VSSM supports Bhurabhai purchase a second hand jeep to ferry passengers...

Parshbhai Raval driving the purchased jeep..

Bhurabhai Raval stays in Deesa, Banaskantha. Both Bhurabhai and his son Paresh ferry passengers in a rented jeep. Everyday they rent the jeep for Rs. 500. At the end of the day the jeep needs to be returned back to its owner and if some days they have to attend to another work the owner gives away the jeep to some one else. Than they  keep waiting for their turn. The father-son duo felt that if they had their own jeep it would save them from all these apprehensions and bring them good earnings.  Buying a second hand jeep costs around Rs. 1,70,000. So how to go about was a question!!

When Bhurabhai came to know about VSSM’s initiative of lending money to nomadic communities to help them rebuild their livelihoods he approached VSSM team member Maheshbhai with a proposal for a loan to buy a second hand jeep. Maheshbhai discussed with Bhurabhai regarding his savings and his ability to pay back the loan. Maheshbhai referred his case to VSSM and helped him with getting a bank loan as well. So with his saving and loan from VSSM and bank Bhurabhai purchased a second hand jeep. Both father and son now drive separate vehicles and have doubled their income. They plan to purchase another jeep once the loan for this one is paid off. 

The support VSSM is extending to such individuals from nomadic communities is helping them attain financial security and understand financial management. 

vssmની મદદથી વિચરતી જાતિના ભૂરાભાઈ રાવળએ પોતાની માલિકીની જીપ ખરીદી

બનાસકાંઠાના ડીસામાં રહેતાં ભુરાભાઈ રાવળ અને એમનો દીકરો પરેશ ભાડેથી જીપ લઈને ચલાવે. રોજના ભાડા પેટે રૂ.૫૦૦ જીપ માલિકને આપે. વળી જીપ માલિકના ઘરે રોજ જીપ લેવા અને મુકવા પણ જવાનું.  ક્યારેક કોઈ કારણસર રજા રાખવાનું મન થાય પણ રજા રાખે તો જીપ તો ભાડે ફરે એટલે બીજા કોઈ ડ્રાઈવરને સોંપી દેવાય. એટલે બીજા દિવસે જીપ મળશે કે નહિ એનો પણ ભય લાગે. 

પોતાની જીપ હોય તો સ્વતંત્ર રીતે વ્યવસાય થઇ શકે પણ એ માટેના પૈસા નહોતા. રૂ.૩૦,૦૦૦ની બચત હતી પણ એટલા રૂપિયામાં જીપ આવે નહિ. જૂની જીપની કિંમત પણ ૧,૭૦,૦૦૦. શુ કરવું? 

vssm વિચરતા પરિવારોને  આર્થિક રીતે પગભર કરવા માટે - સ્વતંત્ર વ્યવસાય માટે લોન આપે છે એ અંગે ભુરાભાઈને ખબર પડી. એમણે vssmના કાર્યકર મહેશભાઈને જૂનામાંથી જીપ ખરીદવા માટે લોન આપવા કહ્યું. મહેશે એમની સાથે બેસીને જીપની કિંમત અને એ પ્રમાણે એમની બચત, vssmમાંથી રૂ.૨૦,૦૦૦ની લોનની ગોઠવણ અને બાકીની રકમની બેંકમાંથી લોન કરી આપવામાં મદદ કરી.  ભુરાભાઈ જૂની જીપ લાવ્યાં. પરેશભાઈ એ જીપ ચલાવે. ભુરાભાઈ પણ ભાડેથી બીજાની જીપ ચલાવે છે. બીજી જીપ ખરીદવાની ઈચ્છા છે જેથી બાપ – દીકરો બંને મહેનત કરી શકે. 

વિચરતા પરિવારો ધીમે ધીમે આર્થિક રીતે સદ્ધર થઇ રહ્યા છે. બેંક સાથેના નાણાંકીય વ્યવહારો પણ એ સમજતા થયા છે જેનો આનંદ છે..

ફોટોમાં માલિકીની જીપ ચલાવતાં પરેશભાઈ રાવળ

Not just providing a loan but mentoring the nomadic families in improving their financial health….

Deviben Devipujak at her residence she showed
her the types of watches she sells.  

Deviben Devipujak along with her husband  Bahadurbhai, and two daughters stays in the Gulbai Tekra area of Ahmedabad. Bahadurbhai works in a grocery shop during the day and sets up his kiosk to sell home decor stuff on the footpath at Law Garden, one of the posh locality of Ahmedabad.

The gap in the income and expenditure skewed the business economics of this family. Normally the profit in reinvested in buying the products but since the family couldn’t save enough borrowing money from private money lenders became necessary. Deviben has also put her jewellery as guarantee at a private money lender. On the face of it the system seems to be working well but a close examination would reveal the are under deep debt, enjoy absolutely no independence and function as sales men of established wholesale merchants.

VSSM’s Elaben the team member who works closely with the nomadic communities staying in an around Ahmedabad is much aware of the social and economic conditions of these families, she knew the struggle  Deviben and her family endures. Elaben referred Deviben to VSSM for a loan of Rs. 20,000. She also provided guidance to the family in managing the finances by advising them to not incur more debts. She also asked Deviben to support her husband with his business. Now the couple works together and the earning have improved. The debt they would incur every 15 days has stopped, they haven’t taken any money since last 4 months. Business is doing okay as well.

The couple is happy and the mood is upbeat. They intend to educate their daughters well, save and get back the jewelry she has deposited as guarantee. We hope they are able to do that at the earliest.

When we went to meet Deviben at her residence she showed (as seen in the picture) her the types of watches she sells.  

vssmના માધ્યમથી પગભર થનાર વિચરતા પરિવારો આયોજન કરતાં થયા..

દેવીબહેન દેવીપૂજક તેમની બે દીકરીઓ અને પતિ સાથે ગુલબાઈ ટેકરા વિસ્તારમાં રહે. તેમનાં પતિ બહાદુરભાઇ દિવસે કરિયાણાની દુકાનમાં કામ કરે અને સાંજે લો ગાર્ડન પાસે ભરાતા બજારમાં ફૂટપાથ પર બેસીને કટલરીનો સામાન, તોરણ, ઝુમ્મર વગેરે વેચે અને દેવીબહેન ઘર સંભાળે..

આમ તો બહાદુરભાઇએ સામાન વેચી અને એમાંથી થતી આવકમાંથી જ બીજો સમાન ખરીદવાનો હોય પણ આવક અને જાવકમાં બચત ના થાય એટલે દેવું કરીને સામાન લાવવો પડે જેના કારણે કમાણીનો મોટો ભાગ દેવું ચુકવવામાં જ જતો રહે. દેવીબહેને તો ધંધાનો સામાન ખરીદવા માટે પોતાનાં લગ્ન વખતના દાગીના પણ ગીરવે મુક્યા છે..આ પ્રકારે વ્યવસાય કરતાં વિચરતી જાતિના દરેકને એમ લાગે કે પોતે પોતાનો સ્વત્રંત વ્યવસાય કરે છે પણ ખરા અર્થમાં તો એ કોઈ વેપારીના ફેરિયા તરીકે જ કામ કરતા હોય.

દેવીબહેનની સમગ્ર સ્થિતિ vssmના કાર્યકર ઈલાબહેનના ધ્યાને આવી. ઇલાબહેને આ પરિવારને નવો સામાન ખરીદવા માટે રૂ.૨૦,૦૦૦ ની લોન vssmમાંથી અપાવી. સાથે સાથે રૂ.૨૦,૦૦૦ માંથી ખરીદેલો સામાન વેચાતો જાય એમ એમ નવો ભરતો જવાનો, નવું કોઈ દેવું નહિ કરવાનું અને સાંજે દેવીબહેને પણ બહાદુરભાઇને મદદ કરવા જવાનું એમ સમજાવ્યું...

ઈલાબહેનના કહેવાથી દેવીબહેને પતિ સાથે જવાનું શરુ કર્યું, એમના પતિ ફૂટપાથ પર પાથરણું લઈને બેસે અને દેવીબહેન ઝંડીમાં ઘડિયાળ, બેલ્ટ વગેરે લઈને ફરતાં વેપાર કરે.. પરિવારનું ગાડું ઠીક ઠીક ગબડી રહ્યું છે. આપણે એમને મોનીટર કરીએ છીએ.. પહેલાં દર ૧૫ દિવસે દેવું કરીને ૩૦૦૦ થી ૪૦૦૦ લઇ આવતા હતાં એ હવે બંધ થઇ ગયું છે ૪ મહિનાથી એમણે કોઈ પાસેથી પૈસા લેવાની જરૂર પડી નથી.. ધંધો પણ બરાબર થઈ રહ્યો છે.  દેવીબહેન વ્યવસાયમાં આવેલી આ સ્થિરતાથી ખુબ રાજી છે. એ કહે છે, ‘બે દીકરીઓને ખુબ ભણાવવી છે, નાની બચત કરવી છે અને ગીરો મુકેલા દાગીના છોડાવવા છે.’ એમની આ ઈચ્છા ઝડપથી પૂરી થાય એવી અભ્યર્થના..

દેવીબહેનના ઘરે જવાનું થયું ત્યારે પોતે કેવી ઘડિયાળ વેચે છે એ એમણે હોંશભેર બતાવ્યું જે ફોટોમાં જોઈ શકાય છે.

A loan from VSSM helps Rameshbhai Nat start his own venture..

Rameshbhai Nat performing acrobatics

The plight of daily wage earners is extremely pathetic in our country, providing absolutely no security against family emergencies, medical emergencies etc. The day you don’t work you hardly are left with money to feed the family. The daily income isn’t enough to enable savings for the rainy day…which believe us are many when they are engaged in extremely labour intensive jobs. 

The case of Rameshbhai Nat goes on to prove just that. ..

Rameshbhai Nat from Deesa in Banaskantha earned his living by performing acrobatic acts on the road side.Sometimes he got diagnosed with TB. The illness soon began taking toll on him. The family’s sole earning member in bad health meant difficulties for the family as well. The responsibility of keeping the kitchen fires burning, taking Rameshbhai to hospital, taking care of family fell on Rameshbhai’s wife. After a while she also felt the exhaustion go the increased work load. 

VSSM knew Rameshbhai well but some how  got to know about his condition after a while. He needed immediate medical attention. We referred him to Civil hospital but as the treatment there diid not suit Rameshbhai he was hesitant to go to Civil hospital. Hence, we began his treatment with a private clinic and intake of nutritious food was ensured. We enrolled his kids with the Doliya hostel. Gradually Rameshbhai recovered from his illness and his health improved. 

One day we received a call from Rameshbhai, “ Ben, the articles required by me to carry out acrobatic acts are with some one else. If i bring it on rent I would be spending more than earning but, if I invest in purchasing my own articles  I would be earning and saving more. Right now I do not have that kind of money to invest, if VSSM loans me Rs. 10,000 I can buy my own stuff and pay the money back on regular instalments. We got his point and gave him a loan of Rs. 10,000. With the amount he has purchased the required items.

Rameshbhai is happy with his independent venture while his kids are doing well in Doliya hostel..

vssm માંથી લોન લઈને નટ રમેશભાઈએ સ્વતંત્ર કામ શરુ કર્યું..

બનાસકાંઠાના ડીસામાં રહેતાં રમેશભાઈ નટ અંગ કસરતના ખેલ કરીને પરિવારનું પાલન પોષણ કરે. વર્ષોથી ખેલ કરતા રમેશભાઈને TBની બીમારી લાગુ પડી.. શરીર સાવ નંખાઈ ગયું.. પરિવાર મોટો અને કમાવવાવાળા જ બીમાર થઇ ગયા. રમેશભાઈના પત્ની મજૂરી કરે પણ રમેશભાઈ ને દવાખાને લઇ જવાનું અને ઘરનું બધું કામ પણ કરવાનું. માનસિક રીતે એ પણ થાકી ગયા હતાં. આ પરિવાર સાથે આમ તો vssm તરીકે અમારો નાતો ઘણો ઘાઢ પણ રમેશભાઈની આ હાલત વિષે થોડી મોડેથી ખબર પડી. 

રમેશભાઈને તત્કાલ સારવારની જરૂર હતી. સિવિલમાં મફત દવા થાય પણ એ દવા લીધા પછી રમેશભાઈના કહેવા પ્રમાણે વધારે ખરાબ હાલત થાય છે એટલે એ દવા લે નહિ. આખરે ખાનગી દવાખાનામાં અમે દવા શરુ કરાવી અને સાથે સાથે પોષણ યુકત આહાર આપવાનું શરુ કર્યું. બાળકોને vssm સંચાલિત ડોળીયા હોસ્ટેલમાં ભણવા દાખલ કર્યા. રમેશભાઈ ધીમે ધીમે સજા થવા માંડ્યા. જ્યાં પહેલાં હાડકા દેખાવા માંડ્યા હતા એ તબિયત પણ હવે સારી થઇ.

એક દિવસ રમેશભાઈનો સામેથી ફોન આવ્યો એમણે કહ્યું, ‘બહેન મારો ખેલ કરવાનો સામાન વાંસ અને દોરડાં મારી પાસે નથી એટલે મારે કોઈની ટુકડીમાં ખેલ કરવા જવું પડે એટલે મને ઓછા પૈસા મળે. પણ જો હું મારો પોતાનો ખેલ કરવાનો સમાન વસાવું તો મને ઘણો ફાયદો થાય. હાલમાં મારી પાસે એવી કોઈ મૂડી નથી જેનું હું રોકાણ કરી શકું. vssm મને રૂ.૧૦,૦૦૦ ની લોન આપે તો હું મહીને ૧,૦૦૦ નો હપ્તો ભરીશ પણ એમ કરતાં મારો પોતાનો સમાન થઇ જશે અને મારું જીવન સુધરી જશે.’ રમેશભાઈની વાત સાંભળ્યા પછી આપણે એમને  રૂ.૧૦,૦૦૦ ની લોન આપી જેમાંથી એ ખેલ કરવાનો નવો સમાન લાવ્યા જે ફોટોમાં જોઈ શકાય છે. 

રમેશભાઈ પોતાનો સ્વતંત્ર વ્યવસાય થતાં ઘણા ખુશ છે. એમના બાળકો પણ ડોળીયાગામમાં ચાલતી આપણી હોસ્ત્લેમાં સરસ ભણી રહ્યા છે. 

ફોટોમાં vssm દ્વારા આપવામાં આવેલી લોનથી લીધેલા ખેલ કરવાના સાધનો સાથે ખેલ કરતા રમેશભાઈ નટ

VSSM helps Devipujak Tejmalbhai For Livelihood

VSSM Helps Devipujak Tejmalbhai  For Livelihood

VSSM’s support helps Tejmalbhai improve his standard of living….

Tejmalbhai Devipujak stays in a shanty near Hawaii Pillar in Deesa, Banaskatha. He and his wife Sonalben, earn their living by selling grass, the couple harvests grass (cattle fodder) from neighbouring farms, brings it to an open plot where lot of cows graze, people come and buy grass from them and feed the grazing cows. Many Hindus follow this early morning  ritual of feeding the cows and individuals in the business of selling grass make brisk business, earning was good for Tejmalbhai as well  but the problem he faced was getting the hand cart on rent every day. The lorry rental service opened at 9 in the morning  by this time it got very late for him to bring the grass from the farms. The  couple sets out every morning at 4,  harvest and load grass in an auto  rickshaw and later load it in a hand cart and bring it to the plot for selling. Sometimes where the lorry owner needs the cart he would come and take it from Tejmalbhai in the middle of his business hours, so what if the cart was rented for an entire day!!! He couldn’t question the action since  there was this fear  that it could lead to denial of cart on rent on next day.

Tejmalbhai had recently moved to Deesa and VSSM’s Maheshbhai knew him. When Tejmalbhai became aware of VSSM’s livelihood initiative he requested for a loan to buy a hand cart. VSSM provided a loan of Rs. 5,500/- to which he added some more and bought a hand cart. The couple now takes the cart to the farms that helps them save the rickshaw fare. Sonalben now sells grass from another spot, almost doubling  the couple’s daily  income. They pay an instalment of Rs. 500 every month. Their standard of living is gradually improving. From a shanty they have moved to stay in a decent rented house. Tejmalbhai now wants to buy a Chakda  an indigenous loading vehicle of Gujarat, so that he can load and ferry more grass.

The collapse of traditional occupations are forcing the nomadic families reinvent their livelihood sources and such success stories spread a sense of joy amongst the team of VSSM and people associated with it.

In the picture Tejmalbhai with his  hand cart…..


વિ.એસ.એસ.એમ. પાસેથી લોન લેનાર તેજમલભાઈનું જીવન ધોરણ બદલાયું..

તેજમલભાઈ દેવીપૂજક બનાસકાંઠાના ડીસામાં હવાઈ પીલર પાસે છાપરુ કરીને રહે. પતિ પત્ની બંને ડીસા આજુબાજુના ખેતરમાંથી લીલી ચાર ખરીદીને લાવે અને ડીસા હાઇવે પરના ખુલ્લા પ્લોટમાં જ્યાં નધણિયાત ગાયો ઊભી રહે છે ત્યાં ઘાસ વેચવા માટે ઊભા રહે. લોકો તેજમલભાઈ પાસેથી પાંચ કે દસ રૂપિયાની ચાર(ઘાસ) ખરીદીને ગાયોને ખવડાવે. આમ તો આ વ્યવસાય ખૂબ સારો. મળતર પણ સારુ મળે પણ દુઃખ એક જ વાતનું હતું. તેજમલભાઈ જે લારી લઈને ઘાસ વેચવા ઊભા રહેતા તે લારી રોજના રૂપિયા ૨૦ આપીને ભાડેથી લાવવી પડતી. લારી રોજ વેહલી સવારે મળી જાય તો ગામડાંમાંથી ઘાસ લાવવામાં સરળતા પડે પણ બજારમાં દુકાનો ખુલે ત્યારે સવારે ૯:૦૦ વાગે જ લારી મળે એટલે લારી મળે ત્યારે જ ઘાસ ખરીદવા જવાનું કરી ન શકાય. કારણ દાન – ધર્મ તો મોટાભાગે સવારના જ થાય. એટલે તેજમલભાઈ અને તેમના પત્ની સોનલબહેન રોજ ચાર, પાંચ કિ.મી. દૂર ખેતરમાંથી રીક્ષા બાંધીને ઘાસ લઇ આવે. આમ રીક્ષા ભાડામાં પણ પૈસા નાખવા પડે.

રીક્ષામાં લાવેલું ઘાસ લારીમાં ખાલી કરીને ખુલ્લા પ્લોટમાં તેજમલભાઈ ઉભા રહે. પણ ક્યારેય લારીના માલીકને લારીની જરૂર પડે ત્યારે આવીને લારી લઇ જાય. લારીનો માલીક હોય એટલે ના પણ ના પાડી શકાય, દલીલ કરી શકાય કે લારી તો આખા દિવસના ભાડા પેટે લીધી છે પણ પછી આવી દલીલ કરે તો બીજા દિવસે લારી નહી મળે તેવો ભય લાગે એટલે ચલાવી લેવું પડે.

વિ.એસ.એસ.એમ.ના કાર્યકર મહેશને તેજમલભાઈ સારી રીતે ઓળખે આમ તો તેજમલભાઈ થોડા સમય પેહલાં જ ડીસામાં રેહવા આવ્યા છે પણ વિચરતી જાતિના હોવાના નાતે વિચરતી જાતિઓ સાથે કામ કરવાવાળા સંસ્થાના કાર્યકરોને સૌ ઓળખવા માંડે. સંસ્થા દ્વારા નાના વ્યવસાયો માટે લોન આપવામાં આવે છે તે વિગતો તેજમલભાઈએ જાણી એટલે મહેશને લારી ખરીદવા લોન આપવા વિનંતી કરી. આપણે તેમને ૫,૫૦૦ની લોન આપી. થોડા પૈસા તેમને ઉમેર્યા અને લારી લીધી. હવે પતિ પત્ની બંને સવારે વેહલા ઊઠીને લારી લઈને ઘાસ લેવા ખેતરમાં જાય છે એટલે રીક્ષાભાડાના પૈસા બચે છે. સોનલબહેન પણ ઘાસ વેચવા ડીસાની એક બીજી જગ્યા પર જ્યાં ગાયો ઊભી રહે છે ત્યાં ઊભા રહે છે. આમ પતિ-પત્ની બંને ધંધો કરવા માંડ્યા છે. સંસ્થાને લોનનો માસીક હપ્તો રૂપિયા ૫૦૦ ભરે છે. હવે છાપરાંમાંથી તેઓ ભાડાના મકાનમાં રેહવા જતા રહ્યા છે. જીવનધોરણ ધીમી ગતિએ બદલાઈ રહ્યું છે.. આગળ શું કરવાનું આયોજન છે તેવું પૂછતા તેજમલભાઈ કહે છે, ‘છકડો લાવવો છે જેથી વધારે ઘાસ લાવી શકાય અને ફરતો ધંધો પણ કરી શકાય.’

વિચરતા સમુદાયોના પરંપરાગત વ્યવસાયો પડી ભાંગ્યા છે આવામાં તેમને નવા નવા વ્યવસાયો શોધી તે તરફ વાળવા અત્યંત આવશ્યક છે. વિ.એસ.એસ.એમ. દ્વારા લોનના રૂપમાં આ પરિવારોને મદદરૂપ થવાના પ્રયત્નો સફળ થઇ રહ્યા છે જેનો આનંદ છે.

ફોટોમાં લારી સાથે તેજમલભાઈ



 

Babubhai Bajaniyaa starts his independent venture from VSSM’s support.

Babubhai and his wife at their kiosk

Babubhai Bajaniyaa of Kuvaradgaum in Patan’s Sankheshawar district sings Bhajan’s - devotional songs, to earn his living. Along with singing Bhajan’s he also has developed a knack of repairing musical instruments. But both these activities weren’t enough to meet family’s financial needs, requiring Babubhai and his wife to work as masons. With three school going kids money has alway been an issue with this family. 

Babubhai got to know about VSSM’s initiative of providing interest free loan to needy but enterprising and hard working individuals from Nomadic communities. Babubhai shared his idea of owning a shop of selling and repairing musical instruments  requesting a loan of Rs. 20,000. VSSM’s Mohanbhai recommended Babubhai’s request to the organisation after understanding the feasibility of his  proposal. 

Babubhai has opened a small kiosk types shop ( as seen in the picture)  in Sankheshwar for sales and repairs of musical instruments. More than sales lot of repair jobs come his way. The folk musicians of the region know him, call up and come to get their instruments repaired. Along with the shop Babubhai continues to work as mason so the income has doubled. “Earlier running the household was an issue so saving for rainy day was out of question whereas he dual income now enables us to save,”confesses Bachubhai. 

Babubhai and his wife at their kiosk….

vssmની મદદથી વિચરતા સમુદાયના બજાણીયા બાબુભાઈ પોતાનો સ્વતંત્ર વ્યવસાય કરતા થયા

પાટણ જીલ્લાના શંખેશ્વર તાલુકાના કુવારદગામમાં રહેતાં બાબુભાઈ બજાણિયા ભજન કલાકાર છે. ભજન ગાતા ગાતા તબલાં અને અન્ય સંગીતના સાધનો રીપેર કરવાની સૂઝ પણ બનતી ગઈ. ભજન ગાઈને ઘર ચાલે નહિ એટલે પતિ –પત્ની બંને કડિયા કામ કરે. પરિવારમાં ત્રણ બાળકો અને એ બધા જ ભણે. પણ બાળકોના ભણતરનો અને ઘર ચલાવવાનો ખર્ચ ભેગો કરવો બાબુભાઇને મુશ્કેલ પડે. 

vssm દ્વારા વિચરતા પરિવારોને પગભર થવા સ્વતંત્ર વ્યવસાય કરવા માટે લોન આપવામાં આવે છે એ અંગેના સમાચાર બાબુભાઇને મળ્યાં. એમણે vssmના એ વિસ્તારના કાર્યકર મોહનભાઈનો સંપર્ક કર્યો અને પોતે સંગીતના સાધનોની દુકાન નાખવા ઈચ્છે છે અને એ માટે રૂ.૨૦,૦૦૦ની લોન vssmમાંથી મળે તો આખું કામ સરસ થઇ શકે એમ છે એમ એમણે જણાવ્યું. મોહનભાઈએ બાબુભાઈ ક્યાં દુકાન કરવાના છે વગેરે વિગતો જાણી અને vssmમાં બાબુભાઈને લોન આપવા સંદર્ભે અરજી કરી.

બાબુભાઈએ નાની દુકાન- આમ તો ફોટોમાં દેખાય છે એ ગલ્લા જેવી દુકાન શંખેશ્વરમાં કરી અને સૌ બાબુભાઈને ડબગર તરીકે ઓળખવા લાગ્યા છે. તેઓ સંગીતના સાધનો વેચે અને રીપેર પણ કરે. જોકે વેચાણ કરતા રીપેરીંગનું કામ વધારે મળે છે. હવે બાબુભાઈ કાયમ દુકાન પર બેસતાં નથી, હા કામ ના હોય એ સમયે તો એ દુકાન પર જ હોય પણ હવે એ વિસ્તારના તબલચી પાસે બાબુભાઈના નંબર છે એટલે જરૂર પડે બાબુભાઇને ફોન કરીને જ દુકાન ખુલ્લી હોય એવા વખતે તેઓ રીપેરીંગના કામ માટે જાય છે. જયારે બાબુભાઈ પણ દુકાનની સાથે સાથે કડીયાકામ કરે છે એટલે આવક પણ સારી મળે છે. બાબુભાઈ કહે છે, ‘પહેલા બચત નહોતી થતી ઘરનું માંડ પુરુ થતું, પણ હવે બચત થાય છે. મારી પત્ની પણ કામ કરે છે.. એટલે પ્રમાણમાં સારી એવી બચત થાય છે..

ફોટોમાં બાબુભાઈ તેમના પત્ની સાથે પોતાની દુકાનમાં..

vssmની મદદથી ઘણા પરિવારો લોન લઈને સ્વતંત્ર વ્યવસાય કરતા થઇ ગયા છે. આ પરિવારોને આર્થિક રીતે પગભર કરવા લોન આપવા માટે vssmમાં ભંડોળ આપનાર સૌ સ્વજનોનો  આભાર માનીએ છીએ..

VSSM helps 70 year old Amratbhai Raval to earn living for his family

Amaratbhai Raval (70)with his cart bought under
VSSM livelihood programme 

70 year old Amratbhai Raval from Banaskantha’s Deesa, belongs to the nomadic community of Raval, an extremely  hard-working community. Most of the Raval men work as loaders or cart pullers in the grains and wholesale  markets of towns and cities. 

Amratbhai’s only son Ashok, fell into bad company and did not work to earn living for his wife and 6 children compelling Amratbhai to earn for Ashok’s brood. Amratbhai requested VSSM to extend him an interest free loan of Rs. 5500 to buy a push cart. With the loan he bought a cart and began working at Deesa’s  main market, earning Rs. 150 to 200 daily. 

Somehow, over a period of couple of months Ashok  had a change of heart when he saw his old and frail  father working hard to feed his grand children. Ashok’s wife bought an old auto rickshaw and he became earning from the auto. “So why do you need to work now that your son has began earning, as such pushing cart is hard work, why don’t you sell it off?” we asked. 

“ Ashok’s family is  large and the kids are small, if they’ll eat well they’ll be able to grow well and work hard in future. I earn for Ashok’s small children..” replied Amratbhai, the loving and concerned  grandfather.  It was this concern that compelled Amratbhai to engage in such laborious livelihood. We are glad for such hard working people striving to make the fate of their families brighter than it was for them…...

In the picture - Amratbhai Raval with his lorry…...

vssmની મદદથી અમરતભાઈ રાવળે હાથલારી ખરીદી અને પરિવારને મદદરૂપ થઇ રહ્યા છે

બનાસકાંઠાના ડીસામાં રહેતા અમરતભાઈ રાવળ આમ તો ઉંમર ૭૦ ઉપરની. એટલે એ કહે એમ ‘મારી ઉંમર પરમાણે હવે હરી ભજન કરવાનું હોય. પણ મારો એકનો એક દીકરો અશોક ખરાબ સોબતે ચડી ગ્યો. એની વહુ અન ઇના છ છોકરાં બધાનું પૂરું તો કરવાનું ન?’ એટલે અમરતભાઈ એ હાથલારી માટે vssm પાસેથી રૂ.૫૫૦૦ની લોન(વગર વ્યાજની લોન) લીધી અને ડીસા બજારમાં લારીમાં સામાન ઢોવાનું કામ મેળવવા ઉભા રહેવાનું શરુ કર્યું. અમરતભાઈને નિયમિત રૂ.૧૫૦ થી રૂ.૨૦૦ નું કામ મળી જાય છે...

અમરતભાઈનો દીકરો અશોક પણ પોતાના પિતાને આ ઉંમરે કામ કરતાં જોઇને બદલાવવા માંડ્યો છે. એની પત્નીએ જૂની રીક્ષા લાવીને અશોકને આપી છે અને અશોક પણ છેલ્લા બે મહિનાથી રીક્ષા ચલાવે છે. અમરતભાઈને અમે પૂછ્યું, ‘હવે અશોક કમાય છે તમે લારીનું કામ મુશ્કેલ પડતું હોય તો રેહવા દો અને લારી કાઢી નાખો’ ત્યારે એમણે કહ્યું, ‘અશોકનો વસ્તાર મોટો છે અને હજુ છોકરાં નોના છે. આ છોકરાં હરખું ખાશે તો કાલ એ ગજું કરતાં થશે.. હાચું કહું તો હવે આ છોકરાંઓ માટે જ લારી ફેરવું છું.’ 

અમરતભાઈની એમના પરિવાર માટેની ચિંતા અને એ ચિંતાના કારણે જ આ ઉંમરે એમની મહેનત અને મહેનતનો થાક પણ એમના મોઢા પર નથી. મૂળ વિચરતી જાતિમાંનો રાવળ સમાજ સ્વભાવે જ ખુબ મહેનતુ.. ગંજ બજારમાં પોતાના ખભા ઉપર સામાન ઢોવાનું કામ કોઈ પણ ફરિયાદ વગર આ સમુદાયના પુરુષો કરે. આ મહેનતુ સમાજ ધીમે ધીમે આર્થિક રીતે સદ્ધર થતો જાય છે જેનો આનંદ છે..

ફોટોમાં લારી સાથે અમરતભાઈ રાવળ

Livelihood Generation for Nomadic Tribes by VSSM

VSSM’s support helps Rameshbhai have his independent business, improves his standard of living...

Rameshbhai with his vegetable cart

Rameshbhai with his vegetable cart

Rameshbhai and Manjuben are an extremely hard working couple from Diyodar. Rameshbhai works as a daily wage earning manual labour while Manjuben, with a basket mounted on her head, sets out everyday to sell vegetables.  The couple’s two elder daughters are married, staying with their husbands while the younger sons are studying. The main bread winner of the family is Manjuben because finding work everyday isn’t possible for Rameshbhai. The house practical runs on the income of Manjuben, saving money for rainy days was an impossible task for this family.

The family always remained short of even meeting the basic needs hence Rameshbhai  had a strong urge to  change his livelihood, he contemplated  having  a hand cart to sell vegetables,  but with no savings and income that was barely sufficient buying a hand cart was an impossible task.

Rameshbhai stays in a makeshift dwelling on a government land, since his name features in BPL list VSSM’s Naran has been striving hard to ensure Rameshbhai is allotted a residential plot. Naran remains  in close contact with families like Rameshbhai. They meet often to discuss the progress on their various applications and future directions. Rameshbhai knew about VSSM’s initiative of supporting nomadic individuals to start their own enterprise. He mentioned his intent to Naranbhai. “My wife sells vegetables and I also have a knack of selling vegetables. If VSSM supports us in purchasing a hand cart, two of us can do separate business and soon improve the economic condition of our family,” he suggested.

Vicharta Samuday Samarthan Manch - VSSM provided a loan of Rs. 5500 to which Rameshbhai also added a small amount. He bought a hand cart and now moves to various locality of Diyodar selling vegetables whereas Manjuben sells vegetables in the main market. The couple is working hard and earning well. They have moved to stay in a rented house now and are managing to save some amount as well. The EMIs to VSSM are also nearing completion.

Rameshbhai with his vegetable cart….

vssmમાંથી લોન લઈને રમેશભાઈએ સ્વતંત્ર વ્યવસાય શરુ કર્યો...અને છાપરામાંથી ભાડાના મકાનમાં રહેવા ગયા

દિયોદરમાં રહેતાં રમેશભાઈ છૂટક મજૂર કરે અને તેમનાં પત્ની મંજુબહેન ટોપલામાં શાકભાજી લઈને વેચવા ફરે. પરિવારમાં મોટી બે દીકરીના લગ્ન થઇ ગયેલાં એ સાસરે રહે અને નાના બે દીકરા અભ્યાસ કરે. રમેશભાઈના પરિવારની આવકનો મોટો આધાર મંજુબહેનની શાકભાજીની ફેરી પર જ. બાકી રમેશભાઈને નિયમિત મજૂરી મળે એમ હમેશાં ના બને. ક્યારેક રમેશભાઈને થાય કે એક લારી લઈને હું પણ ફેરી કરું તો સારી આવક ઉભી થાય પણ લારી લેવા માટેનીયે બચત ક્યાં હતી. રોજ કમાવવું અને ખાવું એવી આખા પરિવારની હાલત હતી.

રમેશભાઈ સરકારી જગ્યા પર છાપરું કરીને રહે. તેમનું નામ BPL યાદીમાં આવે અને તેમને રહેણાંક અર્થે પ્લોટ મળે એ માટે vssmના કાર્યકર નારણ ખુબ પ્રયત્ન કરે. અવારનવાર આ બધા વિચરતા પરિવારો એક જગ્યા પર ભેગા થાય અને પોતાનું કામ ક્યાં પહોચ્યું એની ચર્ચા કરે.. અને તેમાં vssm દ્વારા થઇ રહેલા રોજગારલક્ષી કામો અંગે પણ વાત થાય. vssm સ્વતંત્ર વ્યવસાય માટે લોન આપે છે  એ રમેશભાઈ જાણે. એમણે નારણને કહ્યું, ‘મારી પત્ની શાકભાજી ટોપલામાં લઈને વેચે છે મને પણ આ કામ ફાવે છે, જો હાથલારી માટે તમે લોન આપો તો હું લારી લઇને શાકભાજીનો વેપાર કરું અને મારી પત્ની ટોપલામાં. બે માણસ કમાઈશું તો ઝટ સારો દિવસો આવશે.’ નારણે એમને vssmમાંથી રૂ.૫૫૦૦ની લોન અપાવી અને રમેશભાઈએ પોતાનાં વ્યવસાયને અનુરૂપ લારી બનાવડાવી થોડી રકમ પોતે પણ ઉમેરી.

રમેશભાઈ લારી લઈને શાકભાજી વેચવા દિયોદરમાં જુદી જુદી સોસાયટીમાં ફરે અને મંજુબહેન ટોપલામાં શાકભાજી લઈને બજારમાં બેસે છે. બંને મળીને સારું કમાઈ લે છે. હવે છાપરાંમાંથી તેઓ ભાડાના મકાનમાં રહેવા જતા રહ્યા છે. બેંકમાં નાની બચત કરતાં પણ થયા છે. vssmની લોન પણ હવે પૂરી થવામાં છે. ફોટોમાં રમેશભાઈ એમની લારી સાથે...

Nomadic Women Livelihood Generation by VSSM

Livelihood Generation by VSSM For Nomadic Women
Ameenaben, Bharatiben, Najinaben and Hetalben

VSSM supports 4 nomadic women to purchase sewing machines…...

Manibanagar is one of the suburbs of Kutchh’s Bhacahu. Vicharta Samuday Samarthan Manch - VSSM operates a school for the children of nomadic families here while women come to learn tailoring at this center. After completion of the 3 month long  course four women proposed VSSM for a loan to buy sewing machines. VSSM lent Rs. 8,000 to each of these applicants.   They have bought the sewing machines and began earning from it and are paying a Rs. 700 EMI as well. There is a gradual change in their standard of living as well.

In the picture Nomadic Women Ameenaben, Bharatiben, Najinaben and Hetalben who wants to support her husband in building a house of her dreams…..

vssm દ્વારા વિચરતી જાતિના બહેનોને સિલાઈ મશીન ખરીદવા માટે લોન આપવામાં આવી.

કચ્છના ભચાઉના મણિબાનગરમાં આરતી ફાઉન્ડેશનની મદદથી વિચરતી જાતિના બાળકોને ભણાવવાનું કામ ચાલે છે. આ  સેન્ટર પર જ મણિબાનગરમાં રહેતી વિચરતી અને વંચિત જાતીઓની બહેનો સિલાઈકામ શીખવા આવે. ૩ મહિના સિલાઈકામ શીખવ્યા પછી ચાર બહેનોએ પોતાના ઘરે સિલાઈ મશીન ખરીદી સિલાઈ કામ શરુ કરવા માટે મશીન ખરીદવા માટે લોનની માંગણી કરી. આપણે પ્રત્યેક બહેનને રૂ.૮,૦૦૦ ની લોન આપી. બહેનો મશીન લાવી અને કામ શરુ કરી દીધું. એમણે લીધેલી લોનનો માસિક રૂ.૭૦૦ નો હપ્તો પણ આ બહેનો ભરે છે. એમનું જીવન ધોરણ પણ બદલાયું છે..

ફોટોમાં પોતાના સિલાઈ મશીન સાથે અમીનાબહેન, ભારતીબહેન, નાજીનાબહેન, હેતલબહેન કે જેમના સ્વપ્ન ઘરમાં પોતાના પતિને આર્થિક રીતે મદદરૂપ થવાનું છે.