 |
| Mittal Patel meets Laksdhmanbhai |
We were on our way to meet the Saraniya families living in Amreli’s Savarkundla. “Ben, we have to meet Lakshmanbhai Chuvadiya Koli,” said Rameshbhai, my team member, tells me when we cross Hamapur village on our way.
We decided to stop at the village where Lakshmanbhai arrived on a bicycle to meet us. Both, Lakshmanbhai and his wife are differently-abled. But while watching him ride his bicycle, one cannot make out that he had issues with his leg.
Lakshmanbhai tutored children in his village to earn a living. However, the pandemic took a toll on his student strength and most withered away. A self-respecting man, Lakshmanbhai did not like stretching his arms for help. Rameshbbhai was aware of his deteriorating financial condition. We asked him to start some venture for us to help him with an interest-free loan. Lakshmanbhai decided to open a grocery store at his home. VSSM offered a loan of Rs. 15000, and his life was back on track.
“After I learnt that you were to pass through the village, I have been waiting for you since morning,” he tells me warmly.
Lakshmanbhai’s son stayed in our hostel and completed his 12th grade. Currently, he is pursuing a BSc IT degree from Ganpat University. Given the family’s economic health, VSSM has been supporting his fees.
“ Once my son gets employed, we will pay back every penny of the support you have given me. We cannot keep the money received in charity!” he shares.
Lakshamnbhai insisted we visit his house, but had to refuse the invite as we were stretched on time. We showered our best wishes on Lakshmanbhai, and we continued for Savarkundla.
અમરેલીના સાવરકુંડલામાં રહેતા સરાણિયા પરિવારોને મળવા અમે જઈ રહ્યા ત્યાં વચમાં હામાપુરગામ આવ્યું.
અમારા કાર્યકર રમેશભાઈ કહ્યું, બેન લક્ષ્મણભાઈ ચુવાળિયા કોળીને આપણે મળવાનું છે.
અમે ગામના પાદરે વાહન રોક્યુ ત્યાં સાયકલ પર લક્ષ્મણભાઈ આવી પહોંચ્યા. સાયકલ ચલાવતા લક્ષ્મણભાઈને જોઈને લાગે નહીં કે એમને પગમાં તકલીફ છે. માંડ ચાલી શકતા લક્ષ્મણભાઈના પત્ની પણ વિકલાંગ..
ગામમાં ટ્યુશન કરીને પરિવાર પેટિયું રળે. પણ કોરોના આવ્યા ધીમે ધીમે ટ્યુશન છુટવા માંડ્યા. કોઈ સામે હાથ લાંબો કરવો એમને ગમે નહીં. પણ રમેશભાઈ એમના સંપર્કમાં તે એમને ખ્યાલ આવ્યો. લક્ષ્મણભાઈને પોતે કોઈ નવો વ્યવસાય કરી શકે તો અમે મદદ કરીએનું કહ્યું ને એમણે ઘરમાં જ કરિયાણાની દુકાન કરવાની વાત કરી. એ પછી 15000નો સામાન અમે ભરાવી આપ્યો ને એમની ગાડી નીકળી પડી.
હું એમના ગામમાંથી નીકળવાની છું આવી ખબર પડી તે સવારથી તમારી રાહ જોવું છુ બને એવું એમણે ભાવથી કહ્યું..
લક્ષ્મણભાઈનો દીકરો અમારી હોસ્ટેલમાં બાર ધોરણ ભણ્યો. હવે અમે એને BSC IT ભણવા ગણપત યુનિવર્સીટીમાં દાખલ કર્યો. પિતાની ફી ભરી શકે એવી સગવડ નહીં તે અમે ત્યાં પણ તેના નિભાવ અને ભણવાના ખર્ચમાં મદદ કરીએ..
લક્ષ્ણભાઈ કહે, 'મારો દીકરો ભણી નોકરીએ લાગે પછી VSSMએ કરેલી બધી મદદ મારે પાછી દેવાની હો બેન.. ધર્માદાનું અમને નો ખપે..'
કેવી ઉમદા ભાવના.....
લક્ષ્મણભાઈનો ઘણો આગ્રહ પોતાના ઘરે આવવાનો પણ સમયના અભાવે એ ન થયું પણ ગામના પાધરે એમની સાથેનો ફોટો તો લીધો જ...
લક્ષ્મણભાઈને સુખી થાવ તરક્કી કરોની શુભેચ્છા આપી અમે આગળ વધ્યા...
#MittalPatel #vssm
