VSSM’s interest free loan enables Talabhai Meer make his business more productive…

Talabhai Meer with his cutlery items

Around 9 years back Talabhai Mir moved from Shihori to  settle in Juna Deesa. He earns his living by selling lace and borders. Before his business took turn for good Talabhai made partial earning by working as labourer. To expand and make the business more productive, Talabhai needed some working capital. With deficit funds he was required to buy his products on credit and traders do not give large quantity of goods on credit. This means Talabhai could sell less and cover less villages in a day. This reduced his ability to earn and make some profit. With very little money he found it difficult to feed his family of 4, making it important that he had an alternate source of income.

Talabhai Mir came into contact with VSSM’s team member in Juna Deesa and requested for a loan of Rs. 20,000. After the loan was sanctioned he bought lace and border worth Rs. 15,000 reserved the balance Rs. 5,000 for some on hand expenses. With the large amount of products to sell, Talabhai covered more villages and reached substantial number of customers. As his savings increased he bought a motor bike. Initially he travelled using local transport which had an impact on his mobility. 

VSSM has also helped him obtain Voter ID card and Aadhar Card, and we have also helped with applying for a residential plot under Pandit Dindayal Awas Yojna. The support he has received from VSSM has. Helped Talabhai stabilize his life. He now wants his kids to study well and we wish his desire to do that comes true. We are glad to have been part of his journey. We at VSSM will always be grateful to all of you who have helped us bring  a change in lives of thousands of individuals like Talabhai.

તલાભાઈ ઉકાભાઈ મીર એ VSSMમાંથી મળેલ વગર વ્યાજની લોનનો ઉપયોગ કરી પોતાનો લેસ પટ્ટીનો ધંધો વધાર્યો અને બચત કરી બાઈક લીધું...

શિહોરીથી આઠ – દસ વર્ષ પહેલા જુના ડીસામાં સ્થાયી થયેલા તલાભાઈ ઉકાભાઈ રાઠોડ લેસપટ્ટી વેચવાનો ધંધો કરે. તેમને બે બાળકો. તેઓ પહેલા મજૂરી કરવા જતા અને ક્યારેક ક્યારેક લેસપટ્ટીનો ધંધો કરતા. તલાભાઈ આ વ્યવસાયને આગળ વધારવા માંગતા પણ પૈસાના અભાવે કરી શકતા નહીં. જો લેસપટ્ટી ઉધારમાં લે તો તેમને વધુ પૈસા આપવા પડે જેનાથી જોઈએ એટલો નફો થાય નહીં. ઘર ચલાવવા મજૂરીએ જવું પડે. જુનાડીસામાં VSSMનું કામ ચાલતુ જ હતુ તેથી તેઓ સંસ્થાના સંપર્કમાં આવ્યા. તેમને વગર વ્યાજની રૂપિયા ૨૦,૦૦૦ની લોન આપવામાં આવી. જેમાંથી તેઓ રૂપિયા ૧૫,૦૦૦ની લેસપટ્ટી લાવ્યા અને ૫,૦૦૦ રૂપિયા હાથ ખર્ચ માટે રાખ્યા. લોન લીધા બાદ તલાભાઈ ગામડે ગામડે જઈ લેસપટ્ટીનો ધંધો કરવા લાગ્યા. ધીરે ધીરે બચત થવા લાગી. જે બચત થઇ તેમાંથી તેમણે બાઈક લીધું. પહેલા તેઓ ધંધો કરવા જતા તો છકડામાં કે પછી રીક્ષામાં જવું પડતું. હવે બાઈક હોવાથી તેઓ બાઈક લઇ લેસપટ્ટીનો ધંધો કરવા જાય છે. જુના ડીસામાં ઘણા વખતથી વસવાટ કરવા છતા તેમની પાસે મતદાર કાર્ડ કે આધાર કાર્ડ નહોતું. સંસ્થાની મદદથી તેમની પાસે આધાર કાર્ડ અને મતદાર કાર્ડ તો થયા, તે સિવાય પંડિત દિનદયાળ અંતર્ગત તલાભાઈને મદદ મળી શકે તે માટે સંસ્થા તરફથી પ્લોટ માટે ફોર્મ પણ ભરવામાં આવેલ છે. ધીરે ધીરે તલાભાઈ સંસ્થાની મદદથી પોતાના જીવનને આર્થિક રીતે પગભર કરી રહ્યા છે. તેમના બાળકો હાલ ભણવા જાય છે. તેઓ પોતાના બાળકોને સારું જીવન આપવા માંગે છે અને બાળકો ભણી ગણી આગળ વધે તેવી તેમની મહેચ્છા છે. તેમના સપનાઓ પૂરા કરવામાં અમે સહભાગી બન્યા તેનો અમને આનંદ છે. VSSM સંસ્થાના કામને આગળ લઇ જવામાં ઘણા લોકોનો ફાળો રહેલો છે તે દરેકનો હ્રદયપૂર્વક આભાર માનું છું.

 

Radhben Bajaniya started buying cutlery on cash instead of credit with the help of VSSM...

Radhben Bajaniya with her cutlery items

The problem with small business entrepreneurs is lack of initial working capital to kick start a business that helps them make decent earning. Radhaben Babubhai Bajaniya struggled with the same challenges. Radhaben resides in Dhanera and earns her living by selling imitation jewelry, cosmetics etc. The deficit of funds requires her to buy her products on credit from a wholesaler. This means she cannot buy in bulk. The wholesale merchants do not lend goods beyond Rs. 500, less amount of products to sale curtails her from going beyond 1 village and also requires her to frequent the seller. All these is both time and money consuming effort, as Radhaben ends up spending more of commute to main market. This was the reason why she would station herself next to town bus-stop and sell whatever little goods she had.

Radhaben got in touch with VSSM’s Maheshbhai who recommended her for an interest free loan of Rs. 20,000. This enabled her to buy the products in bulk, take less trips tothe wholesale market and cover more villages in a day. She had now invested in a glass box that is synonymous with people engaged in this trade. At the end of the day she now easily earns around Rs. 300 to 400 and also barters her products in exchange of hair.

Radhaben has never missed an instalment but last month a medical emergency in the family made her skip an instalment. Which she eventually did the following month.

“Ever since I have received the loan from VSSM I always buy on cash. My ability to buy products on cash has improved my standing and image amongst the wholesale traders. I am grateful to VSSM for the trust they put in me, the loan has definitely helped me earn more and make more profit,” shares an elated Radhaben.

VSSMમાંથી વગર વ્યાજની લોન મળતા રાધાબેન કટલરીનો સામાન રોકડેથી ખરીદતા થયા...

રાધાબેન બાબુભાઈ બજાણીયા બનાસકાંઠાના ધાનેરા સિટીમાં વ્યવસાય કરે. આમ તો તેઓ ઘણા સમયથી કટલરીનો ધંધો કરે પરંતુ કટલરીનો ઉધાર સામાન લાવતા હોવાથી જોઈએ એટલો સામાન વેપારી તેમને આપે નહિ માટે ઓછા સામાનથી ધંધો કરતા હોવાના કારણે નફો ઓછો મળે. જેથી વધુ સામાન લાવી ધંધો કરવાની ઈચ્છા મનમાં ઘણી પણ પાસે મૂડી નહીં. ઉધારમાં કોઈ પણ દુકાનદાર રૂપિયા ૫૦૦થી વધારાનો સામાન આપે નહિ. સામાન ઓછો હોવાથી બીજા ગામડાઓમાં જઈ શકાય નહિ. જેટલાનો ધંધો થાય એટલા તો ભાડામાં જ જતા રહે. જેથી રાધાબેન ધાનેરા બસ સ્ટેન્ડની પાસે જેટલો સામાન હોય તેટલો લઇ બેસી વેચાણ કરે.  VSSMમાંથી મહેશભાઈ (VSSMના કાર્યકર) આવે છે. આ સંસ્થા વિચરતી જાતિને ધંધો વિકસાવવા માટે વગર વ્યાજની લોન આપે છે. મહેશભાઈનો સંપર્ક કરતા તેમને વગર વ્યાજની રૂપિયા ૨૦,૦૦૦ની લોન આપવામાં આવી. જેમાંથી તેઓ એકસામટા કટલરીનો સામાન લાવ્યા અને  ગામે-ગામ ફરી વેચાણ કરી શકાય તે માટે કાચની પેટી બનાવડાવી. હવે તેઓ પેટીમાં કટલરીનો સામાન લઇ જુદા જુદા ગામમાં વેચાણ કરવા જાય છે. આ સિવાય હવે તો વાળના બદલામાં પણ તેઓ કટલરીનો સામાન આપવાનું કરે છે વ્યાપાર વધવાથી હવે તેમને દિવસના રૂપિયા ૩૦૦ થી ૪૦૦ આરામથી મળી રહે છે.

આમ તો રાધાબેન નિયમિત ૨૦૦૦નો હપ્તો ભરે છે પરંતુ અચાનક બીમારી આવી જતા તેઓ એક હપ્તો ભરી શક્યા નથી. હપ્તાની બાબતમાં રાધાબેન એકદમ ચોક્કસ રહ્યા. બીજા મહિનામાં ચૂક્યા વગર હપ્તો ભરી દીધો.

રાધાબેન કહે...

“ રોકડેથી માલ ખરીદતા થયા તો ઓળખાણ વધી ગઈ, હવે તો ઘણા દુકાનદાર અમને ઓળખતા થઇ ગયા. જ્યારથી લોન આપી છે ત્યારથી રોકડેથી જ માલ ખરીદું છું. સંસ્થાનો ખૂબ ખૂબ આભાર. સંસ્થાના લીધે જ ઉધાર સામાન ખરીદવાથી છૂટકારો મળ્યો જેનાથી નફો વધી ગયો તેમજ ધંધો પણ વધ્યો...”

 

VSSM helped Laljibhai Gadaliya get rid of wandering...

Mittal Patel went to see Laljibhai Gadaliya's machine

Laljibhai Gadaliya's  profession of making iron tools and selling oxen  required him to lead an  itinerant life. Both Laljibhai and his wife Kesarben, always missed the positives of a settled life, the possibilities of sending children to school and owning a house!! Although they would return to Tankara during monsoons, the couple along with their children kept wandering on their bullock cart in search of work, a kind of work that hardly earned them enough to meet the basic needs of their family.

VSSM’s Kanubhai and Chayaben had helped Laljibhai obtain Voter ID card, Ration Card etc. in the past,  but they could never work-out a way to ensure their children go to school. After comprehending Laljibhai’s strong desire to educate his children Kanubhai had suggested them to settle down at one place.

“ I wasn’t prepared to give up on my profession but Kanubhai provided strong support, that year when  families from our community set out we did not join them. I began working as labour at tuck loading place. Every-day I would earn Rs. 150 but this was not enough. Kanubhai who visits our settlement regularly and witnesses  our struggle. He suggested we begin making iron tools from our own  house. It required me to buy a machine  and I did not have capital to make that huge investment, to which Kanubhai suggested we take an interest free loan from  VSSM.  Initially I was afraid and apprehensive. But Chhayaben insisted all will be good and I bought a second hand machine from Rs. 50,000 loan I was provided. Life is good now. The sales are good and my children are able to go to school too.” Laljibhai reminisces.

I was in Tankara recently and Laljibhai insisted I come and see his machine. It brings immense joy to be able to witness such change. “We are free from the daily wandering and our children are going to school too.” Kesarben adds.

Thank you all for the support you provide to help us bring such substantial change in lives of families like Laljibhai’s.

લાલજીભાઈ #ગાડલિયા વર્ષોથી લોખંડમાંથી ઓજારો બનાવી વેચવાનું તેમજ ઢાંઢા(બળદો) વેચવાનું કરે. આ વ્યવસાયના ભાગરૃપ વિચરણ તો કરવું પડે. 

ટંકારાના લાલજીભાઈને અને તેમની પત્ની કેસરબહેનને હંમેશાં થાય કે, ‘આપણી જિંદગી આમ જ જતી રહેવાની? શું આપણે બાળકોને નહીં ભણાવી શકીએ?’

લાલજીભાઈની વાત સાચી હતી. કમને પતિ પત્ની બેય બાળકો સાથે ગાડુ લઈને પેટ ખાતર જગ ભમ્યા કરે. પાછુ આ વિચરણમાંય પેટજોગુ માંડ ભેગુ થતું.

VSSMના કાર્યકર કનુભાઈ અને છાયાબહેન પાસે પોતાની ઓળખના આધારો અપાવવાની વાત લઈને લાલજીભાઈ પહોંચેલા. મતદારકાર્ડ, રેશનકાર્ડને એ બધુ તો થયું પણ બાળકોને ભણાવવાનું થતું નહીં. બાળકોને ભણાવવાની હોંશ જોઈને કનુભાઈએ કહ્યું, ‘સ્થાયી રહીને કામ કરો તો જ બાળકો ભણી શકશે.’

લાલજીભાઈ કહે, ‘ગાડુ ને ઢાંઢા મુકવાનું મન થતું નહોતું. પણ કનુભાઈએ હીંમત આપી સમજાવ્યો. અમારા બીજા ગાડલિયા ગાડા લઈને નીહર્યા પણ હું નો ગ્યો. શું કરીશ એવું ઘણું થાતું તું. પણ પસી ગાડીઓ ભરાવવાની દાડીએ લાગ્યો. રોજના દોઢસો રૃપિયા મજુરી મળવા માંડી. પણ એનાથી ઘર હાલે. કાંઈ પ્રસંગ કે માંદગી નો નીહરે. કનુભાઈ તો અમારા છાપરે નીત આવે. એમને અમારી હાલત સમજાય એક ફેરા એમણે જ કીધુ કે, ઘેર બેઠા લોખંડમાંથી ઓજારો બનાવી હકાય એવું તમે નો કરો? ઘણમશીન લઈએ તો ઘેર બેઠા કામ થાય પણ એ માટે મોટી મૂડી જોઈએ એ અમારી પાહે નો હોય. અમે તો રોજ લાવી ને રોજ ખાઈએ. પણ કનુભાઈએ હીંમત દીધી અને 50,000ની વગર વ્યાજે લોન આપવા કીધું

પેલા તો લોન લેતાય બીક આવતી’તી. લઈને નઈ ભરી હકુ તો એમ થ્યું. પણ પસી છાયાબહેન(#VSSM ના કાર્યકરે)હીંમત દીધી. ને જુનામાંથી અમે ઘણમશીન લાઈવા.

હવે બધીયે વાતનું હખ સે. રોજનો વકરોય હારો થાય સે ને મારા છોકરાં નેહાળે જાય સે.’

ટંકારા જવાનું થયું ત્યારે એમના ઘણમશીનને બતાવવા એ આગ્રહ કરીને લઈ ગયા. જોઈને રાજી થવાયું.

કેસરબેન કહે, ‘ ગામે ગામ ભટકવામાંથી છુટકારો મઈળો. તમે ના હોત તો આ બધુ થવું અઘરુ હતું ’

લાલજીભાઈ કેસરબહેનની જીંદગીમાં નિમિત્ત બન્યાનો આનંદ છે. 

ખરો આભાર તો લોનરૃપી મદદ કરવાવાળા પ્રિયજનોનો...

VSSM always remains grateful to its donors for helping bring change in lives of individuals like Virambhai Raval

Virambhai Raval at his koisk

Virambhai Tadshibhai Raval resides in Khaakal village that sits just next to Radhanpur Highway. Virambhai’s family consists of wife and three children. Few years back Virambhai owned a camel cart just like most families in his community do. Camel cart is still an accepted mode of transporting goods in many rural parts of Gujarat. The income from this profession remains very irregular as there are days they find work and some when finding work remains a challenge. As the kids grew the need for funds to support their education etc. also grew and Virambhai remained short of money always. Hence, he decided to shift his profession and plunged into setting up a roadside kiosk that

Virambhai Raval's puncture shop next to his kiosk

would sell packaged snacks etc.

“Why did you decide to stop ferrying camel cart and start a shop?” we inquired.

“Ben, it has been 10 years I started the kiosk. Initially, it helped me supplement my income from camel-cart. But, since the kiosk was strategically situated on highway the business picked up fast. The income was enough to run the household and save extra for emergency needs. I needed some capital to expand my business. And that is when I got in touch with VSSM’s Mohanbhai who approved an interest free loan of Rs. 10,000 for me. I expanded the kiosk into a shop with popular demand, we now also have a tea stall next to the shop and a puncture shop too. My elder son studies in 8th grade, he and my wife help me with running and managing this shop. It is only because of their support I could think of expanding my business.  I manage to earn Rs. 300 to 350 daily. When sets summers in the business is brisk as we begin to sell cold drinks too. I have set a rule wherein I keep aside Rs. 30 to 40 daily. This amount was used to pay the loan instalment. A habit that had helped me be regular with instalments. I have paid off the loan but I plan to continue with this habit because it will help me build my savings. I have begun building a house from the money I have managed to save so far.”

Individuals like Virambhai are a rarity within nomadic communities who with their own understanding and enterprise manage their business and finances well. “We do not have any inheritance or huge bank balances, regular savings help us during medical emergencies and some unwarranted financial emergencies. This business is my capital and thanks to VSSM for enabling me grow my capital in such a manner.”

VSSM always remains grateful to its donors for helping bring change in lives of individuals like Virambhai.

રાધનપુર હાઇવેથી અડીને આવેલું ખાખલ ગામ. ખાખલ ગામમાં વસવાટ કરતા વિરમભાઇ તળશીભાઈ રાવળ. પરિવારમાં પત્ની અને ત્રણ બાળકો. એક સમયે વિરમભાઇ ઊંટલારી હાંકતા. એ સમયે ક્યારેય કામ મળતું અને ક્યારેક ના મળે. આ ઊંટલારીના કામમાં ઘરનું જેમ તેમ કરી ચાલી જાતું. વિરમભાઇના બાળકો હવે મોટા થતા હતા તેથી તેમને હંમેશા એ ચિંતા રહેતી કે બાળકોને ભણાવવા છે તો ખર્ચો પણ વધશે. આ ઊંટલારીમાં આ બધું પરવડે તેમ નહોતું. તેમણે કંઈક અલગ કરવાનું વિચાર્યું અને તેમણે રાધનપુર હાઇવે પર પાર્લરની એક દુકાન કરી. તેમને એવું પૂછ્યું કે અચાનક ઊંટલારીનું કામ બંધ કરી દુકાન કેમ કરી? તો તેઓ કહ્યુ...

“ બેન, દુકાન કરે તો દસ વર્ષ જેવું થઇ ગયું. પહેલા નાનકડો ગલ્લો હતો. શરૂઆતમાં થોડી તકલીફ થઇ પણ પછી હાઇવે એટલે વાહનોની અવરજવર વધારે એટલે ધંધો જામતો ગયો અને ઘરનું પુરૂ થઇ ગયા બાદ થોડી થોડી બચત પણ થવા લાગી. હવે નાની દુકાનમાંથી મોટી દુકાન કરવાની ઈચ્છા હતી પણ થોડી મૂડીની જરૂર હતી. (VSSMના કાર્યકર) મોહનભાઈને આ વિશે વાત કરતા સંસ્થામાંથી મને વગર વ્યાજની રૂપિયા ૧૦,૦૦૦ની લોન મળી. જેમાંથી મેં ગલ્લામાંથી દુકાન કરી. દુકાનમાં સામાન લેવા લોકો આવે અને ઘણીયે વાર મને કહે, તમે ચા પણ રાખતા હોવ તો? એટલે પછી દુકાનમાં જ એક બાજુ ચા બનાવવાનું પણ ચાલુ કર્યું અને હવે તો તેની સાથે સાથે ટાયર પંચરનું કામ પણ ચાલુ કરી દીધું છે. મારો મોટો છોકરો જે હાલ આઠમાં ધોરણમાં અભ્યાસ કરે છે તે અને મારી પત્ની પણ મને આ કામમાં મદદ કરે છે. તેથી જ તો હું આ દરેક કામ સંભાળી શકું છું. આમ તો રોજના રૂપિયા ૩૦૦ થી ૩૫૦ જેવો ધંધો થઇ જાય છે. ઉનાળામાં ઠંડા પીણા વધારે વેચાય એટલે આવક વધી જાય. જે આવક થાય તેમાંથી નક્કી કરેલું જ કે રોજના રૂપિયા ૩૦ કે ચાલીસ હપ્તા માટેના અલગથી કાઢીને મૂકી દેવાના અને તેથી જ હું નિયમિત હપ્તા ભરી શક્યો. હવે તો મારી લોન પણ પૂરી થઇ ગઈ. હાલ રોજના રૂપિયા ૩૦ થી ચાલીસ અલગથી નીકળી જ જાય છે અને આમ મારી બચત કરવાની ટેવ પણ પડી ગઈ. કરેલી બચતમાંથી જ હાલ ઘર બનાવવાનું કામ ચાલુ છે.”

બચત કેમ કરવી પડે ના જવાબમાં વિરમભાઇ કહે...

“ બચત તો કરવી જ પડે. બચત હોય તો સાજા માંદે કામ આવે. બચતથી જ તો મકાન બનાવવાની શરૂઆત કરી. અમારી પાસે જમીન જાગીરી જેવું તો કશું છે નહીં. જે છે એ આ ધંધો છે એ જ અમારો પોતાનો અને એ જ અમારી મૂડી, એ જ અમારો આધાર. સંસ્થાએ મદદ કરી તેથી મારો ધંધો વધ્યો...”

આમ તો પોતાની સમજણથી જ વિરમભાઇ આગળ વધ્યા છે. દાતાઓ પાસેથી મળેલા અનુદાનથી જ વિરમભાઇ જેવા લોકોના જીવનમાં ઉજાસ આવી રહ્યો છે. તે માટે VSSMમાં અનુદાન આપનાર આપના ખૂબ ખૂબ આભાર...

Lakshmiben Bajaniya's buisness increased with the help of VSSM...

Lakshmiben Bajaniya with her cutlery items

Lakshmiben Bajaniya is a happy woman now, there was a time when she spread a tarpaulin and spread her products  carried her business of selling artificial jewellery, cosmetics, hair pins etc. in the market place of Dhanera town. But the constant smoke and dust on the streets spoiled the look of her products, they became messy and looked shabby. No one buys products that looks old. Hence, when Lakshmiben was able to buy a glass box to store and showcase her bling, her joy was boundless. Now she did not have to protect her products from dust and more the people see her well-kept and stocked glass box. Her business increased.

“I have two sons and a daughter. My youngest son is still studying while my elder son and  daughter are married. The married son works as a painter. After acquiring loan, I could stock more products and increase the number of villages covered.  This helped me easily earn Rs. 300 to 350 daily. Due to this I was regularly able to pay the instalment of Rs. 2000. I have paid off my loan now but continues to save that amount for future emergency needs.” Lakshmiben is a wise woman indeed.

It was Lakshmiben’s foresight and planning that helped timely repayment of her loan. If people were this understanding with financial planning a lot of their issues could be resolved. We are glad the way lives of hundreds of such individuals is changing because of their association with us. We are extremely grateful to our team members and  our well-wishing donors for the support they have provided.

એક સમયે ધાનેરા બજારમાં રસ્તા પર પ્લાસ્ટીક પાથરી થોડા સામાન સાથે કટલરીનો ધંધો કરતા લક્ષ્મીબેન શંકરભાઈ બજાણીયા, આજે VSSM સંસ્થામાંથી મળેલ વગર વ્યાજની લોનનો ઉપયોગ કરી કાચની પેટીમાં સામાન વેચતા થઇ ગયા. સપનેય એમને વિશ્વાસ નહોતો કે એમની મદદે કોઈ આમ આવશે અને તેઓ આવી રીતે પોતાનો કટલરીનો ધંધો કરી શકશે. રસ્તા ઉપર જયારે તેઓ કટલરીનો સામાન વેચવા બેસતા તો ઘણીયે વાર સામાન રસ્તા પરની ધૂળ ઉડવાથી બગડી જાય, જેથી સામાન પડી રહેતો. લક્ષ્મીબેન કહે...,

“ બગડેલો સામાન કોઈ ખરીદે નહિ. લોન મળતા મેં કાચની પેટી બનાવડાવી જેથી મારો કટલરીનો ધંધો વધી ગયો. મારે બે દીકરા અને એક દિકરી છે. એક દિકરી અને એક દીકરાના લગ્ન થઇ ગયા છે, નાનો દીકરો હાલ ભણે છે. મારો મોટો દીકરો હાલ કલરકામ કરવા જાય છે. લોન મળતા હું હવે આજુબાજુના ગામોમાં ધંધો કરી શકું છું. જેથી મને રૂપિયા ૩૦૦ થી ૩૫૦ રોજના આરામથી મળી રહે છે અને તેના કારણે જ હું નિયમિત સંસ્થામાંથી લીધેલી લોનનો ૨,૦૦૦નો હપ્તો ભરી શકી. હવે તો મારી લોન પણ પૂરી થઇ ગઈ છે. હું લોનનો હપ્તો ભરવા ધંધો થાય એમાંથી થોડા થોડા પૈસા કાઢતી હતી. તેવી જ રીતે હું આગળ પણ બચત કરતી રહીશ. જેથી કરેલી બચત મુશ્કેલીના સમયે કામ આવે.”

લક્ષ્મીબેને નક્કી કર્યું હતું કે ગમે તે પરિસ્થિતિ આવે હપ્તા ભરવામાં ચૂક ના થવી જોઈએ. જેના માટે તેમણે પહેલાથી જ આયોજન કર્યું હતું. દરેક વ્યક્તિ આવી રીતે આયોજન કરી કામ કરે તો તે સરળતાથી તે પોતાની મુશ્કેલીઓને હલ કરી શકે. VSSM સંસ્થા દ્વારા લોકોના જીવનમાં બદલાવ લાવવાનું કામ એકલા હાથે થવું અશક્ય છે આ કાર્યમાં મદદ કરનાર આપના અમે આભારી છીએ. 

 

VSSM fullfills the dream of Jesangbhai Bajaniya...

Jesangbhai Bajaniya selling his cutlery

Jesangbhai Bajaniya lives in Sami’s Mandvi village. Jesangbhai makes his living selling artificial jewellery, cosmetics and likes. His life was spent in a small shanty that the family called home. It was always his dream to live in a house made with bricks and a roof that never leaks. The income from his business wasn’t enough to help him through his dream. Poor and deprived families never enjoy this privilege of savings or having cash on hand.

VSSM has been working in Mandvi village and Jesangbhai happened to meet team members Mohanbhai and Shankarbhai. He shared his desires and the difficulties in achieving them. He wished to expand his business, earn more , save more and build a house of his own. VSSM sanctioned an interest free loan of Rs. 10,000. He bought more goods with the capital. Gradually, his income increased and so did his ability to save money after paying the monthly instalments.

The current living condition of Jesangbhai Bajaniya

Now to build a proper house Jesangbhai needed funds, he was required to borrow it from private money lender. After borrowing a small amount he build a decent sized house. During this period he did miss few instalments but gradually things are back to normal.

“Ben, because of you I have realised my dream, we now live in a house and not a hut. Yes, I did miss a few instalments but that too is now on track. Today I have paid off this loan and god willing I will soon pay off the other loan too. It is because of the organisation that we are happier today. Thank you so much for all your help.” Jesangbhai wishes to educate his children well and break free from the crippling cycle of poverty. His wife also helps substantiate the family income by working as farm labour. Our prayers and best wishes are always with such honest and hardworking humans!!

જેસંગભાઈ વેરશીભાઈ બજાણીયા પાટણના સમી તાલુકાના માંડવીમાં વસવાટ કરે. ઝુપડામાં વર્ષોથી રહેતા હોવાથી ઘરનું સપનું તો તેમણે ક્યારનું ય સેવ્યું હતું પરંતુ કટલરીના ધંધામાં જે આવક થતી તે તો ઘરનું પુરૂ કરવામાં જ જતી રહેતી, આવામાં ઘર તો કેવી રીતે બનાવે પણ ધંધો વધારવાની ઈચ્છા તો ખરી પણ પાસે મૂડી નહીં. VSSMનું કામ માંડવીમાં ચાલતું જ હતું. તેમની મુલાકાત સંસ્થાના કાર્યકર મોહનભાઈ અને શંકરભાઈ સાથે થઇ. તેમણે પોતાની વ્યથાની વાત કરી. તેમનો ધંધો વિકસે તો તેઓ પોતાનું ઘર પાકુ બનાવી શકે. તેમને સંસ્થા તરફથી વગર વ્યાજની રૂપિયા ૧૦,૦૦૦ની લોન આપવામાં આવી. જેનો ઉપયોગ કરી તેમણે વધારે કટલરીનો સામાન લાવી ધંધો શરૂ કર્યો. ધીરે ધીરે આવક થતી ગઈ. તેઓ VSSMમાં મળેલ લોનના હપ્તા ભરવાની સાથે સાથે થોડી થોડી બચત પણ કરવા લાગ્યા. ઘરને થોડું ઘણું વ્યવસ્થિત કરવામાં વધારે પૈસાની જરૂર હતી તેઓ પાસે વ્યાજે પૈસા લેવા સિવાય કોઈ ઉપાય નહોતો. થોડા ઘણા પૈસા વ્યાજે લાવી તેમણે ઝુપડામાંથી નાનકડું ઘર બનાવી લીધું. ઘર બનાવવામાં પૈસા વપરાયેલ હોવાથી તેઓ અમુક હપ્તા ભરી શક્યા નહિ પણ બધુ ધીરે ધીરે ગોઠવાતુ ગયું. જેસંગભાઈ કહે...

“બેન, તમારી દયાથી હું ઝુપડામાંથી ઘર કરી શક્યો. મારું એક સપનું તો પુરૂ થયું. હા તમારી પાસેથી લીધેલ લોન ભરવામાં થોડી ચૂક થઇ ગઈ પણ જેમ ધંધો થવા લાગ્યો તેમ મેં હપ્તા ભરવાની શરૂઆત કરી. આજે આ લોન તો પૂરી થઇ ગઈ. બહારથી વ્યાજે લીધેલી લોનના થોડા પૈસા બાકી છે પરંતુ મને પૂરો વિશ્વાસ છે કે હું એ પણ પુરૂ  કરી દઈશ. સંસ્થા અને મિત્તલબેનની મદદથી જ આ બધુ શક્ય બન્યું છે, તેમનો જેટલો આભાર માનું ઓછો છે.

જેસંગભાઈ પોતાના દીકરાઓને ભણાવી ગણાવી આગળ વધારવા માંગે છે તેમને બે છોકરાઓ અને એક છોકરી છે, એક છોકરો અને એક છોકરી સ્કુલમાં ભણવા જાય છે. તેમના ઘરેથી તેમને મદદ કરવા માટે ખેત મજૂરી કરવા જાય છે. પ્રભુને એટલી જ પ્રાર્થના કે જેસંગભાઈ ના સપના પૂરા કરવામાં તેમની મદદ કરે...

 

VSSM helps us to live with dignity...

Naranbhai Bajaniya selling his cutlery

Naranbhai Samjibhai Bajaniya belongs to Mandvi village and lives with her wife and son. For many years Naranbhai earned his living by renting a farm, for landless and uneducated individuals like Naranbhai who have no other skill set  or land this is an option they choose. However, this isn’t an appealing option especially  because farming depends on climate and nature. There are times when his crops would fail entirely and the family would struggle for a single meal.

The current living condition of Naranbhai Bajaniya

The difficulties made him look for another option, “our Bajaniya community has been successful in selling artificial jewellery and likes. VSSM and its activities hence requested its team member to help me get a loan of Rs. 10,000 to begin my business. The organisation helped me with the loan to start my business. Every week I buy goods from Radhanpur which is 20-25 kilo meters from my village and set out to sell it on my bicycle. It earns me Rs. 200-250 daily. The amount is enough to take care of our daily food. I now plan to do just this and if I can earn more invest more in the business. Usually I buy goods on cash. The business is good during fates and festivals. This is a kind of business that never fails hence, I have always managed to pay my instalments regularly. Recently, both I and my son were taken ill, we were required to spend on medicines. But I remained strong and kept working.

I also felt like starting it because farming was not helping me earn anything. I  know

“We used to live in a small shanty made of rags and jute. Now we live in this house we were able to build after VSSM helped us with the application for constructing a house. If it wasn’t for VSSM we wouldn’t have been able to live with dignity...” says Naranbhai.

માંડવી ગામના નારણભાઈ સામજીભાઇ બજાણીયા, પરિવારમાં પત્ની અને નાનો દીકરો. નારણભાઈ પાસે મૂડી નહીં કે તેઓ પોતાનો ધંધો કરી શકે. વિચરતી જાતિને જમીન તો શાની હોય? નારણભાઈ પાસે જમીન નહીં ભણતર પણ નહીં, પણ ખેત મજૂરી કરતા આવડે. આથી ગામના સુખી ખેડૂતોની જમીન ભાગે રાખી ખેતી કરે. જેમાં માંડ માંડ ઘરનું પુરૂ થાય. વળી ખેતી કુદરત આધારીત, ઘણીવાર પાકમાં રોગ લાગુ પડી જાય તો બધીયે મહેનત અને કરેલુ રોકાણ નિષ્ફળ જાય. આવું થાય ત્યારે તો બે ટંક રોટલા ના યે ફાંફા થઇ જાય. 

નારણભાઈ કહે, “ અમારો બજાણીયા સમાજ કટલરીનો ધંધો કરે. મનેય ધંધામાં હાથ અજમાવવાનો વિચાર આવ્યો પણ પાસે મૂડી નહીં. VSSMના કામને હું જાણું એટલે અમારા વિસ્તારના કાર્યકર શંકરભાઈને રૂપિયા ૧૦,૦૦૦ની લોન આપવા વિનંતિ કરી અને સંસ્થામાંથી રૂપિયા ૧૦,૦૦૦ની લોન મળી એટલે કટલરીનો ધંધો શરૂ કર્યો. રાધનપુર ગામ અહીથી ૨૦-૨૫ કી.મી. દૂર, ત્યાં જઈ અઠવાડિયાનો સામાન લેતો આવું. અને પછી સાયકલ ઉપર ગામેગામ ફરીને વેચું. આમ ઘરનું હેન્ડ્યું જાય. રોજના બસોથી અઢીસો રૂપિયા મળે. હવે તો બારે મહિના આ જ ધંધો કરીએ. પૈસાની સગવડ હોય તો રોકડેથી સામાન લાવીએ અને ના હોય તો ઉધાર લાવીએ પણ બને ત્યાં સુધી રોકડેથી જ સામાન લાવવાનું રાખીએ. વાર તહેવાર આવતા મેળાઓમાં ધંધો ખૂબ સારો થાય. કટલરીના ધંધામાં આવક થાય જ આવક ના થાય તેવું ખાસ થાય નહીં. દરેક હપ્તાઓ સમયસર ભરી શકું તેવો પ્રયત્ન કરેલો છે પરંતુ વચ્ચે હું અને મારો દીકરો બંને બીમાર પડેલા આથી દવાના ખર્ચના કારણે થોડી અગવડ પડી તો પણ હિમ્મત કરી ધંધો ચાલુ રાખેલો. પહેલા તો એક કપડું નાખી ઝુપડું બાંધ્યું હતું પછી મકાન માટે સરકારને અરજી કરી અને મકાન બાંધવા પૈસા મળ્યાને મકાન બનાવડાવ્યું. હવે ધંધો, ઘર બધુ સારું છે જો કે હજી વધુ મહેનત કરી ધંધો આગળ વધારવો છે. સંસ્થાના હોત તો અમારા જેવા ગરીબ માણસો પોતાનું સ્વપ્ન કેમ પુરૂ કરી શકત પણ આભાર મને સ્વમાનની જિંદગી આપવા માટે...

 

Without VSSM we would have never dreamt of living like humans….

Gulabbhai Dafer with his Chakda and discussing his
experience with Mittal Patel

“Gulabbhai, Amiben is complaining that you have not been regular with paying your loan instalments, there are many pending instalments!!”

“Ben, I will sell of my camel cart and pay off the loan, please do not worry. I cannot tolerate you facing the brunt of my inadequacy to pay.”

This is Galabbhai Dafer, one of my favourite human beings. 

“Ben, it is because of you that we are at peace now.”

Gulabbhai Dafer with his Chakda

“We were never able to live as humans, in the jungles we rushed and survived as the police constantly chased us. We have lived on stolen cattle. Humans don’t live that way, do they?”

“God sent you for us. Life is much better, we are happy now!!”

Gulabbhai, who has immense affection for me becomes emotional while narrating this.

Mittal Patel relishing food at Gulabbhai Dafer's house

The interest free loan was provided to help Gulabbhai quit all the unlawful activities and settle down to earn a dignified living.  Initially the business did well,  but as they say the poor are always a stone throw away from misfortune. Gulabbhai had a small tussle with the villagers who in turn destroyed his camel cart. There remained no roof over his head and the family had to leave the village they had stayed in for years. For 8 months the family wandered villages visiting relatives and finding whatever work they could.

During these uncertain times he was unable to pay the scheduled instalments. Nonetheless, he would religiously call me up to regretfully convey his inability to pay the instalment.

It was one of those days when he had called up to convey the same and I asked him to start another business for which new loan will be provided by VSSM!!

For a while there was a long silence as he wasn’t able to believe what he had just heard, “Ben, what if there are new issues?”

“Have trust in Almighty and start afresh, nothing will go wrong!”

Four days later he called up requesting a loan for a Chakda auto. It’s estimated cost is around Rs. 2.25 lakhs. The amount was huge. “Do something that requires small investment,” I retorted.

“Ben, only the Chakda will run. I am sure this will do well.”

“I can’t sanction such huge amount.”

He did not argue but managed part amount from a finance company and Rs. 1.45 lacs from VSSM to  buy a Chakda.

Since that day he has not missed a single  instalment. Life is back on track. Yes, he still awaits a pucca house and a permanent address though.

He now stays at Danawada in Surendranagar.

I had the opportunity to visit his house recently. It was late afternoon, since  I was hungry I asked for some food. “It would have been difficult had you asked me earlier when there was no work. Now I just have return what you have given us. Tell us what would you like to have??” The family fed us generously with lot of affection.

They bring dry fire wood from the woods to make some additional income. Life again looks positive and happy. Yes, a proper roof over the head is a dream they are waiting to turn into reality. “That is all we wish for now!”

I feel all these efforts have been worth it when I meet humans like Gulabbhai. And salute their integrity for these families  have never let me  down or broken my trust in them.

In the picture – Gulabbhai’s Chakda and a video of the sentiments he shared when we had extended him the loan for buying the camel cart. Do listen you too will begin to adore Gulabbhai, trust me.

'ગુલાબભાઈ તમારી લોનનો હપ્તો ચડી ગ્યો છે અમીબેન મને બોલે છે કે ગુલાબભાઈ પૈસા નથી ભરતા.'

'અરે એમ કાંઈ હોય કાલે જ હાંઢિયાગાડી વેચી લોન ભરી દઉ. આમ જુઓ મારા લીધે તમને કોઈ કાંય કઈ જાય એ હાંખી નો લેવાય બેન...'

આવા ગુલાબભાઈ #ડફેર મારા સૌથી વધુ ગમતા વ્યક્તિઓમાંના એક.

'બેન તમે સો ન અમન હવે હખ સે.'

'જંગલમાં રેતા તા પણ અમારા નસીબના માલિકે તમને મેકલ્યા. પેલા તો પોલીસને ભાળતા તો જંગલમાં નાહી જાતા. કાંઈક ઘેટાં બકરાંની ચોરી કરી લેતા ને એના માથે નભતા. માણહ જેવું જીવન જ ક્યાં હતું?

પણ હવે બધીયે વાતનું સુખ છે..'

ગુલાબભાઈ આટલી વાત કરતા #ભાવવિભોર થઈ જાય. મારા માટે પુષ્કળ પ્રેમ.

આડાઅવડા રસ્તા મુકી ધંધે વળગો એમ કહીને એમને ઊંટલારી લેવા માટે વગર વ્યાજે લોન આપી. ધંધો સરસ ચાલ્યો. પણ ગરીબ માણસને દુઃખ શોધવા ક્યાંય જવું ના પડે? ગામ સાથે થોડો ડખો થ્યોને ઊંટલારીને બધુયે તોડી નાખ્યું. માથે છાપરુયે ના રહ્યું. જ્યાં વર્ષોથી રહેતા તે ગામ છોડવું પડ્યું. લગભગ આઠ મહિના તો ગામે ગામ સગાવહાલના ત્યાં રઝળ્યા.

આ દરમિયાન લોનના હપ્તા નહોતા ભરાતા પણ દર મહિને ફોન કરીને બેન આ મહિને હપ્તો નહીં થાય એવું એ કહી દેતા. વળી આટલું બોલતા એમના મનને સખત ભાર લાગતો.

એક દિવસ ફોન આવ્યો ને લોન માટે કાંઈ કહે એ પહેલાં જ મે એમને કહ્યું બીજો ધંધો કરો અમે પૈસા આપીશું. 

ઘડીક તો ગુલાબભાઈના માનવામાં જ ના આવ્યું. પણ પછી કહ્યું, 

'બેન કાંઈ તકલીફ થશે તો..'

'નહીં થાય તમે ઈશ્વર અલ્લાનું નામ લઈને કરી નાખો..'

ને ચાર દિવસ પછી ગુલાબભાઈએ છકડાં માટે #લોન આપવા કહ્યું. લગભગ સવા બે લાખમાં છકડો આવે. આ રકમ મોટી હતી મે કહ્યું નાનુ કાંઈ કરો ને ભાઈ. પણ એમણે કહ્યું, 

'બેન છકડો હાલે એમ સે એ જ લાવવો સે.'

'પણ સવા બે લાખ તો ના આપી શકાય.' એમણે કોઈ જીદ ના કરી. એમણે ફાઈનાન્સમાંથી થોડી લોન લીધીને #VSSM માંથી એકલાખ પીસ્તાલી હજાર રૃપિયા અમે આપ્યા. ને ઘરે છકડો આવ્યો. 

ગુલાબભાઈ વ્યવહાર આજ સુધી ચુ્ક્યા નથી. એક હપ્તો પડ્યો નથી.

જો કે હજુ પાક્કુ #સરનામુ મળ્યું નથી. ને છાપરુયે નથી. હાલ #સુરેન્દ્રનગરના દાણાવાડામાં રહે છે. થોડા દિવસ પહેલાં ત્યાં જવાનું થયું.

બપોરનો સમય હતો ગુલાબભાઈને ભુખ લાગી છે જમાડશો એવું કહ્યું તો એમણે કહ્યું, ધંધો નહોતો ત્યારે કીધુ હોત તો કાઠુ થાત પણ હવે તો તમે દીધેલું તમને દેવાનું સે શું ખાશો ક્યો?.. ને હેતથી એમને જમાડ્યું. તમને ફોટોમાં બતાવું છું બાકી રૃબરૃ તો આવવું રહ્યું.

અદભૂત ભાવ. હાલમાં જંગલમાંથી સૂકાં લાકડાં કાપી લાવે ને એ વેચવાનું એ કરે. સુખી થ્યા છે બસ હવે રહેવાનું ક્યાંક થઈ જાય તો ભયોભયો એવો ગુલાબભાઈનો ભાવ...

ગુલાભાઈ જેવા માણસોને મળુ ત્યારે કરેલું લેખે લાગ્યાનો ભાવ થાય.. 

પણ આ પરિવારોએ મારો ભરોષો નથી તોડ્યો એમની આ લાગણીને પ્રણામ..

ગુલાબભાઈનો છકડો ફોટોમાં જોઈ શકાય છે. 

ને ઊંટલારી આપી એ વખતે તેમણે અમારા માટે વ્યક્ત કરેલો ભાવ વિડીયોમાં. સાંભળજો તમનેય ગુલાભાઈ માટે પ્રેમ થઈ જશે એ નક્કી..

#MittalPatel #VSSM #Empathy #Changemaker #OneSolution #solutions #Finance #Banking #LoanForNomads #NomadicTribes #InterestFreeLoan #Dafer #WorkWithNomads #DenotifiedTribes #DNT