising her children well, uneducated but strong Neniben showed whole society that’ If a woman wishes something, then she can do anything.’

We wish you to have a great prosperous and progressive life…

Pictures are of when Neniben, Puniben and Karshankaka came to Irama lecture, and right before lecture it was taken.  And another picture is with Sanjay’s kiosk.

નેનીબહેન #બાવરી મારા પાક્કા બહેનપણી. 

એમની ઉંમર ચોવીસની હશે જ્યારે તેમના પતિ ગુજરી ગયા એ પછી ત્રણે બાળકોને ઉછેરવાની જવાબદારી તેમના શીરે આવી. બાળકો ભણે એવી હોંશ હતી પણ એ ના થઈ શક્યુ. બાળકો સમજદાર હતા મા કેવી તકલીફ વેઠે છે એ જોતા એટલે નાનપણથી જ એમણે એમના ગજાનું કામ શોધી લીધું.

કમલેશ, બેચર અને બાલુ ત્રણેના નેનીબહેને લગ્ન કરાવ્યા. બાલુને લગ્ન પછી સાસરે વળાવી પણ ચિંતા એનો ઘરવાળો સારો ધઁધો કરે એની હતી. 

નેનીબહેન અમારા પર થોડો હક કરે ને ક્યારેક મીઠી દાદાગીરી પણ. હવે તો તેમની સાથે એમની સાથે એમના કાકાના દીકરી પૂનીબહેન પણ ભળ્યા. ‘હાય બાપ તુ ચેટલુ કરે ભગવોન તને સુખી રાખે મારી ઉંમર તને લાગી જાય.’ એવું કાંઈ કેટલુંય બોલી જાય. અમારા અમીબહેન કહે, આ પુનીબહેન જીભે ગોળ ચોંટાડીને આવી છે ને એમનું ધાર્યું કરાવે છે. આ બંને બહેનો રામદેવનગરમાં ખુબ પ્રવૃત. તમામની ચિંતા કરે. મારે ઈરમામાં લેક્ચર માટે જવાનું હતું તે બંને સાથે આવ્યા ને વિદ્યાર્થીઓને સંબોધ્યા પણ ખરાં. ત્યાં પણ પુનીબહેનનો લહેકો સાંભળી વિદ્યાર્થીઓને મજા પડી.

ફરી બાલુ પર આવીએ. નેનીબહેને બાલુના ઘરવાળા સંજયને ધંધો કરવા માટે અમારી પાસેથી ત્રીસ હજારની લોન અપાવી. ને એણે સરસ ધંધો વિસ્તાર્યો. બાલુને એક દીકરો છે જેને ખુબ સારુ ભણાવવાની હોંશ સંજય, બાલુ અને નેનીબહેનના મનમાં છે. સંજયની ઈચ્છા ધંધો વિસ્તારવાની છે. સંસ્થામાંથી લીધેલી લોન પુરી થવામાં છે. હવે બીજી લોન લેવા એ તત્પર છે જેથી વધુ કમાઈ કરી શકાય.

સંજયે કરેલો ધંધો જોવા આવવાનો આગ્રહ નેનીબહેનો તે ઈરમા આણંદથી પાછા આવ્યા ત્યારે સંજયની રોડ સાઈડ પર નાખેલી હાટડી જોઈ.

સંજય કે છે, હવે સપના મોટા થયા છે. મદદ તો કરવી જ પડશે. 

વિચરતી જાતિ સ્વપ્ન જોતી નથી એવી ફરિયાદ હવે ઓછી કરવાની થશે કારણ સંજય જેવા ઘણા હવે સ્વપ્ન જોતા થયા છે.

નેનીબહેનના મનમાં બાળકોને એકલા કેળવી શકાશે તેવો પ્રશ્ન વિધવા થયા ત્યારે થયેલો. બીજા લગ્નનો તો પ્રશ્ન જ નહોતો. ત્યારે સમાજના સૌને નિશાળનું એકેય પગથિયું ના ચડેલા નેનીબહેને પોતાનો સંસાર કેળવીને બતાવી દીધુ કે એક સ્ત્રી ઈચ્છે તો બધુ કરી શકે છે. 

આબાદ રહો ને ખુબ પ્રગતિ કરો તેવી શુભભાવના..

ઈરમામાં લેકચર માટે આવેલા નેનીબહેન પુનીબહેન અને કરશનકાકા ક્લાસ શરૃ થાય તે પહેલાં પાડેલો ફોટો ને સંજયનો તેની હાટડી સાથે પાડેલો ફોટો

#storiesofcourage #happiness #dreaming #bawricommunity #interestfreeloans #enterpreneurship #bawriwomen #womenempowerment #VSSM #MittalPatel #Nomadictribes #Nomadsofindia

Maganbhai Devipujak gets his Rajkotiyu Machine with the help of VSSM...

Mittal Patel with Maganbhai Devipujak and his waterpump

Maganbhai devipoojak took us to show his house. And doors were locked. I said ‘Please unlock your house, I would want to see how much damage has happened.’ He chuckled a little and opened his house and naturally he spoke about the reason why he locks his house. If you see the picture you will also say that. But to know about how that happened please continue reading ahead.

Maganbhai lives in Umari village, near the shore of the Banas river. On their land of livelihood, the first and foremost ever flood waters of 2017 scattered all over. After water level receded, we went to see the land, that time it was tears in our eyes. They used to live in farm by building temporary structure there and that structure also was destroyed with other things. It was the only kachcha house they had in village, now its situation is also as you can see in the picture. In such a situation how will they stand up again that was the question.

Maganbhai Devipujak locks the door very carefully

Maganbhai Devipujak's house

We started to levelling the land. But he didn’t have even a penny, and in that too he had to buy seeds for farming and even water. Maganbhai who lost his courage then got in contact with field worker(karyakar) Naranbhai through Kanubhai Raval after floods. And he gave courage to Maganbhai. We asked What help he wants he answered “Loan of Rs. 50000 and loan of Rs.20000 for his son Prahaladbhai.” Vessels, grains such basic necessary things we provided urgently.

Actually floods did damage a lot but the good thing was that  water levels came up in the land . So they could see water in wells, which are existing in their farms. That’s why through loan they thought of taking Rajkotiyu machine and seeds. And we gave Rs. 70,000 to them without interest. 

Few days back we went to Umari and Manganbhai came to meet us.While asking ‘whether the loan was fruitful for them or not?’, he said ‘ Loan did benefit a lot. If we would have taken water on credit base for farming, then we would have to give one third of our income to them. That we could save here. This time castor crop also was good and rates were fine too. So from that castor income I will pay for loan at a time. If you wouldn’t have put faith in us, then I might have faced debt pressure. It was bad that floods came but for us it’s like floods happened for good. Floods came and we met you otherwise who would care for us!!

Maganbhai’s house we will build too. We have appealed to government for the help and also we will help from our side too.

All stay happy, with that feeling we thank you all who have helped us in this task.

Maganbhai Devipujak with his Rajkotiyu machine

મગનભાઈ #દેવીપૂજક એમનું ઘર બતાવવા અમને લઈ ગયા. ઘરના દરવાજે મોટુ તાળુ મારેલું. મે કહ્યું, ઘર ખોલોને અંદરથી શું નુકશાન થયું છે તે જોવું છે. એમણે હસતાં હસતાં ઘર ખોલ્યું ને તાળું શું કામ મારો છો તે સહજ પણે બોલાઈ ગયું. ફોટો જોશો તો તમે પણ એમ જ કહેશો. પણ આ બધુ કેમ થયું તે જાણવા આગળ વાંચવું રહ્યું.

આ મગનભાઈ #બનાસના કાંઠે આવેલા ઉમરીગામમાં રહે. રોજીરોટીના સાધન સમી જમીન ઉપર પહેલાં 2017ના પુરનું પાણી અને પછી રેતી ફરી વળી. પાણી ઓસર્યા પછી જમીન જોવા ગયા ત્યારે તો આંખોમાંથી આંસુ આવી ગયા. ખેતરમાં છાપરુ કરીને રહેતા એ છાપરુ સામન સાથે જ તણાઈ ગયું. ગામમાં હતું એ કાચુ ઘર જેની હાલત ફોટોમાં જોઈ શકાય છે તેવી થઈ. આવામાં ફેર બેઠા કેમના થવાશે તે પ્રશ્ન થઈ આવ્યો.

જમીન સરખી કરવા મહેનત આદરી. પણ પાસે એક રૃપિયોય નહોતો ને એમાં ખેતી માટે બિયારણ, પાણી બધુયે વેચાતુ લેવાનું હતું. જીગર હારી ગયેલા મગનભાઈનો પુર પછી કનુભાઈ રાવળ દ્વારા કાર્યકર નારણભાઈ સાથે સંપર્ક થયો. ને મગનભાઈને હિંમત આપી. શું મદદ કરીએ તેના જવાબમાં તેમણે રુપિયા પચાસ હજારની લોન આપવા કહ્યું. સાથે પોતાના દીકરા પ્રહલાદભાઈને પણ વીસ હજારની લોન માટે કહ્યું. અમે વાસણ, અનાજ જેવી જરૃરી ચીજો તો તત્કાલ આપી.

મૂળ તો પૂરથી નુકશાન ઘણું થયું પણ ફાયદારૃપ જમીનમાં પાણીના તળ ઉપર આવ્યા હતા તે એમના ખેતરમાં કરેલા કુવામાં પાણી દેખાવા માંડ્યું. એટલે લોનથી રાજકોટિયું મશીન અને બિયારણ લાવવા તેમણે વિચાર્યું. અમે વગર વ્યાજે બાપ દીકરાને સીત્તેર હજાર આપ્યા.

થોડા દિવસ પહેલાં ઉમરી જવાનું થયું ને મગનભાઈ મળવા આવ્યા. લોનથી કાંઈ ફાયદો થ્યો કે નહીં એવું પુછતા તેમણે કહ્યું, ‘લોનથી ઘણોય ફાયદો થ્યો. વેચાતુ પોણી લઈન સેતી કરી હોત તો તીજો ભાગ પોણીવાળા ન આલવો પડત તે ઈના બચી જ્યાં. આ ફેરા એઈડાય હારા થ્યા હ્. અન ભાવ ય હારો હ. એઈડા ઊતરક તમારી #લોનના થશે એટલા ભેગા જ ભરી દઈશ. તમે અમાર પર વિસવા ના મુચ્યો હોત તો દેવાના બોજા હેઠળ દબઈ જ્યો હોત. ઓમ તો પુર આયુ એ ખરાબ થ્યું પણ અમાર માટે પુર જોણે હારા માટે જ આયુ. પુર આયુ ન તમે મળ્યા નકર અમારી કુન પડીતી.’

મગનભાઈનું ઘરેય બાંધીશું. સરકારમાં અરજી કરી છે એ સહાય આપશે બાકી અમે મદદ કરીશું.

બસ બધાય સુખી થાય તે ભાવનાથી થઈ રહેલા આ કાર્યોમાં મદદરૃપ થનાર સૌનો આભાર...

#VSSM #MittalPatel #NomadicTribes #Umari #Banaskantha #Flood#HousingSupport #floodRehabilitation NaranRaval KanuRaval#VSSMinterestfreeloans #interestfreeloans #microfinance #storiesoftrust

#storiesofhappiness