Families from nomadic communities begin independent businesses after availing loan from VSSM..

Mittal Patel meets Tulsiben Kangasiya during her visit to
Tankara

“You sensed my dreams, chose to support me as a result I have goods worth Rs. 3.5 lakhs stocked in this open-air shop. Two years ago, I could not purchase goods worth Rs. 10000!! Life is good now, we are making progress. You helped me reach here, now it is my turn to help others.

Tankara’s Zaverbhai’s face was lit with an unexplainable aura whilst he was narrating his journey with us. I looked a little confused when he mentioned his willingness to help others. And he could sense that.

Mittal Patel with Zaverbhai and Tulsiben Kangasiya

“We haven’t known each other for long, yet you helped me expand this business, it has helped increase the profitability of the business. Kanubhai (VSSM’s team membe    r) always says that we are family to you. While sanctioning the loan, you also encourage our communities to support the families struggling to make ends meet. You ask us to make them part of our joy and happiness. Many buses make a stopover at this place. People disembark and many board the bus from here. I see a lot of tribal families reaching here in search of work. Last winter when I was setting this place, I saw their kids shivering of cold. Even their parents had nothing to warm them up. Ben, I brought 400 sweaters from seconds market. I gave them to whoever in need at this bus stop. I would have loved to give them new ones but that I could not afford. The intent was to keep them warm, the sweaters I provided must have done that.”

Zaverbhai Kangasiya's open-air shop

We were passing through Zaverbhai’s place in Tankara, we decided to stop by after we saw that he was around. He insisted we spend some time and took us to the charpoy at the back of his yard. Zaverbhai and Tulsiben reflected content and calmness on their face.

Only two years ago the same couple earned their living by working as loaders. Zaverbhai dreamed of a shop with good worth Rs. 5,000 to 10,000 stocked in it. Family and community helped him build some corpus to buy the shop, however, he was still short of funds. Taking a loan from a private money lender would have proved very expensive.

Zaverbhai was prepared to fly,  but the shortage of funds had clipped his wings. He was a little confused on how to go further.  

Zaverbhai Kangasiya has goods worth Rs 3.5 lacs stocked

Our Kanubhai and Chayaben talk about VSSM’s activities to the Kangasiya families of Saurashtra. They help them progress in life. Zaverbhai shared his dilemma to Kanubhai.

VSSM sanctioned Zaverbhai the loan because we knew he had a vision and was prepared to work hard to realize it. The loan helped meet the deficit for buying the shop and to procure goods to kick start the business. 

There was no looking back for this couple after that. Within two years,   Zaverbhai paid-off all the debt he owned to everyone he had borrowed money to buy the shop. Shortly Zaverbhai is planning to buy another shop in  Tankara Bazar. He has goods word Rs. 3.5 lacks stocked with him.

VSSM has provided a loan to thousands of families to start their independent businesses, most of them believe that the funds VSSM provide are hard-earned money and will bring them good. I   also believe this because the funds VSSM’s well-wishers donate reflect their pure intent and humility. Such funds are bound to bring progress to its receiver.

We wish Zaverbhai and Tulsiben all the very best in their future endeavours.

 'તમે મારા સ્વપ્નને સમજ્યા ને જે મદદ કરી એના લીધે જ આજે આ થડા(ખુલ્લામાં કરેલી દુકાન) માં સાડા ત્રણ લાખનો સામાન ભર્યો છે. દસ હજારનો સમાન ખરીદવાની હેસિયત બે વર્ષ પહેલાં નહોતી પણ આજે બરકત છે.. તમે મને મદદ કરી તો મારેય બીજાને કરવી જોવેને?'

ટંકારામાં રહેતા ઝવેરભાઈ આ વાત કરી રહ્યા હતા. ત્યારે એમના મોંઢા પર જબરી ચમક હતી..વળી એમણે બીજાને મદદ કરવાની વાત કરી, એમાં મને કાંઈ ખાસ સમજાયું નહીં. મારી મૂંઝવણ સમજી ઝવેરભાઈએ થોડો ચોક પાડ્યો..

એમણે કહ્યું, 'આપણી કોઈ લાંબી ઓળખાણ નહીં તોય તમે મને બેઠો થવા મદદ કરી અને હું બે પાંદડે થ્યો. કનુભાઈ(અમારા કાર્યકર) હંમેશાં કહે, અમારા માટે તમે અમારા પરિવારના છો.. લોન દેતી વખતે તમે પણ કહેતા હોવ છો કે, તમે સુખી થાવ તો તમારા એ સુખમાં બીજાનેય ભાગીદાર બનાવવા તે બેન.. મારા આ થડા પાહેથી જુદા જુદા ગામની બસો અને ગાડીયો ભરાય. આદિવાસી ભાઈ બહેનો પોતાનું વતન છોડી અહીંયા મજૂરી માટે આવે. ગયા શિયાળે હું થડામાં સવારે વહેલાં સામાન ઊતારતો હતો એ વખતે મે જોયું કે નાના નાના બાળકો ઠંડીથી થથરી રહ્યા છે. સ્વેટર જેવું એમના મા-બાપમાંય ઘણા પાસે નથી હોતું. તે બહેન હું ચારસો સ્વેટર સેકેન્ડમાં લઈ આવ્યો અને ગાડીમાં બેસતા- ઉતરા જેની પાસે ગરમ શાલ કે ઓઢવાનું ન હોય એને એ આપુ. નવા સ્વેટર આપી શકુ એટલી સગવડ નથી પણ મૂળ હેતુ તો ઠંડી રોકવાનો છે ને? તે આમાં સચવાઈ જાય છે...'

ટંકારા ચાર રસ્તે આવેલા એમના થડાને જોઈને અમે ત્યાં ઊભા રહ્યા તો એમણે બહુ આગ્રહ કરીને થડાની પાછળના ભાગમાં ઢાળેલાં ખાટલે અમને બેસાડ્યા ને નિરાંતે ઘણી વાતો કરી..

એક સંતોષ ઝવેરભાઈ ને તેમના પત્ની તુલશીબહેનના મોંઢા પર જોઈ શકાતો હતો..

બે વર્ષ પહેલાં ગાડીમાં સામાન ભરવાની મજૂરી કરતા ઝવેરભાઈએ ટંકારાની બજારમાં પોતાની દુકાન થાય અને થડામાં પાંચ દસ હજારની જગ્યાએ વધારે સામાન ભરવાનું સ્વપ્ન સેવ્યું. દુકાન ખરીદવામાં કુટુંબીજનો, સમાજના લોકોએ સૌએ મદદ કરી તોય પૈસા ખૂટ્યા.

વ્યાજવા પૈસા લાવે તો વ્યાજ મારી નાખે..શું કરવુંની મૂંઝવણ હતી.

એક ઉડાન ભરવાનું નક્કી કર્યું પણ પૈસા વગર બધુ નકામુ..અમારા કનુભાઈ અને છાયાબહેન સૌરાષ્ટ્રમાં વસતા કાંગસિયા પરિવારોને સંસ્થાના વિવિધ આયોજનોની વાત કરે અને તેમની પ્રગતિમાં મદદ કરે. ઝવેરભાઈએ કનુભાઈને પોતાની મૂંઝવણ કહી.

સ્વપ્ન જોનાર મહેનતકશ હોય તો મદદ કરવી જોઈએ. એટલે અમે વગર વ્યાજે લોન આપી. જેનાથી દુકાનમાં ખૂટતાં ઉમેર્યા અને થડામાં પહેલીવાર ત્રીસ હજારનો સામાન ભરાવ્યો. પછી તો ગાડી નીકળી પડી...

મહેનત કરનારને લક્ષ્મી વરે એ વાત ઝવેરભાઈ તુલશીબહેને સાબિત કરી બતાવી...

બે વર્ષમાં 12 લાખની દુકાન ખરીદવા માટે જે પણ લોકો પાસેથી પૈસા લીધા હતા તે બધા ઝવેરભાઈએ ચુકવી દીધા. ટંકારાની બજારમાં જ એમણે બીજી દુકાન જોઈ છે જે ખરીદવાનું ઝવેરભાઈ ટૂંક સમયમાં કરવાના છે.. આ સિવાય દુકાન અને થડા પર થઈને સાડા ત્રણ લાખનો સામાન તેમની પાસે પડ્યો છે...

ઝવેરભાઈ તુલશીબહેનને ઘણી શુભેચ્છા...

#MittalPatel #VSSM #LIvelihood

#success #business #employment

#successstories #businessloan

#interestfreeloan #smallbusiness

#hardwork #nomadictribe #Tankara

Will to succeed… VSSM helps Lilaben begin her own venture…

A little ahead on Mehsana’s Nagalpur crossroads, towards the right of the highway is a tea stall run by Lilaben. VSSM had provided an interest-free loan to Lilaben to help her set up her venture. The business has flourished. Along with serving tea, she plans to offer snacks as well. There was a time when Lilaben reeled under doubts, “I won’t be able to run a hotel, I cannot do it!!” she had shared when we had listed before her some options. I was particularly keen on meeting her because she was now planning to expand her business.

The responsibility of raising her four children fell on Lilaben after the death of her husband. The Saraniya is a poor community, sharpening knives does not earn them enough money to be able to save for unforeseen circumstances!!

I have worked very hard to raise the children. My elder son has a heart ailment, his medications costs are huge. How do I meet such expenses?? Mohanbhai (VSSM’s team member) and Kanabhai (community leader) knew about my financial turmoil. They pushed me to start this hotel, I had many fears and concerns initially. But I am better off now. We have enough food for three meals a day, also there is money to meet the medical expenses incurred towards the treatment of my ailing son.

Women like Lilaben inspire us at many levels. Their struggle is about sustaining themselves and their families but also perform each role with utmost honesty and integrity. Lilaben has turned out to be a role model for women contemplating to plunge into starting their micro ventures. Of course, we will be supporting her in expanding her business. She deserves all our support and regard.

VSSM will always remain grateful to its patrons for enabling it meets the need for a dignified living for thousands of individuals like Lilaben. It is your support that helps these marginalised families realise their dreams.

મહેસાણાના નાગલપુર ચાર રસ્તાથી થોડે આગળ જઈએ તો હાઈવેની જમણી બાજુ લીલાબહેનની ચાની હોટલ આવે. 

લીલાબહેનને હોટલ કરવા અમે વગર વ્યાજે લોન આપેલી. તે એમાંથી એમણે સરસ તરક્કી કરી. હવે એમને હોટલની સાથે સાથે નાસ્તાની વ્યવસ્થા ટૂંકમાં ખાણી પીણીનું કામ પણ ચાલુ કરવું હતું. એક વખતે 'હું હોટલ નહીં ચલાવી શકુ, મારાથી નહીં થાય' એવા ડર સાથે જીવતા લીલાબહેને નવું સાહસ કરવાનું વિચાર્યું એટલે એમને ખાસ મળવું હતું.

એમના પતિ ચાર બાળકોને લીલાબહેનના સહારે મુકીને પરલોક સિધાવી ગયા. છરી ચપ્પુની ધાર કાઢીને જીવતા આ સરાણિયા પરિવાર પાસે બચત તો શાની હોય? લીલાબહેન કહે, 'લોકોના ખૂબ વૈતર્યા કર્યા. જે મળે એ કામ કર્યું ને છોકરાં મોટા કર્યા. મોટા છોકરાને હૃદયની બિમારી છે. તેની દવાય કરવાની. આ બધા ખર્ચા કેમના કાઢવા? આ મોહનભાઈ (VSSMના કાર્યકર) અને કાનાભાઈ(વસાહતના આગેવાન) બધી હકીકત જાણે. એમણે હોટલ કરવાનું કીધુ. બહુ બીક લાગતી પણ પછી કરી. હવે સારુ છે. છોકરાંની દવાય થાય છે ને પેટ ભરીને ત્રણ ટંકનો રોટલો જડી જાય છે..'

લીલાબહેન જેવા બહેનો પ્રેરણારૃપ છે. કપરી સ્થિતિમાં પોતાના પરિવારને ટકાવવા મથવું એ સહેલું નથી.. સફળ વ્યવસાયકર્તા તરીકે તો ખરુ પણ એક ઉત્તમ મા તરીકે લીલાબહેનને પ્રણામ કરવાનું મન થાય..રહી વાત નવા સાહસ માટે મદદની તો એ તો કરીશું જ. 

લીલાબહેન જેવા હજારો સાહસીકોને મદદ કરનાર સૌ પ્રિયજનોના અમે આભારી છીએ...એમની મદદથી જ આ વંચિતોએ જોયેલા સ્વપ્ન સાકાર થઈ રહ્યા છે. 

#MittalPatel #VSSM #livelihood

#ntdntcommunity #employment

#smallbusiness #dignityforall

#humanity #selfmade #NomadicTribe

#women #strongwomen #dream

#રોજગાર #વ્યાજવગરલોન #લોન

VSSM always remains grateful to its donors for helping bring change in lives of individuals like Pintoobhai Saraniya...

Mittal Patel at Pintoobhai's tea stall

“Ben, I have rented a house now and pay rent of  Rs. 1500 a month.”

Many of us might not resonate with the gravity of the above statement. The families I talk about are ones whose monthly income is  2-3 thousand rupees. So a statement like this would most certainly cheer me up.

Ranjitbhai runs a tea stall on Chanasma crossroads, younger brother Pintoo also aspires to have his independent venture and helps whenever possible.

Both the brothers had been practising their traditional occupation of sharpening knives but as the use of thick metal knives reduced their skills were no longer required, work was hard to find and so was income. Ultimately, both the brothers gave up their occupation and took up jobs at a hotel and snack store in Chanasma.

Our team member Mohanbhai encouraged the duo to start their independent ventures. Ranjit grasped the idea quickly. VSSM offered him an interest-free loan of Rs. 30,000 to set up his tea and snack bar. The income has been good, enough to provide the family two meals daily.

I have had frequent opportunities to meet their mother Taraben. The family used to stay in the shanties around Chanasma. They never had enough water to meet their daily needs. “Now in this rented home we have moved into there is a washroom and access to water from the tap.” Taraben shared with a smile on her face.

The pain of surviving in shanties in the middle of a sprawling urban landscape, bathing around the street corners no place for lavatories!! We will never be able to comprehend the trauma these families undergo. I always pray that no one should undergo the suffering of not having a decent roof over the head.

The interest-free loan has helped this family experience the little joys of life. Their quality of life has improved and that is visible on their face and outfits too.

VSSM has worked hard to ensure the Saraniyaa families of Chanasma obtain residential plots. However, before the got to get the possession of their plots many were required to vacate their shanties. Families who were struggling economically had to stay on the footpath.

While I was talking to Taraben,  Mukeshbhai Saraniya passed through, there was a stark difference between the appearance of his and Pintoo-Ranjit’s.

It is the difference economic stability brings.  I guess when individuals achieve financial well-being rest of the things do begin to fall in place. They start figuring out things and do not need our hand-holding. 

VSSM aims to continue helping the nomadic and marginalised communities, we are grateful to all who have and continue to support our endeavours.

Pintoobhai would often call up to invite me to his tea stall, “Ben, whenever you are passing through Patan and Radhanpur please drop by at my tea stall and taste the tea I make.” I am not an avid tea drinker but at Pintoobhai’s stall, I had enjoyed the cuppa he served with so much affection.

'બેન મે ભાડે ઘર રાખ્યું, પંદરસો ભાડુ ભરીએ સીએ..'

ભાડેથી ઘર રાખવાની વાત આપણા માટે નવી નથી. પણ જે પરિવારની હું વાત કરુ છુ એની તો એક વખતે મહિનાની આવક બે ત્રણ હજાર હતી.. આવામાં પંદરસો ભાડુ ભરીને રહેવાની વાત.. આનંદ આપનારી..

ચાણસ્મા ચોકડી પર રણજીતભાઈએ ચાની હોટલ કરી. પિન્ટુ એમનો ભાઈ એ પણ સ્વતંત્ર ધંધો કરવા ઈચ્છે પણ એ પણ જરૃર પડે મદદ કરે. 

આમ તો બેય ભાઈઓ સરાણિયાનો બાપીકો ધંધો છરી ચપ્પુની ધાર કાઢવાનો જ કરતા પણ હવે જાડા ચપ્પા નથી આવતા તે એની વખતો વખત ઘાક કાઢવી પડે એટલે મળતર ઘટ્યું. આખરે બેય ભાઈઓ ચાણસ્મામાં જ ફરસાણની દુકાને ને ચાની હોટલે નોકરીએ લાગ્યા. 

અમારા કાર્યકર મોહનભાઈએ આ બેયને પોતાનો સ્વતંત્ર ધંધો કરવાની સલાહ આપી. રણજીત તૈયાર થયો ને ત્રીસ હજારની અમે લોન આપીને એની હોટલ થઈ. સરસ આવક થાય છે ને બે ટંક સુખેથી ખવાય છે..

તારાબહેન આ બેયની મા.. ઘણી વખત એમને મળવાનું થાય. પહેલાં ચાણસ્મામાં છાપરાં બાંધીને રહેતા આ પરિવારોને પીવા અને વાપરવાના પાણીની ભારે મુશ્કેલી રહેતી. હવે ભાડાના ઘરમાં ટોયલેટ, બાથરૃમ સાથે પાણીની સગવડ છેની વાત હરખાતે હૈયે એમણે કરી..

છાપરાંમાં રહેતા પરિવારો માટે પાણી મેળવવું મહામુસીબત ભર્યું બનતું. વળી શહેરની વચ્ચોવચ.. આવામાં ટોયલેટ માટેની મુશ્કેલી... ખુલ્લામાં નાહવાનું..પાર વગરની પીડા... જેમના માથે પોતાની પાકી છત છે એ ક્યારેય આ પીડામાંથી પસાર નથી થયા. ઈશ્વર કોઈને આવી પીડામાંથી પસાર પણ ન કરે એમ ઈચ્છુ પણ જેમને આ તકલીફો નીત વેઠવાની છે એમની હાલત એમની સાથે બેસીએ ત્યારે સમજાય..

ખેર વગર વ્યાજે લોન રૃપે મદદ કરી એનાથી આ પરિવાર બેઠો થઈ ગયો. કપડેલતે પણ સુખ દેખાવા લાગ્યું.. 

ચાણસ્મામાં રહેતા સરાણિયા પરિવારોને રહેણાંક અર્થે પ્લોટ મળે એ માટે અમે ભારે જહેમત ઉઠાવી આખરે પ્લોટ ફળવાયા. પણ હજુ કબજો મળે તે પહેલાં જ એ લોકોને છાપરાં ખાલી કરવા પડેલા... ઘણા સરાણિયા જેમની આર્થિક સ્થિતિ નબળી છે તે તો ફૂટપાથ પર પડ્યા છે. 

હું તારાબહેન સાથે વાત કરતી એ વખતે જ મુકેશભાઈ સરાણિયા ત્યાંથી પસાર થયા. મને જોઈ એટલે કેમ છો પુછતા સામે આવ્યા, એમના દીદાર અને પિન્ટુ, રણજીતના દીદારમાં જમીન આસમાનનો ફરક હતો..

આ ફરક આવ્યો આર્થિક સદ્ધરતાથી.. દરેક વ્યક્તિ શિક્ષિત અને આર્થિક રીતે સુખી હશે તો મારા ખ્યાલથી એનો વિકાસ એ જાતે કરી લેશે એને કોઈનીયે જરૃર નહીં રહે..

VSSM તરીકે વિચરતા અને વંચિત પરિવારોને મદદ કરવી એ લક્ષ છે.. આ કાર્યમાં મદદ કરનાર સૌ પ્રિયજનોનો અમે આભાર માનીએ છીએ..

પિન્ટુભાઈ ફોન કરીને બેન પાટણ, રાધનપુર મગા આવો તો અમારી હોટલ જોતા જજો એવું કહે, તે હોટલ જોઈ અને ચા ઓછી પીવું છુ પણ આ હોટલની તો પીવી જ પડે...

#MittalPatel #VSSM #livelihood

#nomadicpeople #interestfreeloan

#employment #smallbusiness #microfinance

#livelihoodfornomadic #Patan #gujarat

Pintoobhai at his tea stall

Mittal Patel meets Taraben during her visit to Patan

Ravjibhai learns financial planning with the help of VSSM...

Mittal Patel meets Ravjibhai during her visit to Rajkot

 “Ben, I can buy a shop for Rs. 10 lacs in Rajkot, I have collected Rs. 8 lacs need around 2 lacs more. Some leaders from the community have committed to loan me the amount if VSSM lends me some loan I can become a shop owner.”

“I am wondering how did you gather Rs. 8 lacs!”

“Five years ago,  a loan of Rs. 10,000 - 20,000 sanctioned by you helped me initiate the business of selling cosmetics and accessories, I kept paying and taking new loans to expand my business.  The support helped me save this money, buy a vehicle and meet all the social expenses.

Ravjibhai resides in Rajkot’s Chunarawad. The loan offered by VSSM helped his wife set up a workstation along the roadside for selling fashion accessories and likes. They continued making goof profits and expanding the business with multiple loans from VSSM. Today, they have sell products at wholesale rates from their home. Other retailers buy products from him on credit or at cheaper rates. Ravjibhai intends to help others earn a decent livelihood.

Ravjibhai’s son Devabhai many not have gone to school all the way but is very smart. He works at a hosiery shop, from here he learnt to make online purchases. Ravjibhai now procures blankets from Panipat, children’s clothing from Tamil Nadu and the business is doing good. 

While I was in Rajkot, Ravjibhai had come to meet me and talk about the loan for a shop, he showed me the images of products he sells. 

Ravjibhai has had very humble beginnings,  but he can now support five others. Similar to him are Khodubhai, Jagmalbhai, Chetanbhai. 

During the lockdown, Khodubhai did not request for ration kits in his settlement, the families that needed support received help from these individuals whose financial well-being has grown. 

“Ben, this is our takeaway from our affiliation with you. We need to cultivate the understanding that you have,” Khodubhai had called up to assure that things will be fine in their settlement. 

Such conversations do brighten up my day.

Ravjibhai will have a shop of his own for sure. 

“Ben, that goes without saying!!” Ravjibhai responded when we wished him growth and prosperity and the will to continue helping those in need. 

These Kangasiya community leaders are doing just fine on their own. I have always believed that once a person becomes economically sound he/she can find answers to many challenges they face. Ravjibhai also has been able to do that. 

Our Kanubhai and Chayaben have played a crucial role in mentoring the mindsets of these communities.

'બેન રાજકોટમાં જ પાઘડીથી 10 લાખમાં દુકાન મળશે. આઠ લાખ જેવા ભેરા થઈ ગ્યા સે. બે લાખ ખુટે સે. થોડા નાતના આગેવાનો દેશે થોડા સંસ્થામાંથી મલે તો દુકાન થઈ જાય..'

'દુકાન તો બરાબર પણ આઠ લાખ ભેગા કેવી રીતે કર્યા?'

રવજીભાઈએ કહ્યું, 'તમે ચાર પાંચ વર્ષ પહેલાં દીધેલી દસ- વીસ હજારની લોનથી બંગળી, બોરિયા, બકલ વેચવાનો ધંધો વધારતો ગ્યો અને ધંધામાં જીમ જીમ જરૃર પડી તમારી કનેથી લોન લેતો ગ્યો તે આજ આટલી મૂડી ભેગી થઈ ગઈ. ઘરનું સાધનેય થઈ ગ્યું. પ્રસંગોય નીહરી રયા સે...'

રાજકોટમાં ચુનારાવાડમાં રવજીભાઈ રહે. એમના પત્ની રાજકોટમાં જ એક જગ્યાએ પથારો પાથરીને બોરિયા, બકલ વગેરે વેચે.  રવજીભાઈ અમારી પાસેથી લોન લેતા ગયા અને ધંધો વધારતા ગયા. આજે પોતાના ઘરમાં જ એમણે હોલસેલની સરસ દુકાન કરી છે. જ્યાંથી તે અન્ય નાના ફેરિયાને બજાર ભાવ કરતા થોડી ઓછી કિંમતે, ઘણી વખત ઊધારીમાં સામાન આપે. જેથી કોઈ રોજી રળી શકે..

એમનો દિકરો દેવાભાઈ ભણ્યો ઓછુ. પણ સમજણ જબરી. એ હોઝીયરીની દુકાનમાં નોકરી કરે. ત્યાંથી તે ઓનલાઈન સામાન મંગાવવાનું શીખ્યો. 

રવજીભાઈ હવે પાણીપતથી ધાબડા, તો તમીલનાડુથી નાના બાળકોના કપડાં મંગાવે છે અને વેચે છે. જેમાં વકરો ઘણો સારો થાય છે. 

હું રાજકોટ ગઈ તે રવજીભાઈ મારી સાથે દુકાનની વાત કરવા આવ્યા અને ફોનમાં તેઓ શાનો વેપાર કરે છે તેના ફોટો બતાવ્યા.. 

સાવ સામાન્ય સ્થિતિમાંથી આજે પાંચ જણને મદદ કરે એ સ્થિતિમાં રવજીભાઈ, ખોડુભાઈ, જગમાલબાપા, ચેતનભાઈ વગેરે પહોંચી ગયા છે. 

લોકડાઉન વખતે ખોડુભાઈએ અમારી પાસે એમની વસાહતમાં રહેતા એક પણ કાંગસિયા પરિવાર માટે રાશનકીટ નહોતી માંગી. જે ચાર, પાંચ જણા થોડા સક્ષમ થયા. એમણે લોકડાઉનના કપરા કાળમાં ગરીબ પરિવારોને સાચવી લીધા...

પાછુ ફોન કરીને ખોડુ ભાઈએ કહ્યું પણ ખરુ, 'બેન તમારી સાથે રહીએ એટલે આટલી સમજતો કેળવાવવી જ જોઈએ ને?'

આવું સાંભળુ ત્યારે રાજીપો થાય..

રવજીભાઈની દુકાન થવાની એ નક્કી.. 

ખુબ પ્રગતિ કરો અને તકલીફમાં હોય તેવા સૌની મદદ કરોની ભાવના રવજીભાઈ આગળ વ્યક્ત કરી તો એમણે કહ્યું, 'એમાં કહેવું નો પડે બેન...'

જો કે એમની રીતે આ કાંગસિયા આગેવાનો સરસ કરી રહ્યા છે... 

માણસ આર્થિક રીતે સદ્ધર થાય તો એના ઘણો પ્રશ્નોનો નિવેડો આપ મેળે આવી જાય... રવજીભાઈ જેવા કેટલાયનાય કિસ્સામાં અમે આ જોયું છે...

આ બધામાં સમજણ અને સાથ અમારા કનુભાઈ છાયાબહેનનો...