Will to succeed… VSSM helps Bhavesh & Bhavna begin their own venture…

Mittal Patel visits Bhavesh and Bhavna's shop during
her visit tio Sarwal 

Bhavesh and Bhavna are young but wise and hardworking beyond their age. Bhavesh practiced the traditional occupation most Bajaniya follow; collecting hair shed during everyday combing. But it required him to wander a lot while he yearned for a settled life that could allow his children to go to school and spare his tired legs.

In the meantime, he happens to speak to VSSM’s Mohanbhai about his struggle to find a solution. Mohanbhai suggested he start a small shop in the heart of the Bajaniya settlement in Patan’s Sarwal village. A neighbourhood shop would benefit both him and the community.

Bhavesh decided to go forward with the idea, he started a shop in one room of his house. VSSM offered him a loan to stock the goods. With time,  Bhavesh learned the tricks of the trade. While the first loan helped set up the business, the second loan enabled Bhaveshbhai to stock more goods. And with the business growing, his wife Bhavnaben too has joined the business. The couple has established their business well, are timely with their EMI payments, and makes a regular donation to the organization.

I had the opportunity to visit the shop during my recent visit to Sarwal.

“What more do you think needs to be added to your business?” I asked.

“I wish nobody from this settlement should experience the need to visit  Harij bazar. Hence, I want to convert this shop into a one-place shopping solution for my community.” Bhavesh replied.

I was impressed by Bhavesh-Bhavna's vision for their venture. Despite having little education, they had clarity and understanding of their work. And they were willing to put in the required hard work. I am sure they will realize their dreams.

VSSM’s Mohanbhai, with his understanding and foresight, plays a vital role in identifying the right individuals and bringing them the necessary support. We wish Bhavesh and Bhavna the very best in life. We are grateful for the help of our well-wishing donors for their unending generosity.

ભાવેશ અને ભાવના ઉંમરમાં નાના પણ બેઉની સમજણ અને કામ કરવાની ધગશ જબરી.

ભાવેશ પહેલાં બજાણિયા સમુદાયનો પરંપરાગત ધંધો કાંસકામાં ઉતરી આવતા વાળ એકત્રીત કરવાનો કરતો પણ એ માટે રઝળપાટ ખુબ કરવો પડતો. વળી એ પોતે બાળકોનું ભણવાનું સરસ થાય અને એના પગને પણ વિશ્રામ મળે ટૂંકમાં સ્થિરતા ઈચ્છતો. 

શું કરવું એની મથામણ હતી જે એમણે અમારા કાર્યકર મોહનભાઈને કહી. એ રહે પાટણ જિલ્લાના સરવાલગામમાં. તે મોહનભાઈએ એને બજાણિયા સમુદાયની વસતિની વચમાં દુકાન કરવા કહ્યું. ઘેર બેઠા ધંધો થાય ને શેરીના લોકોને પણ રાહત થાય.

ભાવેશે કરિયાણાની દુકાન કરવાનું નક્કી કર્યું ને સ્વાભાવીક રીતે એની પાસે પૈસા નહીં અમે લોન આપી ને એણે પોતાના ઘરમાં જ એક રૃમમાં સામાન ભરાવ્યો. ધીમે ધીમે ધંધાની ફાવટ થઈ ગઈ. બીજી લોન લીધી ને સામાન પણ વધતો ગયો. હવે તો ભાવેશ સાથે તેની પત્ની ભાવના પણ જોડાઈ. 

દુકાન પણ સરસ જામી ગઈ. અમારી લોનનો એ દર મહિને નિયમીત હપ્તો તો ભરે સાથે સંસ્થાને દોઢસો બસો નું અનુદાન પણ આપે,

હું સરવાલ ગઈ ત્યારે આ બેઉની દુકાન જોવા ખાસ ગઈ. મે પુછયું ભાવેશ ધંધામાં હજુ વધારે શું કરવું છે ને એણે કહ્યું, 

'મારી ઈચ્છા મારા મહોલ્લામાંથી કોઈ હારીજ હટાણું કરવા ન જાય એવી. માટે મારે એવડી મોટી ને બધી વસ્તુ અહીંયાથી જ મળી રહે તેવી દુકાન કરવાની.'

કેટલી સરસ વાત. ભાવેશ અને ભાવના ભણ્યા ઓછુ છે પણ કામ કરવાની ધગશ ગજબ છે. આ સ્વપ્ન સાકાર થશે જ એમાં શંકા નથી.. 

પણ મોહનભાઈ જેવા અમારા સમજુ કાર્યકરોની આમાં ઘણી મહેનત. યોગ્ય માણસોને શોધવા તેમના સુધી મદદ પહોંચાડવી બધુ એ લોકો થકી જ થાય.. 

ભાવેશ ભાવનાને સુખી થાવ ને એમના બધા સ્વપ્ન સાકાર થાયની શુભભાવના અને આ લોકોને બે પાંદડે કરવા તેમનો વ્યવસાય વધારવા મદદ કરનાર અમારા સ્વજનોનો ઘણો આભાર... 

#mittalpatel #vssm

Mittal Patel was impressed by Bhavesh-Bhavna's vision
for their venture

Bhavesh- Bhavna and their son 

VSSM extended helped Dashrathbhai procure products for the new venture...

Mittal Patel meets Dashrathbhai 

“It was impossible to meet everyone’s aspirations from just one business. Hence, I  had thought of a parallel venture but lacked the capital to start it. But your support changed my financial condition,” shares Dashrathbhai from Kheda’s Aantroli village. Dashrathbhai is skilled at repairing electric goods. He runs a repair shop in his village, but it does not fetch him enough income. It was impossible to meet his aspirations to build a good life couldn’t be completed on this income. Hence, to supplement the income, he contemplated stocking up fashion accessories and other daily needs goods at his shop but lacked the capital to buy these goods.

Dashrathbhai came into contact with VSSM’s Rajnibhai and requested a loan. The interest-free loan of Rs. 30,000  VSSM extended helped him procure products for the new venture.

As the news of his venture spread across the village, business picked up, and his income doubled. He now wishes to have a more extensive shop that stocks a wide range of products. The hard-working individual Dashrathbhai is, I am sure this too will soon become a reality.

The happiness we experience when small support transforms an individual’s life is matchless.

We are grateful to our well-wishers for their continued support and wish Dashrathbhai all the best with his future endeavours.

એક ધંધા પર બધા સ્વપ્ન પુરા થાય એમ નહોતું. બીજો ધંધો વિચારી રાખેલો પણ એ માટે પાસે મુડી નહોતી. પણ તમે મદદ કરીને મારી સ્થિતિ બદલાઈ ગઈ. 

ખેડાના આંતરોલીગામમાં રહેતા દશરથભાઈએ આ કહ્યું. આમ તો દશરથભાઈની આવડત ઈલેક્ટ્રીક સાધનોને રીપેર કરવાની. ગામમાં એમણે આ કરે. પણ એમાં બહુ મોટી આવક ન થાય. વળી સ્વપ્ન તો એ ઘણા મોટા જુએ. એમને થયું ગામમાં જ કટલરીનો સામાન વેચવાનું શરૃ કરી દઉ તો બેય ધંધા સરસ ચાલે. પણ કટલરીનો સામાન ખરીદવા પાસે પૈસા નહીં. 

દશરથભાઈ અમારા કાર્યકર રજનીભાઈના પરિચયમાં તે એમણે રજનીભાઈને મદદ કરવા કહ્યું અને પ્રથમ ત્રીસ હજારની લોન આપી. જેમાંથી દશરથભાઈએ દુકાનમાં સામાન ભરાવ્યો. 

ગામમાં થોડો પ્રચાર પ્રસાર કર્યોને દશરથભાઈની દુકાન તો સરસ ચાલવા માંડી. આવક બમણી થઈ. તેમની ઈચ્છા મોટી દુકાન અને વિવિધ પ્રકારના સામાન રાખવાની છે.. 

ઈશ્વર એય પૂર્ણ કરશે. મૂળ તો એ મહેનતકશ માણસ છે માટે...

પણ ધંધાની ઝંખના રાખનાર જ્યારે બે પાંદડે થાય ત્યારે જોઈને રાજી થવાય.... 

દશરથભાઈને ઘણી શુભેચ્છા અને તેમને બે પાંદડે કરવા મદદ કરનાર અમારા પ્રિયજનોનો પણ 

આભાર... #MittalPatel #vssm

VSSM's Swavlamban initiative shares positive stories of hundreds of individuals like Mahendrabhai...

Mittal Patel meets Mahendrabhai at his grocery Kiosk

Mahendrabhai lives in Kheda's Antroli village and runs a grocery kiosk in the same village. The income from his business is enough to meet his family's daily needs but does not offer the scope to create capital and expand the business.

Mahendrabhai had been looking at avenues to expand his business but lacked the capital to do so. The interest on loans from private money lenders is atrociously high; he feels it is an option one should never opt for. It is something he has learned from experience, and he is right.

Mahendrabhai contacted VSSM's Rajnibbhai and requested a loan to stock goods he otherwise could not.

We provided a loan of Rs. 30,000. "There is an obvious increase in the income and profit with the products I have stocked up using Rs. 30,000. The profit has doubled. I want to save all that money and start the cattle feed business." Mahendrabhai shared.

VSSM's Swavlamban initiative shares positive stories of hundreds of individuals like Mahendrabhai who have prospered even with a small loan of as less as Rs 10,000.

These interest-free loans have given them the strength to carry on.

The Swavlamban initiative supported 5500 individuals, and we hope for these numbers to keep growing. May it help them grow independent and happy.

મહેન્દ્રભાઈ #ખેડાના #આંતરોલીમાં રહે.. એમની કરિયાણી નાનકડી દુકાન.. એની આવકમાંથી ઘર ગુજારો થઈ જાય. પણ ધંધો મોટો ન થાય.. 

આમ પણ ધંધા માટે કહેવત છે ગોળ નાખીયે એટલું ગળ્યું થાય.. બસ મહેન્દ્રભાઈને પણ ધંધો મોટો કરવો હતો પણ પાસે મૂડી નહીં. વ્યાજવા લે તો એના વ્યાજમાં જ તૂટી જઈએ એવું એ કહે.. માણસ અનુભવે આ કહે ને એ વાત સાચી પણ ખરી.

અમારા કાર્યકર રજનીભાઈ સાથે એ સંપર્કમાં આવ્યા ને એમણે કરિયાણાની દુકાનમાં પોતે જે સામાન હજુ લાવીને નથી રાખી શકતા તે લાવવા લોન આપવા કહ્યું..અમે 30,000ની લોન આપી ને દુકાનમાં સામાન વધ્યો. 

મહેન્દ્રભાઈ કહે, "ત્રીસનો સામાન નાખ્યો તોય આવકમાં સીધો ફેર પડી ગયો. હાલ નફો વધ્યો છે. લગભગ ડબલ થયો. એ બધા પૈસા બચાવી મારે ખોળ પાપડીનો ધંધો કરવો છે."

માણસને નાનકડી મદદ સાથે હૂંફ મળે તો એના બાવળને બળ મળે બસ આવા અનેક કિસ્સાઓ અમે નીત જોઈએ છીએ..

અમારા સ્વાવલંબન કાર્યક્રમ અંતર્ગત લોન લેનાર વ્યક્તિની સંખ્યા 5500 ઉપર થઈ છે. બસ આ સંખ્યા વધતી રહે ને લોકો સ્વાવલંબી બની સુખી થાય એમ ઈચ્છીએ... 

#MittalPatel #VSSM #livelihood #financialplanning #kheda

VSSM’s interest free loan enables a dignified living to individuals like Lalabhai...

Mittal Patel meets Lalabhai

Every few days, I receive a call from Lalabhai from Dakor. “Ben, how are you doing? Do plan to come to Dakor for Ranchodrai’s darshan,” he would tell me during every call.

Lalabhai is a very hard-working individual. Although his early childhood was spent in a shanty, he had pledged not to let poverty keep him in its clutches. Lalabhai went to school until 10th grade, after which he dropped out.

His mother earned a living through selling fashion accessories, and he, too, had taken up the same trade. The business grew well, and he was required to rent two shops and build a small cabin near the Dakor temple.

The income enabled him to build a pucca house.

Two years back, Lalabhai suffered a heart attack; his treatment at a private hospital washed off all his savings. Usually, Lalabhai stocked his goods on credit from as far as Mumbai. But after the heart attack, his business collapsed, living no capital to buy goods.

After learning about their situation, we loaned him and his son some money. The amount was kept as a deposit at the merchant’s they bought the goods to restart their business. It has been quite a while since we loaned them the money. “Things are back on track,” Lalabhai had called to share.

I had the opportunity to visit his store on my recent trip to Dakor. I was astonished at the volume of goods stored in his shop. The wholesellers had put the same old trust in him; as a result, they had stocked Rs. 10 lac worth of goods. Around 200 vendors buy goods from Lalabhai.

“I now want to work in a way that I become instrumental in the happiness of others.” We hope Lalabhai succeeds and accomplishes his goal.

We are grateful for the support you have extended to Lalabhai. Your support enables us to reach individuals like Lalabhai.

ડાકોરથી લાલાભાઈનો ફોન દર થોડા દિવસે આવે. બેન તમે મજામાં.. ડાકોર આવો રણછોડરાયજીના દર્શનાર્થે એવું એ ભાવથી કહે...

લાલાભાઈ બહુ મહેનતુ વ્યક્તિ. ઝૂંપડામાં જન્મેલા પણ આખી જીંદગી હું ઝૂંપડાંમાં નહીં રહુ એવો એમણે નિર્ધાર કરેલો. એમના મા ટોપલામાં કાંસકીઓ, બોરિયા બકલ વેચવાનું કરતા. લાલાભાઈ દસ ચોપડી ભણ્યા પછી પરિસ્થિતિના લીધે ભણી ન શક્યા. એમણે પણ કટલરી વેચવાનું શરૃ કર્યું ને ધીમે ધીમે સરસ ઘંઘો સેટ કર્યો. બે દુકાન ભાડેથી લીધી અને એક નાનકડું કેબીન પણ રણછોડરાયજીના મંદિર તરફ એમણે બનાવ્યું.

પાક્કુ ઘર થયું. ટૂંકમાં એ બે પાંદડે થયા. 

બે વર્ષ પહેલાં અચાનક લાલાભાઈને હાર્ટ એટેક આવ્યો. ખાનગી હોસ્પીટલમાં સારવાર ને ખર્ચો ઘણો થયો. બચત ખતમ થઈ ગઈ. આમ તો દુકાનમાં ભરાવવાનો સામાન એ ઉધાર લાવતા. એમની શાખ એટલી સારી કે મુંબઈના વેપારી એમને સામાન આપતા. પણ હાર્ટ એટેક પછી બધુ સાવ ઠપ્પ ગયું.એમની પાસે સામાન લાવવા મૂડી ન રહી. 

એમની સ્થિતિનો અમને ખ્યાલ આવ્યો ને અમે એમને ને એમના દિકરાને લોન આપી. આ લોનને વેપારી પાસે થાપણ પેટે મૂકી ને ઉધારમાં ફરી સામાન લાવી એમણે  ધંધો શરૃ કર્યો. 

લોન આપ્યા ને વખત થયો. હવે બધુ બરાબર સેટ છે એવું એ ફોન પર કહેતા.

હમણાં ડાકોર ગઈ ત્યારે એમના ત્યાં ખાસ જવાનું થયું. એમની બે દુકાનો જોઈને દંગ થઈ જવાયું.

વેપારીઓએ ફરી એમના પર ભરોસો કર્યો એટલે એમની દુકાનમાં દસ લાખનો સામાન ભર્યો હતો. 200 જેટલા ફરિયા એમની પાસેથી સામાન લઈ જાય..

હાર્ટ એટેક પછી એમણે કહ્યું, હવે મારે લોકોના સુખમાં નિમીત્ત બની શકાય એવા કાર્યો કરવા છે.. બસ લાલાભાઈની એ ભાવના સફળ થાય એવી શુભેચ્છા આપી...

લાલાભાઈ જેવા વ્યક્તિઓને ફેર બેઠા કરવા મદદ કરનાર અમારા સ્વજનોનો આભાર... એમની મદદથી  આવા કાર્યો થાય...

#MittalPatel #vssm

Mittal Patel visits Lalabhai's store 

Mittal Patel visits store of Lalabhai on her recent visit to Dakor

A handcart was given to Bhanuben with the help of our tool support program ...

 

Mittal Patel meets Bhanuben 

We will give a handcart to Bhanuben and some capital to start a business selling vegetables.

"Who is Bhanuben? What is her age?" I asked obvious questions when one of our team members mentioned the above.

"Bhanuben is here at our office; let us meet her," he responded.

"A very frail-looking lady with an equally frail voice entered my office.

"Do you know the business of selling vegetables?" I asked.

"My husband was a vegetable vendor; I would accompany him sometimes. Hence, I know certain things but will learn on the job, Didi!"

"What work do you do at present?"

"I work as domestic help, but an  income of Rs. 3000 is insufficient to feed my two children and parents-in-law," Bhanuben responded. 

"What went wrong with your husband?"

"Cancer. My husband was addicted to gutka masala; he would not listen to any of my pleas to stop eating the gutka. As a result, he was diagnosed with cancer of the mouth. We got him operated on, but the doctor said he would never be cancer free because cancer had spread in the body. My husband heard the doctors say this and committed suicide." Bhanuben was emotional by the time she finished this statement. She would be 27ish years old, and her husband passed away two years ago.

"You re-married?"

"I don't want to marry again. I want to focus on raising my children well and educating them. I want to live for them."

"what difference will a handcart bring to your life?

"It will make a difference, Didi. I don't have money to buy a handcart. If I get into selling vegetables, I will make a decent income. My house is a kuccha one-room house with a leaking roof; my father-in-law remains ill. I question why god has granted me so much pain. I don't have parents, just a sister as a family. Whenever possible, sends Rs. 500-1000. She is my strength and support. But I am tired now; if I had no children to look after, I too would have decided to end my life." Tears rolled down Bhanuben's eyes.

I am astonished by the sheer negligence of people with addictions towards their families.

"Didi, Hirenbhai tells me that you also operate a hostel. I wish to enrol my children into it." The life lessons Bhanuben has learned under her given  circumstances 

A handcart was given to Bhanuben while we worked towards getting her a proper house.

"Will God give me happiness?" on her way out, she comes back from the main gate to ask me this.

આપણે ભાનુબહેનને શાકભાજીનો વેપાર કરવા લારી આપીશું ને ધંધો શરૃ કરવા થોડા રૃપિયા પણ...

અમારા કાર્યકરે આ વાત કહી એટલે સાહજીક થયું ભાનુબહેનની પસંદગી કેમ? એમની ઉંમર શું?

જવાબમાં ભાનુબહેન આવ્યા છે મળી લઈએ એવું કાર્યકરે કહ્યું ને, ભાનુબહેન મારા કાર્યલયમાં આવ્યા. શરીરે દુબળા, અવાજ પણ સાવ ઝીણો..

મે પુછ્યું, તમને શાકભાજીનો વેપાર આવડે છે. 

મારા ઘરવાળા એ કરતા હું ક્યારેક એમની સાથે જતી. એટલે થોડું ફાવે છે પણ કરી લઈશ દીદી.

હાલ કામ શું કામ કરો?

કચરા પોતા કરવા જવું છું. પણ એમાં ઝાઝુ મળતું નથી. 3000 જેવું મળે એમાં મારા બે બાળકો અને સાસુ સસરાનું પુરુ કરવાનું. થોડું મુશ્કેલ થાય છે. ઘરવાળાને શું થયેલું?કેન્સર.. વ્યસન કરતા. હું ઘણું ના પાડતી પણ એ માને નહીં. મોંઢાનું કેન્સર થયું. ઓપરેશન કરવાનું હતું. એ વખતે ડોક્ટરે મને કહ્યું, ઓપરેશન પછી પણ એ ઝાઝુ નહીં કાઢે. મૂળ કેન્સર પ્રસરી ગયું છે. મારા ઘરવાળા આ સાંભળી ગયા ને એમણે આત્મહત્યા કરી..

આટલું કહેતા ભાનુબહેન ઢીલા થઈ ગયા..  એમની ઉંમર છવ્વીસ કે અઠ્ઠાવીસની હશે.. બે વર્ષ પહેલાં પતિ ગુજરી ગયા. 

તમે બીજા લગ્ન?

ના દીદી હવે નથી કરવા.. મારા બે બાળકો છે એમને ભણવવા છે. એમના માટે જીવવું છે.. લારીથી જીંદગીમાં ફરક પડશે? પડશે દીદી.. મારી પાસે લારી ખરીદવા પૈસા નથી  પણ લારી મળે તો કામની સાથે સાથે શાકભાજીનો વેપાર થાય તો આવક વધે.. હાલ ઘર પણ ઠેકાણા વગરનું છે. એક રૃમ છે. ચોમાસામાં પતરાંમાંથી પાણી પડે. ઘરમાં બિમાર સસરા.. ક્યારેક થાય ભગવાને આટલું દુઃખ કેમ દીધું. પિયરમાં પણ એક બહેન સિવાય કોઈ નથી. મા-બાપ પણ નથી.. બહેન ક્યારેક 500 -1000 મોકલી આપે. હીંમત એ ઘણી આપે. પણ થાકી ગઈ છું. બાળકો ન હોત ને તો મે પણ એમના જેવો જ રસ્તો અપનાવી લીધો હોત...

આટલું કહેતા ભાનુબહેનની આંખોમાંથી બોર જેવડાં આંસુ વહેવા માંડ઼્યા. સાંત્વના તો આપવાની જ હોય..

પણ વ્યસ્ન કરનાર વ્યક્તિઓ પરિવારની કેમ ચિંતા નહીં કરતા હોય એ પ્રશ્ન હંમેશાં થાય..

ભાનુબહેનને કહ્યું, દીદી મને હીરેનભાઈએ કહ્યું કે તમે હોસ્ટેલ પણ ચલાવો તે મારા બે બાળકોને હું ત્યાં મુકવા ઈચ્છુ છુ.... 

કેવી સરસ સમજણ કદાચ સમયની થપાટે તેમને આ બધુ સમજાવ્યું.એમનું ઘર સરખુ કરવાનું પણ કરી આપીશું.. ને લારી તો આપવાની જ હોય...

એ મારા કાર્યલયમાંથી બહાર નીકળી રહ્યા હતા દરવાજે પહોંચી પાછા વળીને અમણે કહ્યું, 

ભગવાન મને સુખ આપશે?

#MittalPatel #vssm

Women are empowered here since ages...

Kangsiya women makes Mittal Patel to wear Bangels

 “Ben, you set up a kiosk to retail fashion accessories. When you are  financially independent you will not require to stretch your hands before your husband.” The women of Kheda’s Sandhana shared this piece of advice with me.

They were 100% correct, and I liked them for their understanding.

Financial independence for women is needed in this time and age. Despite having the required skills, qualifications and understanding many women are unable to step out of their homes because their husbands would not want them to. But, financial independence is for one’s security. In case of an untoward situation, it is financial independence that will allow the women to face the challenges with respect and determination. They would not require to start from scratch. Education and economic independence thus become critical.

“Stretching hands before the husband even for 5 rupees is humiliating at times. If we are earning, we can spend our money wherever we want to...” Bharti tells me.

Women stepping not of the house to make a living might be a recent scenario for many communities, but the kangasiya women have led a financially independent life for generations.

“However our husband would be, we do not go complaining to our parents’, when we have our earnings there is no need to do so. When we are the earning members, do not mind tolerating the  husband!” Gauriben shared a very strong opinion.

While Gauri Ma remarked, “From an early age, we begin to groom our daughters on business skills. As a result, they are better prepared just in case they are faced with any crisis.

The kangasiya women are a truly empowered lot. So ideally,  each woman, whether she is a mother or  mother-in-law should provide space to their daughters and daughters-in law to secure financial independence. It is only then they would be able to face the world with their head held high.

" બેન તમે બોરિયા, બકલ ટૂંકમાં હોઝીયરીના સામાનની એક દુકાન કરી લો.. જાતે કમાતા હશો ને તો તમારે તમારા ઘરવાળા પાહેણ હાથ લાંબો નહીં કરવો પડે.. "

ખેડાના સંધાણામાં રહેતી કાંગસિયા બહેનોએ મને આ શીખ આપી..

મને એમની વાત ખુબ ગમી કારણ એ સો ટકા સાચી હતી..

દરેક સ્ત્રી પગભર થાય એ આજના સમયની જરૃર.  હું ઘણી એવી બહેનોને મળી છું જે ખુબ સરસ ભણી છે આવડત એનામાં ખુબ છે. કામ કરવાની ઈચ્છા છે છતાં ઘરવાળા ના પાડે છે માટે એ ઘર બહાર જઈ નથી શકતી.  કમાવવું- પોતાના પગ પર ઊભા રહેવું કોઈને બતાવવા માટે નહીં પણ ન કરે નારાયણ પણ ઘરમાં કોઈ મુસીબત આવી પડી કે એવા સંજોગો ઊભા થયા કે એને કમાવવું પડે ત્યારે વર્ષો પછી એકડ એકથી શરૃ કરવું ક્યારેક ઘણું મુશ્કેલ બની જતું હોય છે.. એટલે ખાસ થાય ભણીને પગભર થવું..

મને ભારતીબહેને તો કહ્યું." પાંચ પાંચ રૃપિયા માટે ઘરવાળા હામે હાથ લાંબો કરવો એના કરતા આપણે કમાતા હોઈયે તો એની હાડાબારી નહીં. આપણા પૈસા આપણને ગમે એમ વાપરીએ.. "

આપણા ત્યાં બહેનો છેલ્લા થોડા વર્ષોથી ઘર બહાર નીકળી કમાતી થઈ. પણ વિચરતી જાતિમાંના કાંગસિયા સમાજની બહેનો તો સદીઓથી કમાય છે.. 

ગૌરીબહેન કહે, "બેન અમારો ઘરવાળો ગમે એવો હોય અમે એની ફરિયાદ લઈને પિયર ન જઈએ.. એને અમે નભાઈ લઈએ.. આપણે કમાતા હોઈએ પછી વાંધો શું...."

કેવી ગજબ વાત... 

તો ગૌરી માએ કહ્યું, અમે નાનપણથી દીકરીઓને વેપાર કરતા શીખવીએ જેથી ગમે એવી વિપદા આવે એ પોતાનું કરી લે...

કાંગસિયા બહેનો સ્ત્રી સશક્તિકરણનું સાચુ ઉ.દા. લાગી..

બહેનોએ બહુ ભાવથી મને બંગડી પહેરાવી... આમ તો એમની આમાં માસ્ટરી.. જરાય દર્દ વગર એ બંગડી પહેરાવી શકે..

દરેક સ્ત્રી, દરેક મા અને સાસુ પોતાની દીકરીઓને વહુઓને પગભર થવા મોકળાશ આપે એ ઈચ્છનીય... તાકી એ દુનિયા સામે ખુદ્દારીથી ઊભી રહી શકે...

Mittal Patel with Kangsiya women

Kangsiya women tells Mittal Patel that "If we are earning,
we can spend our money wherever we want to.."